Ural Ribcarp

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Ural ribcarp jest jedną z roślin z rodziny Umbelliferae, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Pleurospermum uralense Hoffm. Jeśli chodzi o samą nazwę uralskiej rodziny ribcarp, po łacinie będzie ona wyglądać tak: Apiaceae Lindl. (Umbelliferae Juss.).

Opis uralskiego ribcarp

Ricarp Ural to wieloletnie zioło, którego wysokość waha się od sześćdziesięciu centymetrów do dwóch metrów. Łodyga tej rośliny jest cienko żłobiona, naga, samotna, u góry pod kwiatostanem, taka łodyga może być grubowłosa lub krótkowłosa, a jej grubość będzie wynosić około jednego do dwóch centymetrów. Długość i szerokość liści tej rośliny będzie wynosić około dziesięciu do dwudziestu pięciu centymetrów, a u podstawy takie liście będą trójlistkowe. Końcowy parasol żebra uralskiego będzie dość duży, ma średnicę, jego rozmiar będzie wynosił około dziesięciu do dwudziestu centymetrów, będzie wyposażony w dwadzieścia do czterdziestu krótkowłosych i twardych promieni. Dodatkowo taki parasol będzie otoczony kilkoma mniejszymi parasolami, które znajdują się na samych wierzchołkach gałęzi, które z kolei wyłaniają się u podstawy ostatecznej parasolki. Średnica takich parasoli będzie równa od czterech do siedmiu centymetrów. Płatki Ribcarp będą pomalowane na biało, będą miały owalny kształt, a ich długość wynosi od dwóch do trzech i pół milimetra. Owoce tej rośliny są obdarzone cienkimi ostrymi żebrami, a ich długość wynosi sześć milimetrów, a ich szerokość to cztery milimetry.

Kwitnienie tej rośliny następuje w okresie od czerwca do lipca. W warunkach naturalnych ribcarp uralski występuje na Dalekim Wschodzie, zachodniej i wschodniej Syberii, a także w następujących regionach europejskiej części Rosji: regiony Zavolzhsky, Volzhsko-Kamsky i Dvinsko-Peczora. Do wzrostu roślina ta preferuje lasy liściaste, miejsca wśród krzewów, łąki trawiaste, lasy iglaste i mieszane.

Opis właściwości leczniczych ribcarp Ural

Ricarp Ural posiada bardzo cenne właściwości lecznicze, a korzenie tej rośliny zaleca się wykorzystywać do celów leczniczych. Obecność tak cennych właściwości leczniczych należy tłumaczyć zawartością w tej roślinie saponin, kumaryn, olejku eterycznego i związków poliacetylenowych. W nadziemnej części żebra uralskiego znajdują się flawonoidy, olejek eteryczny, kumaryny i saponiny, kumaryny i saponiny w łodygach i liściach, w kwiatostanach znajdują się kaempferol i kwercetyna.

Jeśli chodzi o tradycyjną medycynę, tutaj ta roślina jest bardzo rozpowszechniona. Napar i wywar, przygotowane na bazie korzeni ribcarp Ural, są wskazane do stosowania i skrofuły, gruźlicy płuc i złamań kości, a także są stosowane jako środek hemostatyczny, przeciwbólowy i przeciwrobaczy. Ponadto na przestępców stosuje się okłady na bazie korzeni tej rośliny.

Należy zauważyć, że suma kumaryn, które są zawarte w żeberku uralskim, są obdarzone zdolnością do przejawiania działania przeciwnowotworowego, a olejek eteryczny tej rośliny będzie z kolei wykazywał słabe działanie przeciwbakteryjne.

Jako środek laktogenny dopuszczalne jest stosowanie nadziemnych części żebra uralskiego w medycynie weterynaryjnej. Ponadto należy zauważyć, że młode pędy tej rośliny są jadalne.