Rhizoctonia Kapusty

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Rhizoctonia kapusty to choroba grzybicza, która atakuje szyjki korzeniowe roślin - pożółkła tkanka szyjek korzeniowych wysycha i szybko obumiera, a sadzonki często umierają całkowicie. Porażone liście kapusty łatwo oddzielają się od kikutów, co z kolei przyczynia się do ogólnego zmniejszenia masy kapusty. A czasami główki kapusty mogą nawet całkowicie gnić od pniaków. Ta dolegliwość jest szczególnie nieprzyjemna, ponieważ może łatwo rozwijać się nawet na etapie przechowywania plonu kapusty

Kilka słów o chorobie

Korzenie upraw dotkniętych przez rhizoctoniae są mielone, a na liściach zaczynają tworzyć się okrągłe małe żółtawo-pomarańczowe plamki. Zainfekowane tkanki wysychają i powoli obumierają, przyczyniając się tym samym do śmierci całej rośliny.

Sadzonki kapusty są najczęściej dotknięte przez rizoktonię, gdy są już posadzone w grządkach, a grudki ziemi zaczynają opadać na jej delikatne liście, na których czaił się czynnik sprawczy szkodliwej choroby. Porażone ogonki liściowe charakteryzują się powstawaniem owrzodzeń, których wielkość sięga około 2,5 cm, a na samych liściach zaczynają pojawiać się dość duże brązowawe plamy o nieregularnym kształcie.

Z reguły liście kapusty dotknięte Rhizoctoniae odpadają, zmniejszając w ten sposób masę główek kapusty.

Czynnikiem sprawczym tej plagi jest Rhizoctonia solani, niedoskonały grzyb, który jest całkowicie niewymagający dla warunków środowiskowych. Grzyb ten może się rozwijać, gdy kwasowość podłoża mieści się w zakresie od 4, 5 do 8, wilgotność gleby wynosi od 40% do 100%, a także przy znacznych wahaniach temperatury (od trzech do dwudziestu). pięć stopni). Szkodliwy grzyb charakteryzuje się również brakiem okresu uśpienia.

Patogen grzyba rozprzestrzenia się za pomocą kawałków grzybni, ponieważ zarodniki zwykle nie tworzą się podczas jej wzrostu. W miarę wzrostu uwalnia toksyny, które zabijają wrażliwe komórki nabłonkowe korzeni. W glebie zachowanie grzyba najczęściej występuje w postaci sklerocjów. Często jest również konserwowany na szczątkach roślinnych. Warto zauważyć, że przy braku roślin żywicielskich Rhizoctonia solani może przetrwać w glebie od pięciu do sześciu lat, nie tracąc przez cały czas swoich destrukcyjnych właściwości.

Jak walczyć

Poza przestrzeganiem podstawowych zasad agrotechnicznych (uprawa sadzonek w zdrowej glebie, przestrzeganie płodozmianu, ubój zarażonych sadzonek itp.) należy również zadbać o odpowiednie przygotowanie przedsiewne nasion – przed siewem moczenie ich w roztworach o wysokiej -jakościowe preparaty bakteryjne to doskonały środek zapobiegawczy. Po takim zabiegu wokół kiełkujących w podłożu korzeni tworzy się rodzaj „osłony ochronnej”, na którą składa się ogromna liczba różnych pożytecznych mikroorganizmów. Dobre rezultaty daje również zaprawianie nasion Phytolavinem.

Nawiasem mówiąc, "Fitolavin" zaleca się również spryskiwać rosnące sadzonki, gdy wypuszcza około dwóch lub trzech liści. A przed posadzeniem sadzonek w ziemi, ich korzenie są często zanurzane w tak zwanym „talkerze”, który jest przygotowywany z mieszanki „fitolavin”, gliny i dziewanny z wodą.

W celu zwalczania zbóż i jednorocznych chwastów dwuliściennych zaleca się dokładne opryskiwanie gleby przed sadzeniem rozsady lub do momentu pojawienia się drobnych pędów.

Z chemikaliów dozwolone jest przyjmowanie dowolnego leku zawierającego tlenochlorek miedzi lub mankoceb. Z reguły przygotowuje się z nich 0,2% roztwór roboczy.

Wśród najskuteczniejszych preparatów bakteryjnych w walce z ryzoktoniozą kapuścianą są Planriz, Baktofit i Pseudobacterin, a wśród preparatów grzybowych najlepsze są Glyocladin i Trichodermin. Zaleca się opryskiwanie roślin "Baktofitem" również w przypadku uszkodzenia owoców i liści dotykających ziemi przez patogen.