Czarna Złota Rybka Jest Szkodnikiem Upraw Owocowych

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Czarna złota rybka jest szkodliwym mieszkańcem regionów stepowych. Często można go zobaczyć w niektórych regionach leśno-stepowych. Ten czarny charakter poważnie szkodzi takim uprawom owoców jak morele, wiśnie, brzoskwinie, ciernie, wiśnie, śliwki i migdały. Nie odmówi ucztowania na gruszce z głogiem. Larwy są głównie szkodliwe - jeśli dostaną się do korzeni drzew i do kambium, zaatakowane przez nie drzewo może szybko umrzeć. Czarni złotnicy są szczególnie niebezpieczni w młodych ogrodach i szkółkach

Poznaj szkodnika

Black Goldfish to niezwykle szkodliwy matowy czarny chrząszcz o długości ciała od 27 do 29 mm. Przedplecze pokryte białym woskowym nalotem u tych szkodników jest poprzeczne, a ich szerokość nieznacznie przekracza szerokość elytry. Brzuch czarnych złotników jest praktycznie nagi i gęsto pokryty dużymi, rozproszonymi kropkami. Elytry w kształcie klina, zwężające się do tyłu, są również wyposażone w rzędy kropek, a czułki żarłocznych pasożytów są raczej krótkie.

Średnia wielkość eliptycznych białych jaj czarnych złotych rybek wynosi około 1,5 mm, a długość ciał larw, które zakończyły rozwój, sięga sześćdziesięciu do siedemdziesięciu milimetrów. Wszystkie larwy charakteryzują się silnie rozszerzającymi się segmentami przedpiersiowymi i są zabarwione na żółto-biało. Poczwarki, które dorastają do 26-28 mm długości, mają wyraźne zaczątki dorosłych.

Larwy, które zakończyły rozwój, zimują w owalnych komorach znajdujących się w pobliżu szyjek korzeniowych, które są ogryzane przez szkodniki w drewnie. Od góry takie komory są zwykle pokryte niewielką warstwą kory. Zdarza się, że pluskwy również hibernują, jedynie miejscem ich zimowania, w przeciwieństwie do larw, jest wierzchnia warstwa gleby. Przepoczwarczenie larw obserwuje się pod koniec maja lub na początku czerwca, gdy tylko gleba nagrzeje się do dwudziestu stopni.

Błędy zaczynają pojawiać się dziesięć do dwunastu dni po przepoczwarzeniu. Szkodliwe pasożyty natychmiast wspinają się na korony drzew i tam rozpoczynają dodatkowe odżywianie. Szkodniki obgryzają ogonki liściowe, a czasem obgryzają je całkowicie, podgryzają korę pędów i obgryzają drobne pąki. Są szczególnie aktywne w upalne i słoneczne dni. A te owady latają od połowy maja do około lipca. Nawiasem mówiąc, ich średnia długość życia jest dość wysoka - samice mogą żyć nawet 370 dni. Czasami robaki nawet bezpiecznie zimują.

Samice godowe przedostają się do gleby i zaczynają składać jaja bliżej szyjek korzeniowych w fałdach kory drzewa. Ich całkowita płodność sięga średnio stu dwudziestu jaj. Za najlepsze warunki do rozwoju szkodników uważa się wilgotność względną w zakresie od 60 do 66 procent i temperaturę powietrza około dwudziestu siedmiu stopni. A w przypadku wzrostu wilgotności powietrza do siedemdziesięciu do osiemdziesięciu procent większość jaj ginie masowo (do 90% całkowitej liczby złożonych jaj).

Rozwój embrionalny koralików z czarnego złota trwa od dziesięciu do piętnastu dni. Larwy wylęgające się z jaj natychmiast przedostają się pod korę korzeni. Szczególnie kochają korzenie, których średnica waha się od 0,5 do 3 centymetrów. W nich szkodniki gryzą dość szerokie przejścia przez całe dwa sezony, które następnie są zapychane brązowawą mąką. Pokolenie dwuletnie jest typowe dla czarnego złota.

Jak walczyć

Aby pozbyć się czarnej złotej rybki, należy regularnie podlewać - nie tylko prowokują one szybką śmierć jaj, ale także przyczyniają się do obfitego uwalniania gumy przez drzewa. I w tej gumie później ginie znaczna część żarłocznych larw.

Jeśli około dziesięciu procent drzew jest zamieszkiwane przez czarne złoto, a także jeśli na każde drzewo jest kilka owadów, wskazane jest rozpoczęcie zabiegów insektycydów. Szczególnie dobry efekt dają na samym początku masowej kolonizacji drzew szkodliwymi pasożytami.

Czarna złota rybka ma również naturalnych wrogów – ich larwy i jaja niszczą chrząszcze biegaczowate, a także skorki i niektóre inne stawonogi. Również na tych szkodnikach upraw owocowych tahiny pasożytują, zarażając w niektórych sezonach do trzydziestu do czterdziestu procent szkodliwych czarnych złotych rybek.