Łopian Azjatycki

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Łopian azjatycki należy do roślin z rodziny Rosaceae, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Argimonia asiatica Juz. Jeśli chodzi o samą nazwę azjatyckiej rodziny łopianowej, to po łacinie będzie to tak: Rosoceae Juss.

Opis łopianu azjatyckiego

Łopian azjatycki to wieloletnie zioło, którego wysokość waha się od trzydziestu do stu czterdziestu centymetrów. Kłącze tej rośliny jest dość silne, wysokość łodygi wynosi około trzydziestu do stu czterdziestu centymetrów, taka łodyga będzie wyprostowana i mocna, zwykle rozgałęziona w górę. Długość liści łopianu azjatyckiego wynosi około sześciu do trzydziestu centymetrów, a szerokość będzie równa trzy i pół do dwunastu centymetrów. Takie liście będą aksamitnie owłosione od dołu i będą pomalowane na zielono. Kwiatostan tej rośliny jest długi, a jego długość wynosi około dziewięciu do dwudziestu pięciu centymetrów, a kwiaty będą na dość krótkich szypułkach, których długość wynosi od dwóch do trzech milimetrów, a średnica od dziesięciu do dwunastu milimetrów. Płatki łopianu azjatyckiego są zabarwione na ciemnożółte odcienie, a owoce opadają, ich długość i szerokość wynoszą od sześciu do dziewięciu milimetrów.

Kwitnienie tej rośliny następuje w okresie od czerwca do lipca. Do wzrostu łopian azjatycki preferuje miejsca wśród krzewów i na obrzeżach lasów liściastych Kaukazu, zachodniej Syberii i europejskiej części Rosji. Jeśli chodzi o ogólną dystrybucję, roślinę tę można znaleźć w Iranie, Azji Mniejszej i na Bałkanach. W warunkach naturalnych roślina jest rozprowadzana na terenie następujących regionów europejskiej części Rosji: regiony Niżniewolżski, Wołżsko-Kamski, Wołżsko-Donski, Niżnedonski i Zawolżski. Ponadto łopian azjatycki będzie rósł na brzegach, w krzakach, na brzegach rzek i strumieni, na zboczach gór i na równinach, wzdłuż dróg, w ogrodach, w lasach orzechowych i na obrzeżach lasów liściastych.

Opis właściwości leczniczych łopianu azjatyckiego

Łopian azjatycki posiada bardzo cenne właściwości lecznicze, a ziela tej rośliny zaleca się stosować w celach leczniczych. Pojęcie trawy obejmuje łodygi, kwiaty i liście tej rośliny.

Obecność tak cennych właściwości leczniczych należy tłumaczyć zawartością w zielu tej rośliny katechin, flawonoidów, kwasu ursolowego i garbników, natomiast korzenie zawierają katechiny, leukodelfinidynę, garbniki, kwas ursolowy, aromatyczne kwasy karboksylowe i ich pochodne. W kwiatostanach tej rośliny obecne są rutyna, garbniki, hiperozyd, flawonoidy, kwas ursolowy. Nasiona łopianu azjatyckiego zawierają wyższe kwasy tłuszczowe, sterydy, wyższe węglowodory alifatyczne, kwas oleinowy, palmitynowy, stearynowy, linolenowy i linolowy.

Łopian azjatycki posiada bardzo cenne działanie hemostatyczne, przeciwzapalne, moczopędne i przeciwbakteryjne. Odwar i napar sporządzony na bazie korzeni tej rośliny jest wskazany do stosowania w zapaleniu dziąseł i przyzębia.

Jeśli chodzi o tradycyjną medycynę, tutaj łopian azjatycki stosuje się jako napar i wywar z korzeni na hemoroidy i choroby żołądka, natomiast wywar z ziela stosuje się na zapalenie jamy ustnej i zapalenie krtani. Odwar na bazie liści tej rośliny stosuje się na wodobrzusze, biegunkę i gorączkę, a wywar z kwiatów łopianu azjatyckiego należy stosować na różne choroby skóry i hemoroidy.