Weigel Maksimowicz

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Weigela Maximovich (łac. Weigela maximowiczii) - krzew ozdobny; gatunki z rodzaju Weigela z rodziny wiciokrzewów. Ojczyzną jest Japonia. W przeciwieństwie do innych przedstawicieli rodzaju nie może pochwalić się obfitym kwitnieniem. Nadaje się do uprawy w centralnej Rosji. Jest rzadko używany w architekturze krajobrazu.

Charakterystyka kultury

Veigela Maksimovich to kwitnący krzew liściasty o wysokości do 1,5 m z rozłożystą koroną. Liście zielone, owłosione, podłużnie jajowate lub jajowate, całe, proste, zaostrzone na wierzchołku, siedzące, do 8 cm długości. Kwiaty średniej wielkości, jasnożółte, lejkowate, do 3,5 cm długości, uformowany na krótkich pędach w niewielkiej ilości. Owocem jest nieokreślone pudełko zawierające uskrzydlone nasiona.

Weigela Maksimovich kwitnie w trzeciej dekadzie maja - na początku czerwca przez 2-3 tygodnie, w zależności od warunków klimatycznych i pielęgnacji. Owoce dojrzewają w październiku, ale w centralnej Rosji zdarza się to niezwykle rzadko. Liście jesienią przebarwiają się na odcienie ochry. Zimą krzewy odchodzą z liśćmi, które dodatkowo chronią przed mrozem. Ta właściwość odgrywa ważną rolę dla roślin, ponieważ Weigela Maksimovich nie różni się zwiększoną odpornością na mróz.

Opieka

Veigela Maksimovich jest higrofilna, potrzebuje regularnego umiarkowanego podlewania. Jedna dorosła roślina potrzebuje około 8-10 litrów. Aby rośliny dłużej zatrzymywały wilgoć w glebie, można przeprowadzić ściółkowanie. Aby zapewnić kwitnienie i aktywny wzrost pędów, ważne jest systematyczne stosowanie pod krzakami nawozów mineralnych. Pierwszy opatrunek pogłówny przeprowadza się wczesną wiosną, rozrzucając nawozy bezpośrednio nad topniejącym śniegiem (złożone nawozy mineralne); drugi - podczas pączkowania (nawozy potasowo-fosforowe można również dodać materię organiczną); trzeci - we wrześniu (złożone nawozy mineralne).

Weigel Maksimovich nie obywa się bez przycinania. Przycinanie sanitarne odbywa się wiosną (przed pęknięciem pąków), zabieg ten polega na usuwaniu uszkodzonych i przemarzniętych pędów. W czerwcu - lipcu, zaraz po kwitnieniu, rozpoczynają przycinanie formacyjne. Z krzewów wycina się stare, nieproduktywne gałęzie, a pędy zwiędłe skraca się o 1/3 części. Procedura przycinania najczęściej prowadzi do tego, że rośliny nie zasiewają nasion, ale prawdopodobieństwo ponownego kwitnienia jest wysokie. Raz na 2-3 lata obcina się pędy pogrubiające, chociaż zgrubienia można uniknąć, przycinając jednoroczne zielone pędy. Należy zauważyć, że weigela Maksimovich nie będzie tolerować przycinania jesienią, ponieważ może to wpłynąć na zimowanie.

Zwalczanie szkodników

Przy odpowiedniej pielęgnacji i sprzyjających warunkach wzrostu weigela rzadko jest dotknięta szkodnikami i chorobami. Znacznie osłabiają roślinę i zmniejszają jej odporność na zimę. Aby zapobiec tym nieprzyjemnym konsekwencjom, konieczne jest regularne przeprowadzanie profilaktycznego opryskiwania płynem Bordeaux lub 3% Topsinem. Drugi środek jest lekko toksyczny, ale po rozcieńczeniu w wodzie jest całkowicie bezpieczny dla roślin. Ze szkodnikami można łatwo poradzić sobie za pomocą środków ludowych, na przykład naparów i wywarów z czosnku, piołunu, tytoniu lub ostrej papryki. Są skuteczne zarówno profilaktycznie, jak i w pierwszym stadium zmiany. Przy ogromnej porażce potrzebne są poważniejsze środki.

Schronienie na zimę

W porównaniu z innymi gatunkami Weigel Maksimovich jest bardziej odporny na zimę, ale na środkowym pasie potrzebuje schronienia, na Dalekim Wschodzie i na południu może się bez niego obejść. Rozpoczynając izolację krzewów, nie należy specjalnie strącać liści z roślin. W młodym wieku krzewy izoluje się świerkowymi gałęziami, a stopę ściółkuje się torfem lub opadłymi liśćmi warstwą 20 cm. Należy zauważyć, że gałęzie weigela są bardzo delikatne i nie można zgiąć krzewu do powierzchni gleby, w przeciwnym razie nie można uniknąć pęknięć. Aby śnieg nie łamał pędów swoim ciężarem, nad krzakami montuje się metalową lub drucianą ramę, na której mocuje się spunbond, a puste przestrzenie wypełnia się suchymi liśćmi. Podczas roztopów śnieg nagromadzony na ramie jest usuwany, co jest jednym z warunków pomyślnego zimowania.