Pirenejski Alyssum

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Alyssum pirenean (łac. Alyssum pyrenaicum) - przedstawiciel karłowaty należący do rodzaju Alyssum z rodziny kapustowatych lub krzyżowych. Nie jest to najczęstszy typ, jednak jest uprawiany na prywatnych podwórkach i domkach letniskowych. Ojczyzną omawianego gatunku jest system górski Pirenejów, położony między Morzem Śródziemnym a Zatoką Biskajską, obejmujący Hiszpanię i Francję. Znajdują się tam również okazy przyrodnicze.

Charakterystyka kultury

Alyssum Pyrenean jest reprezentowany przez karłowate byliny zielne, nie przekraczające w miarę wzrostu wysokości 20 cm. Łodyga rozważanej kultury jest owłosione z krótkimi włosami, nosi dużą ilość owalnych, srebrzystych liści, co czyni roślinę niezwykłą. Na tle „srebra” zdobią małe białe kwiaty, zebrane w dość zwarte kwiatostany racemose. Charakterystyczną cechą kwiatów są brązowe pylniki. Kwitnienie obserwuje się późną wiosną, coroczne, obfite.

Alyssum Iberian nie można nazwać kapryśnym, tak jak inni przedstawiciele rodzaju. Jest odporny na suszę, stosunkowo odporny na zimno, odporny na choroby i szkodniki. Nie jest zbyt wybredna pod względem warunków glebowych, ale najlepiej rozwija się i kwitnie na terenach pożywnych, umiarkowanie wilgotnych, osuszonych, osłoniętych od zimnych wiatrów. Miejsce do udanej uprawy jest najlepiej słoneczne lub półcieniste z rozproszonym światłem. Rośliny mają negatywny stosunek do gęstego cienia, nie pokazują na nich swojego prawdziwego piękna i atrakcyjności, ponieważ praktycznie nie kwitną i znacznie opóźniają się we wzroście.

Podobnie Pyrenean Alyssum zachowuje się na terenach o glebach zasolonych, podmokłych, podmokłych i ciężkich, dlatego uprawa na takich glebach jest niemożliwa, rośliny w mgnieniu oka usychają i obumierają. Omawiany gatunek jest rozmnażany przez nasiona i sadzonki. Druga operacja przeprowadzana jest na początku jesieni. Pierwszy odbywa się na wiosnę, wysiewając nasiona na otwartym terenie w maju lub w skrzynkach sadzonek w marcu. Nawiasem mówiąc, alissum pirenejski toleruje małe mrozy, ale tylko ze schronieniem. Ważne jest, aby zapewnić zimującym roślinom pełną ochronę przed wilgocią, nie lubi tego i dlatego nie reaguje najlepiej.

Cechy uprawy

Ogrodnicy i kwiaciarnie uprawiają ten gatunek głównie poprzez sadzonki. Dorosłe sadzonki sadzi się po przejściu zagrożenia mrozem. Gleba jest wcześniej przygotowywana, wykopywana i wprowadzana jest materia organiczna (zgniła) i złożone nawozy mineralne. Gleby silnie kwaśne są wstępnie wapnowane.

Należy pamiętać, że w procesie wzrostu Alyssum pirenejski silnie rośnie, dlatego należy go sadzić z uwzględnieniem odległości 35-40 cm. Doły tworzą się płytko, system korzeniowy, owinięty ziemią, powinien pasować w to bez pogłębiania. Lądowania są obficie rozlane. Później, przy silnym wzroście, przeprowadza się przerzedzanie, jeśli nie jest to konieczne, procedurę można pominąć.

Dbanie o alyssum pirenejskie jest standardem, nie zajmuje dużo czasu. Podlewanie jest umiarkowane, ale regularne pielenie, karmienie i przycinanie to główne procedury, których wymaga uprawa. Przy suchej pogodzie należy zwiększyć podlewanie, ale nie należy dopuszczać do podlewania, w przeciwnym razie system korzeniowy zacznie gnić, a część nadziemna straci efekt dekoracyjny.

Ściółkowanie gleby w alyssum jest pożądane, ale nie konieczne, chociaż ten aspekt ogranicza do minimum pracę związaną z pielęgnacją roślin. Nawozy zaleca się stosować wczesną wiosną i przed kwitnieniem. Przycinanie polega na usuwaniu słabych i chorych pędów, nawiasem mówiąc, ta procedura wpływa na aktywność wzrostu i obfitość kwitnienia. Po kwitnieniu przycinanie powtarza się, ale w tym przypadku wszystkie pędy alissum są skracane. Taka wędrówka zapowiada drugi rozkwit.