Koniczyna Wąskolistna

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Koniczyna wąskolistna (łac. Trifolium angustifolium) - jednoroczna roślina zielna, należąca do gatunku Clover (łac. Trifolium), zaliczana do rodziny motylkowatych (łac. Fabaceae). Wygląd rośliny wyróżnia się nieco na tle innych gatunków z rodzaju, zastępując tradycyjną formę kwiatostanu w postaci główki drobnych kwiatów kwiatostanem kolcopodobnym, a liście zamieniające się z owalnych w lancetowate. Na pierwszy rzut oka taka roślina nie kojarzy się nawet z Clover. Jednak dociekliwi botanicy widzieli w nim godnego przedstawiciela rodzaju Clover, co nie przyczyniło się do popularności tej rośliny wśród ludzi. Koniczyna wąskolistna musi żyć na wolności, dbając o kontynuację życia gatunku. Tylko nieliczni miłośnicy tej rośliny ozdabiają swoje ogrody kwiatowe koniczyną wąskolistną, zastanawiając się i podziwiając jej cechy.

Co masz na imię?

Chociaż kształt liści koniczyny wąskolistnej uległ zmianie, ich tradycja łączenia trzech liści na jednym ogonku pozostała taka sama, a zatem w pełni uzasadnia pierwsze słowo nazwy rośliny „Trifolium”, co oznacza „Shamrock”.

Specyficzny epitet „angustifolium” jest tłumaczony z łaciny na rosyjski słowem „wąski liść”, zwracając uwagę ludzi na nietypowy dla roślin z rodzaju Clover kształt liści, wąski, długi, z ostrym nosem.

Opis

Aby móc przetrwać w konkurencyjnej przyrodzie, koniczyna wąskolistna uzyskała szczeciniasto-włosą pogrubioną łodygę. Pojedyncza łodyga śmiało pędzi ku niebu, zachowując prostą postawę i tylko od czasu do czasu wznosi się u podstawy, to znaczy rozciąga się częściowo równolegle do powierzchni ziemi, aby potem znów pędzić prosto w górę.

Przylistki, ogonki i liście nabyły ochronne włosie. Liniowo-lancetowata forma błoniastych przylistków, gdy znajdują się w części rozszczepionej, staje się liniowo-szydłowaty, gdy się uwolnią. Przerażający liniowo-szydłowaty kształt przylistków jest wzmocniony przez rzęski szczeciniaste usytuowane wzdłuż ich krawędzi.

Ogonki są również uzbrojone we włosie, które zmienia swoją długość w zależności od położenia na łodydze: im wyżej znajduje się ogonek na łodydze, tym jest krótszy. Liniowo-lancetowate lub po prostu liniowe liście, osiągające długość ośmiu centymetrów, chroniły spód blaszki liściowej prasowanym włosiem.

Główka kwiatostanu w kształcie szpikulca w okazałej izolacji osadzona jest na szczeciniastej łodydze, osiągając długość od trzech do dziesięciu centymetrów i szerokość od półtora do dwóch i pół centymetra. Kwiatostan tworzą liczne miniaturowe kwiaty, których korona jest koloru fioletowego lub różowego. Korona kwiatowa z pręcikami i jajnikiem jest niezawodnie chroniona przez cylindryczny, szczeciniasty kielich, utworzony przez trójkątne, szydłowate działki ze spiczastymi końcami pokrywającymi jedną trzecią ich długości. Zęby działek prawie ukrywają jasną koronę kwiatu, upodabniając kwiatostan do nowonarodzonej gałązki sosny niż do kwiatostanu główkowatego koniczyny, co odróżnia ten gatunek od przyjaznych rzędów roślin tego rodzaju.

Kwitnie czerwcowe, zapylane przez owady, już w lipcu owocuje - błoniasta fasola jednoziarnista, tradycyjna dla roślin z rodziny motylkowatych. Natura chroniła również owoce koniczyny wąskolistnej, nakładając na ich wierzch chrząstkową pokrywkę.

Taki jest „szczecisty” przedstawiciel rodzaju Clover, którego rośliny częściej kojarzą się z zaokrąglonymi i miękkimi formami części nadziemnych.

Swobodne tworzenie natury

Człowiek nie oswoił jeszcze wolnego przedstawiciela klanu Clover, który wybrał górskie zbocza, skraj lasu i zarośla Europy i afrykańskiej północy. Być może wynika to z szczeciniastego wyglądu rośliny. Chociaż cechy jakościowe koniczyny wąskolistnej prawdopodobnie nie różnią się zbytnio od innych rodzajów koniczyny, które mogą leczyć glebę, dzielić się nektarem z pszczołami i ozdabiać planetę swoimi jasnymi kwiatostanami.