Hiacynt Zakaspijski

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Hiacynt zakaspijski (łac. Hyacinthus transcaspicus) - kultura kwitnąca należąca do rodzaju Hiacynt, należąca do rodziny Asparagus. System górski Kopetdag, położony między Turkmenistanem a Iranem, uważany jest za miejsce narodzin tej rośliny i naturalne siedlisko.

Charakterystyka kultury

Hiacynt transkaspijski jest reprezentowany przez wieloletnie rośliny karłowate, nieprzekraczające 15-20 cm wysokości, z 1-2 cienkimi łodygami i mięsistymi zielonymi symetrycznymi liśćmi, nad którymi wznoszą się jasnoniebieskie lub niebieskawo-niebieskie kwiaty, zebrane w luźne kwiatostany racemose po 4-10 sztuk … Niestety gatunek ten jest rzadki, rzadko wykorzystywany w ogrodnictwie ozdobnym, choć może pochwalić się atrakcyjnym wyglądem, który potrafi podbić serca innych.

Hiacynt transkaspijski jest odpowiedni zarówno w ogrodzie na otwartej przestrzeni, jak i na balkonie. Uprawa roślin w domu na parapecie nie jest zabroniona. Obecnie dość trudno jest znaleźć materiał do sadzenia hiacyntu transkaspijskiego i tylko wybrani ogrodnicy mają tę wspaniałą roślinę w swoich jasnych klombach i klombach. W kulturze gatunek uprawiany jest jako roczny, ponieważ nie ma wysokich właściwości zimowych.

Warunki uprawy

Hiacynt transkaspijski preferuje obszary o warunkach zbliżonych do naturalnych. Nie toleruje gęstego cienia, a swoje piękno pokazuje tylko na intensywnie oświetlonych obszarach zawierających żyzną, wilgotną, lekką i przepuszczającą powietrze glebę. Gleby gliniaste, ciężkie, zbite, podmokłe i kwaśne nie nadają się do uprawy hiacynta transkaspijskiego. Wprawdzie uprawa na glebach kwaśnych jest możliwa, ale przy wstępnym przygotowaniu, polegającym na wapnowaniu kredą lub wapnem. Kultura negatywnie odnosi się do silnych i skalowalnych wiatrów. Ogrodnikom, których działki zdobi ten rzadki gatunek, zaleca się sadzenie roślin wzdłuż ażurowych krzewów i drzew lub przy ogrodzeniach, które nie blokują dostępu do słońca.

Cechy przygotowania i sadzenia gleby

Sadzenie hiacyntów, w tym rozpatrywanych gatunków, odbywa się na początku - w połowie jesieni (dokładne terminy zależą od warunków klimatycznych). Przygotowanie gleby odbywa się 3-4 tygodnie przed sadzeniem, termin 10-12 dni. Natychmiast po przetworzeniu i zastosowaniu nawozów nie można sadzić cebul hiacyntowych, gleba musi się osiedlić, a nawozy rozłożyć, w przeciwnym razie zostaną poważnie oparzenia i stracą zdolność do normalnego rozwoju. Należy pamiętać, że hiacynt transkaspijski, podobnie jak jego krewni, nie toleruje sojuszu ze świeżymi nawozami. Materia organiczna jest wprowadzana tylko zgniła, pożądane jest, aby był to kompost lub humus. Należy wykluczyć obornik i odchody drobiu, zwłaszcza świeże.

Kopanie gleby pod hiacynt transkaspijski przeprowadza się na głębokość co najmniej 30 cm, optymalnie - 50 cm Po przetworzeniu do gleby nanosi się nawozy fosforowe i potasowe, a nawożenie nawozami azotowymi przenosi się na wczesną wiosnę. Również w momencie przygotowania gleba jest wypełniona zgniłym kompostem. Cebule hiacyntu transkaspijskiego sadzi się na głębokość 10-16 cm, po wstępnej obróbce słabym roztworem nadmanganianu potasu lub lepiej podkładem. Ta procedura ochroni przyszłe rośliny przed uszkodzeniem przez różne choroby i gnicie. Ogólnie głębokość sadzenia zależy od wielkości cebulki, odstęp od cebulki do powierzchni gleby powinien być 2,5-3 razy większy niż materiał do sadzenia.

Hiacynt transkaspijski kwitnie wczesną wiosną, zwykle w kwietniu. Kwitnienie jest krótkotrwałe, ale dość obfite i niezwykłe, mimo że kwiaty danego gatunku nie różnią się szczególną jasnością. Aby rośliny cieszyły się bujnym kwitnieniem, ważne jest, aby zapewnić kulturze wszystkie niezbędne warunki, to znaczy zapewnić odpowiednią wilgotność, systematycznie rozluźniać i karmić. Nawiasem mówiąc, krótki sezon wegetacyjny hiacyntu należy przeprowadzić co najmniej 3 opatrunki, ostatni przeprowadza się po kwitnieniu.

Sadzenie w domu

Sadzenie w domu odbywa się w tym samym czasie. W przypadku hiacyntów zaleca się wybór szerokich doniczek o średniej głębokości z drenażem na dnie. Tak więc w przypadku dużych cebulek należy kupić doniczkę lub inny pojemnik o średnicy co najmniej 11-12 cm, w przypadku średnich - 7-9 cm Opieka nad okazami domowymi nie różni się od działań agrotechnicznych w zakresie utrzymania ogrodu te. Najważniejsze to nie wystawiać roślin na przeciągi i utrzymywać w pomieszczeniu optymalną temperaturę 18-25C. Należy bardzo uważać na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, mogą one uszkodzić tak delikatne rośliny.