Śliwkowy Karłowatość

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Karłowatość śliwek, oprócz śliwek, może czasami wpływać na wiśnie i czereśnie. I sztucznie przenosi się do innych kultur. Porażone drzewa charakteryzują się wyjątkowo słabym wzrostem i przedwczesną śmiercią. Często choroba ta przebiega w formie utajonej, objawiając się tylko na kilku oddzielnych gałęziach i obejmując całą koronę dopiero w ostatniej fazie rozwoju. Uzdrowienie drzew zaatakowanych przez choroby wirusowe jest prawie niemożliwe, dlatego konieczne jest skupienie się przede wszystkim na różnych środkach zapobiegawczych, aby nie dopuścić do zwycięstwa niefortunnego karłowatości

Kilka słów o chorobie

Pod wpływem karłowatości liście na śliwce stają się raczej nierówne, wąskie i małe, czasem nieco przypominające liście wierzby. Szybko stają się kruche (w wyniku gromadzenia się w dużych ilościach skrobi), lekko gęstnieją i nabierają charakterystycznego połysku. Na samych wierzchołkach pędów można zaobserwować całe rozety utworzone przez tak zdeformowane liście. A w odmianach stosunkowo odpornych na karłowatość na liściach mogą pojawić się pojedyncze plamki, które wyglądają jak pierścienie lub paski.

Na drzewach zaatakowanych przez karłowatość śliwy szypułki tworzą się bardzo rzadko, a jeśli już, to są również silnie zdeformowane. Międzywęźla na drzewach są przyzwoicie skrócone, a kwiaty zauważalnie słabo rozwinięte.

W ostatniej fazie rozwoju karłowatości na drzewach powstają tylko wąskie i małe liście w kształcie igieł. Czasami gałązki mogą być nawet zupełnie nagie lub na ich końcach pozostają tylko drobne rozety z liśćmi wierzby.

Karłowatość to choroba wirusowa – wywoływana jest przez wirusa rozwijającego się i bytującego w komórkach organizmów żywych. I może się rozprzestrzeniać na kilka sposobów: kiedy zainfekowane sadzonki są szczepione na zdrowych drzewach, roślinożernych roztoczach, różnych owadach ssących, z sokiem z zainfekowanych upraw, a także kiedy są przycinane bez pośredniej dezynfekcji używanych do tego narzędzi. Okres inkubacji wynosi średnio dziewięć do dziesięciu miesięcy, ale może być krótszy.

Najbardziej podatne na karłowatość są odmiany śliw, takie jak Renclode Italian i Renclode green.

Jak walczyć

Ponieważ choroby wirusowe praktycznie nie podlegają leczeniu, główne środki zwalczania karłowatości mają głównie charakter zapobiegawczy. Przede wszystkim podczas sadzenia drzew ważne jest, aby używać zdrowego i mocnego materiału do sadzenia, a także przestrzegać niezbędnych środków kwarantanny. Aby nie dopuścić do rozprzestrzeniania się tej nieprzyjemnej dolegliwości, uprawiane rośliny powinny być systematycznie przetwarzane z owadów ssących.

Gleba pod uprawę śliwek musi być żyzna i należy zadbać o to, aby drzewa owocowe nie miały niedoboru wilgoci. Najlepszymi glebami do sadzenia śliwek będą czarnoziemy, gleby gliniaste, a także gleby bielicowe czarno-szare i szare. Ale gleby zasolone i podmokłe będą wyjątkowo nieodpowiednią opcją.

Lepiej nie sadzić śliwek na glebach, na których wcześniej uprawiano psiankowate. Nie mniej ważne jest przycinanie i formowanie drzew - pogrubione korony znacznie osłabiają ich odporność na wszelkiego rodzaju choroby. Należy również usunąć zarośla będące rezerwuarem mszyc, a także odciąć zwisające do ziemi gałęzie. Po przycięciu cały instrument należy dokładnie zdezynfekować formaliną (jej pięcioprocentowy roztwór).

Śliwy, które wykazują oznaki karłowatości, należy natychmiast wykorzenić i spalić.

Obecnie badana jest kwestia leczenia chorób wirusowych przez ogrzewanie zarażonych roślin, ale wyniki takiego badania nie zostały jeszcze upublicznione.