Zwijanie Liści Ziemniaków

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Zwijanie się liści ziemniaka to dość powszechna choroba. Oprócz liści może infekować również bulwy ziemniaka. Najbardziej wyraźnie charakterystyczne objawy tej plagi pojawiają się w drugim i trzecim roku po zakażeniu. I można ją spotkać w prawie wszystkich dziedzinach uprawy ziemniaków. Zwijanie liści prowadzi do zmniejszenia plonu ziemniaka o 30-80%, a zawartość skrobi w bulwach o 2-5%

Kilka słów o chorobie

W pierwszym roku infekcji obserwuje się skręcanie brzegów płatków młodych górnych liści. Górne boki liści można pomalować na żółto, a dolne na różowo.

Ponadto występuje skręcenie płatów liści dolnych poziomów wzdłuż środkowych żył. Liście stają się dość kruche, skórzaste i twarde, a po dotknięciu zaczynają szeleścić. Często liście przybierają żółtawy, brązowy, fioletowy lub czerwonawy odcień. A na ich dolnych stronach może pojawić się charakterystyczne zabarwienie antocyjanów. Ponadto niektóre odmiany roślin całkowicie przestają kwitnąć.

Ogonki liściowe porażonych roślin położone są pod ostrzejszym kątem do łodyg, w wyniku czego rośliny nabierają gotyckiego, wydłużonego kształtu wyspy. Porażone rośliny charakteryzują się bardzo słabą tuberizacją.

W przypadku, gdy głównym źródłem infekcji stały się bulwy mateczne, dolne liście zwijają się wzdłuż żył centralnych.

Jeśli choroba dotyka również bulw ziemniaka, na ich przekrojach można zaobserwować martwicę netto. Porażone guzki charakteryzują się obecnością nitkowatych pędów. Ponadto takie bulwy kiełkują znacznie dłużej niż zdrowe i są bardziej podatne na uszkodzenia czarnej nogi.

Czynnikiem sprawczym nieszczęsnego nieszczęścia jest wirus zwany wirusem zwoju ziemniaka. Wirus ten dramatycznie zaburza fotosyntezę, zmniejszając odpływ asymilatów z liści. W tym przypadku zaburzony jest również odpływ węglowodanów z liści do innych narządów. Rośliny często opóźniają się we wzroście i charakteryzują się chlorotycznym jasnozielonym kolorem.

Dość często czynnik sprawczy tej choroby ma postać utajoną - wynika to z panujących warunków wzrostu i rozwoju ziemniaków, a czasami znacznie komplikuje diagnozę przeciwności przez objawy zewnętrzne. Z tego powodu czasami konieczne jest nawet skorzystanie z diagnostyki serologicznej.

Rozwojowi groźnej dolegliwości w dużej mierze sprzyja brak wilgoci, a także wysoka temperatura powietrza i gleby. W takich warunkach objawy uszkodzeń wyraźnie nasilają się, przyczyniając się do wzrostu strat plonów. Często straty plonu sięgają 50% jego całkowitej objętości. A jeśli jednocześnie ze zwijaniem się liści pojawi się również martwica netto bulw, wówczas zmniejszy się również ilość skrobi w ziemniaku.

Głównymi nosicielami niszczącej infekcji są pluskwy polne i mszyce (mszyca brzoskwiniowa jest w tym przypadku uważana za szczególnie niebezpieczną). Nawiasem mówiąc, ta dolegliwość nigdy nie jest przenoszona mechanicznie. Infekcja utrzymuje się w bulwach przez dłuższy czas.

Jak walczyć

Głównym środkiem ochrony ziemniaków przed infekcjami wirusowymi jest ograniczenie ich rozprzestrzeniania się, a także uprawa najbardziej odpornych mieszańców i odmian. Nosiciele szkodliwych chorób i rośliny rezerwowe muszą być systematycznie niszczone. Innym równie ważnym środkiem jest przestrzeganie płodozmianu.

Kontrola nad materiałem siewnym nie będzie zbyteczna. Wszystkie nasiona przeznaczone do siewu zaleca się przechowywać w opakowaniach foliowych lub w szczelnych pojemnikach.

Rośliny, które wydają się podejrzane, należy sprawdzić pod kątem infekcji. A dotknięte uprawy, wraz z okazami rosnącymi w sąsiedztwie, muszą zostać natychmiast usunięte - pomoże to zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się choroby.