Wierzba Omanowa

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Wierzba Omanowa jest jedną z roślin z rodziny Asteraceae lub Compositae, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Inula salicina L. Jeśli chodzi o samą nazwę rodziny Elecampanus, po łacinie będzie to: Asteraceae Dumort.

Opis wierzby omanowej

Wierzba Elecampaneus to wieloletnie zioło kłączowe, obdarzone prostą łodygą i pełzającym kłączem. Liście tej rośliny są naprzemienne i wystające, są raczej twarde i spiczaste, a także lancetowate. Na uwagę zasługuje fakt, że dolne liście zwężają się ku nasadzie, natomiast środkowe i górne mają podstawę w kształcie serca. Kosze kwiatowe są pomalowane na żółto, mogą być pojedyncze lub w cienkiej tarczce. Kwiaty brzeżne są języczkowate, a środkowe będą rurkowate. Pręcików jest tylko pięć, słupek tej rośliny ma dolny jajnik i dwudzielne piętno.

Kwitnienie omanu wierzbowego przypada na okres od lipca do sierpnia. Owocami omanu są nagie niełupki. W warunkach naturalnych roślinę tę można znaleźć na terenie europejskiej części Rosji, na Ukrainie, Mołdawii, Białorusi, Azji Środkowej, zachodniej i wschodniej Syberii, a także na Dalekim Wschodzie, a mianowicie na zachodzie i południu region Amur, Wyspy Kurylskie i Primorye. Do wzrostu roślina ta preferuje lasy, krzewy, skraj lasu, stepy, łąki, brzegi jezior i rzek, wychodnie kredowe. Warto zauważyć, że czasami wierzbę omanową można spotkać jako chwast na ugorach, aż do dolnego pasma górskiego.

Opis właściwości leczniczych wierzby omanowej

Wierzba Elecampaneus posiada bardzo cenne właściwości lecznicze, natomiast do celów leczniczych zaleca się stosowanie kwiatów, kłączy, łodyg i liści tej rośliny. Obecność tak cennych właściwości leczniczych tłumaczy się zawartością alkaloidów, olejku eterycznego, inuliny i węglowodanów w tej roślinie. W nadziemnej części rośliny występują flawonoidy, garbniki i olejek eteryczny.

Preparaty stworzone na bazie tej rośliny stosuje się w chorobach wątroby i gardła, a także przy brodawkach, chorobach wenerycznych i ostrych chorobach układu oddechowego. Jeśli chodzi o wywar z ziela tej rośliny, jest skuteczny na dusznicę bolesną i spazmofilię, a napar z tej rośliny stosuje się na epilepsję.

Napar sporządzony na bazie kłączy wierzby omanowej jest stosowany przy dusznicy bolesnej, raku żołądka, zapaleniu wątroby, skrofułach, furunculosis, a także jako środek żółciopędny w okresie poporodowym. Świeże liście tej rośliny można stosować jako środek do gojenia ran, do płukania gardła, jako okład na wysypkę i ból gardła. Jak w tradycyjnej medycynie, tutaj napar z liści omanu stosuje się w chorobach przewodu pokarmowego i rzeżączki. Liście tej rośliny można również wykorzystać jako przyprawę.

W przypadku dusznicy bolesnej, raka żołądka, zapalenia pęcherzyka żółciowego, zapalenia wątroby, nadkwaśnego zapalenia żołądka, a także środka żółciopędnego i detoksykującego na ukąszenia jadowitych węży, zaleca się zastosowanie następującego środka: aby go przygotować, należy wziąć jedną łyżkę zmiażdżonych korzeni i kłącza tej rośliny na trzysta mililitrów wrzącej wody. Powstałą mieszaninę należy podawać w infuzji przez trzy do czterech godzin, a następnie tę mieszaninę dokładnie filtruje się. Takie lekarstwo przyjmuje się na bazie wierzby omanowej, jednej trzeciej lub jednej czwartej szklanki trzy razy dziennie. Aby zapewnić skuteczność takiego środka, należy ściśle przestrzegać wszystkich warunków jego zastosowania.