2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-10 08:53
Wśród przedstawicieli rodziny Willow jest wiele szanowanych przez ludzi drzew, w tym sprężysta Willow, która oczyszcza powietrze w miastach topoli. Tylko Aspen stoi samotnie, rzucając szeleszczącymi liśćmi różne horrory. Ale czy naprawdę należy winić drzewo za przypisywane mu okrucieństwa?
Drzewo Judasza
Odkąd najlepszy przyjaciel Jezusa Chrystusa odebrał sobie życie za pomocą gałęzi
Osika, ludzie zaczęli przypisywać drzewu najciemniejsze zdolności. Osikowy kołek stał się bronią w walce z czarownicami i złymi czarownikami, którzy uwielbiają psuć i tak już nie słodkie życie ludzi. Tylko kołek z Aspen mógł na zawsze uspokoić te złe duchy. Parafrazując hasło, możemy powiedzieć: „Bóg jest Bogiem, a zło – osikowym kołkiem”.
Według nowonarodzonych wersji Judasz w ogóle nie brał żadnych dzwoniących monet, a jedynie wypełniał polecenia syna Bożego, któremu ufał bardziej niż sobie. W końcu Jezus, w wieku 33 lat, nie mógł się doczekać udowodnienia ludzkości prawdy o swoim pochodzeniu, aby nie słyszeć za jego plecami dwuznacznego chichotu pospólstwa.
Szczerze wierząc w boskość Chrystusa i jego nieśmiertelność, Judasz zgodził się rozdzielić miejsce następnego spotkania z przyjacielem, tym samym dając je rozerwać na strzępy przez nieświadomy tłum. Kiedy ciało Chrystusa zatopiło się bez życia na krzyżu, był to tak nieznośny cios dla wiary Judasza, że jego nerwy puściły i nadał złe imię niewinnemu drzewu, które po prostu okazało się pierwsze na jego drodze. Chociaż wątpię, aby osika rosła w gorącym piekle Jerozolimy. Gdyby Judasz nie wierzył w Chrystusa tak mocno, jak pozostali apostołowie, również pochowałby się w jakiejś szczelinie i czekał na zmartwychwstanie Chrystusa. Ale stało się tak, jak to się stało.
Tragiczna śmierć Judasza uczy ludzi, by nie doprowadzać się do fanatyzmu, nawet jeśli pojawi się przed nimi prawdziwy Pan Bóg.
Odważne i stanowcze drzewo
Za sławą drzewa stworzonego przez samego człowieka ludzie często nie dostrzegają odwagi i asertywności.
Osika … Ale spójrz na nagą ziemię, obnażoną rękami drwali i chciwymi językami pożogi. Komu w pierwszej kolejności śpieszy się leczyć ziemskie rany?
Dobrze! Pierwsze, które pędzą na ratunek, to brzozy o białym pniu i cienkie osiki, których liście drżą na wietrze. Liście nie drżą wcale ze wstydu i strachu, ale dlatego, że Wszechmogący dał im długie i płaskie ogonki, które nawet od lekkich podmuchów wiatru sprawiają, że liście drżą i drżą. Więc nie pamiętaj drzewa z niemiłym słowem, gdy usłyszysz tajemniczy szelest osikowych liści za twoimi plecami. Lepiej słuchaj uważniej, nagle będziesz w stanie zrozumieć mowę drzewa i przekazać ludziom Prawdę, tak długo i beznadziejnie ukrytą przed Ludzkością.
Zimotrwała roślina kwitnąca wczesną wiosną
Osika mocno znosi rosyjskie mrozy, dzięki czemu jeden z pierwszych, drugi po Olszy i Leshchinie, ozdobi wiosnę swoim kwitnieniem. Lepkie liście wciąż chowają się w pąkach, a Aspen już ozdabia się kolczykami-kwiatostanami.
Lekkie, maleńkie nasionka wypełniające skrzynie z owocami wyposażone są w spadochrony, które pomagają Osince rozpierzchać się po świecie w poszukiwaniu krainy, która będzie dla nich szczęśliwa.
Aspen szybko rośnie, a zatem nawet myszy i norniki, zające i bobry, jelenie i łosie, które lubią urozmaicać zimową dietę gorzką korą osiki, nie są w stanie wytępić żywotnego drzewa.
„Pokonać Kciuka”
Rozgłos nie przeszkodził w zapotrzebowaniu rosyjskich rzemieślników na drewno osiki. Wykonano z niego sprzęty gospodarstwa domowego, w tym drewniane łyżki.
Przed wyrzeźbieniem kręconych łyżek uczniowie przygotowywali półfabrykaty zwane „baklushi”. Praca była bardzo prosta, a zatem od tych legendarnych czasów o ludziach, którzy nie dążą do pracy, mówią, że ta osoba
„Bije kciuki w górę”
Drewno osiki wykorzystywane jest również do produkcji zapałek.
