Ledum Grenlandia

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Ledum grenlandzki (łac. Ledum groenlandicum) - krzew ozdobny i leczniczy; przedstawiciel rodzaju Ledum z rodziny Heather. W naturze występuje na skalistych zboczach, torfowiskach i dobrze nawodnionych wybrzeżach Ameryki Północnej, Europy i Azji. W kulturze występuje rzadziej niż inne gatunki, mimo że ma wysokie właściwości dekoracyjne.

Charakterystyka kultury

Dziki rozmaryn grenlandzki to niewielki krzew o wysokości do 100 cm, o zaokrąglonym kształcie. Liście są zielone, podłużne, owalne, gęste, skórzaste, z wyraźnym nerwem głównym o długości do 2,5-3 cm, kwiaty są białe, liczne, małe, do 1,5 cm średnicy, zebrane w baldaszkowate kwiatostany. Rozmaryn grenlandzki kwitnie od drugiej dekady czerwca do drugiej dekady lipca, czasem wcześniej, w zależności od warunków klimatycznych. Kwitnienie jednoroczne, obfite. Kwitnie w trzecim roku po posadzeniu. Owoce dojrzewają w trzeciej dekadzie września.

Umiarkowany wzrost. Zimotrwalosc jest wysoka, ale w ostre zimy wierzchołki młodych, niedojrzałych pędów lekko zamarzają u roślin. Propagowane przez nasiona i sadzonki. Dobre ukorzenienie jest możliwe tylko wtedy, gdy sadzonki są traktowane stymulatorami wzrostu. Rozmaryn grenlandzki ma jedną dekoracyjną formę Compacta (Compact). Formę reprezentują wiecznie zielone, wyprostowane krzewy o wysokości do 50 cm z kremowobiałymi kwiatami, zebrane w kuliste kwiatostany. Obfite kwitnienie występuje na przełomie maja i czerwca. Nadaje się do tworzenia ogrodów wrzosowych, łatwo dogaduje się w sojuszu z uprawami preferującymi kwaśne gleby.

Funkcje lądowania

Sadzenie sadzonek rozmarynu grenlandzkiego najlepiej przeprowadzać wiosną, możliwe jest również sadzenie jesienne, ale w tym przypadku sadzonki muszą mieć zamknięty system korzeniowy. Otwór do sadzenia jest wykopywany z góry, jego głębokość waha się od 30 do 45 cm. Na dole układają wysokiej jakości drenaż kamyków lub gruboziarnistego piasku rzecznego o warstwie co najmniej 7 cm. Otwór jest wypełniony mieszanka gleby iglastej, piasku i torfu wysokiego w proporcji 2:2:3. Po posadzeniu gleba jest dokładnie zagęszczana, podlewanie i ściółkowanie odbywa się za pomocą materiałów organicznych, na przykład torfu, opadłych igieł lub liści. Odległość między roślinami powinna wynosić około 70 cm.

Subtelności opieki

Ważnym warunkiem udanej uprawy rozmarynu grenlandzkiego jest kwaśna gleba. Możesz utrzymać optymalny poziom kwasowości zakwaszoną wodą, którą podlewa się co najmniej 2 razy w miesiącu na nasadzenia. Torf i próchnica mogą również zakwaszać glebę, najlepiej jest mulczować stopy tymi materiałami. Pomimo tego, że rozmaryn grenlandzki dobrze rośnie na ubogich glebach, wymaga dodatkowego nawożenia pełnymi nawozami mineralnymi rozcieńczonymi w wodzie. Omawiany gatunek jest kochający wilgoć i nie toleruje wspólnoty z suchymi i zagęszczonymi glebami, dlatego konieczne jest okresowe rozluźnienie, ale bardzo ostrożnie, ponieważ większość korzeni rośliny znajduje się blisko powierzchni gleby.

W razie potrzeby podlewaj rozmaryn, ważne jest, aby gleba nie wyschła, w przeciwnym razie rośliny zaczną więdnąć. Latem, które nie pozwala na opady, podlewanie odbywa się co tydzień w ilości 7-8 litrów na dorosły krzew. Przycinanie formacyjne rozmarynu grenlandzkiego nie jest wymagane, ale nie zaleca się wykluczania przycinania sanitarnego, od tego zależy nie tylko zdrowie krzewu, ale także wygląd. Dlatego na wiosnę konieczne jest usuwanie połamanych i suchych gałązek. Dziki rozmaryn jest odporny na szkodniki i choroby, prawdopodobnie ze względu na ostry i odpychający zapach wydobywający się z gałęzi, liści i kwiatów.

Reprodukcja

Jak już wspomniano, rozmaryn grenlandzki jest rozmnażany przez nasiona i sadzonki. Cięcie ma swoje własne cechy, więc tylko doświadczeni ogrodnicy mogą poradzić sobie z tą procedurą. Po cięciu sadzonki zanurza się w 0,01% roztworze heteroauxiny na jeden dzień, po czym są dokładnie myte pod bieżącą wodą i sadzone w pojemniku wypełnionym wilgotnym i pożywnym podłożem. Korzenie powstają dopiero w następnym roku, następnie ukorzenione sadzonki można sadzić na stałe lub do uprawy.