Owoce Nerkowca - Dwa W Jednym

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Orzechy w kolorze mleka, które dziś przestały być egzotyczne na rosyjskich stoiskach handlowych, nazywane pięknym i niezrozumiałym słowem „nerkowce”, są tylko częścią owocu drzewa o tej samej nazwie. Oczywiście roślina ma oficjalną nazwę łacińską, która jest znacznie dłuższa niż bardziej popularna nazwa „nerkowce” i brzmi jeszcze bardziej tajemniczo niż ta krótka. Druga część owocu tej rośliny to soczyste „jabłko”, które w swojej naturalnej postaci nie nadaje się do podróży eksportowych, dlatego nie wszyscy miłośnicy orzechów nerkowca o tym wiedzą

Pomimo tego, że koszt takiego produktu jak orzechy jest czasami bardzo „gryzący”, Rosjanie wciąż od czasu do czasu pozwalają sobie na zakup tego zdrowego i smacznego produktu spożywczego. Lubię wiele odmian orzechów. W pierwszej piątce najbardziej faworytów znalazł się orzech o nazwie „nerkowce”.

Szczerze mówiąc, nigdy nie myślałem o tym, gdzie i jak ten pyszny cud natury rośnie, dopóki nie natknąłem się na rozłożyste drzewo w Tajlandii. Z dość niskiego pnia drzewa rozrzucały się w różnych kierunkach potężne gałęzie, prawie tak grube jak sam pień. Widać to na poniższym zdjęciu, które przedstawia część pnia i rozgałęzioną potężną gałąź rozciągającą się na prawo od pnia. Mniej więcej ta sama gałąź rozciąga się od pnia w lewo, zapewniając równowagę drzewu. Rosnące wyżej gałęzie-pnie dalej rozgałęziają się, tworząc bujną koronę spektakularnego drzewa.

Możliwe, że mijałem już dziesiątki lub setki razy drzewa nerkowca, których łacińska nazwa brzmi jak "Anacardium occidental" ("Western Anacardium"). Jednak ich twarde, skórzaste, eliptyczne liście, na pierwszy rzut oka bardzo podobne do liści wielu innych roślin tropikalnych (o tym, jak Azjaci dla Europejczyków wydają się być „tą samą osobą” i odwrotnie), nie pozwoliły mi jednoznacznie zidentyfikować rośliny. I dopiero pojawienie się mioteł na gałęziach, składających się z małych kwiatów przeplatanych miniaturowymi owocami, których kształt nie dawał już miejsca na błędy, z radością uświadomiłem sobie, że przede mną było drzewo z moimi ulubionymi orzechami.

Nie brałem pod uwagę małych kwiatów, zwłaszcza że kwiatostany wiechowate z częściowo zapylonymi owadami kwiatów żeńskich zwisające z licznymi zielonymi "miniaturowymi rękawiczkami bokserskimi" znajdowały się dość wysoko nad moją głową. Już na zdjęciach, które zrobiłem, obliczyłem, że kwiaty mają pięć płatków, co podano w przeczytanej przeze mnie informacji o nerkowcach. Oto one - małe piękności:

Udało mi się jednak zabrać ze sobą kilku „przystojnych mężczyzn” na dalsze „badania”. Jeden pozostał nienaruszony, ukazując na zdjęciu zielony szypułkę w kształcie dzwonu i zielony zarodek orzecha, którego brzeg został już zaatakowany przez niektóre tropikalne szkodniki. Drugi musiał zostać wypatroszony, aby zajrzeć do środka. Zielona skorupa okazała się dość gruba, a pod nią znajdował się miniaturowy biały zarodek - przyszły jadalny orzech nerkowca.

Po dwóch do trzech tygodniach wielkość szypułki przerosła wielkość orzecha. Teraz drugie imię nadane przez botaników tej części rośliny - „naczynie”, stało się dla niej bardziej odpowiednie. Rzeczywiście, orzech wydawał się leżeć na tym mięsistym i soczystym owocu, jednak do góry nogami. Jest to owoc całkowicie jadalny, tylko bardzo delikatny, dlatego nadaje się do jedzenia tam, gdzie rośnie, w przeciwieństwie do orzecha, który jest oddzielany, usuwa się z niego dwie osłonki ochronne i wysyła do innych krajów.

Pojemnik z orzechami nerkowca, który spotkałem, ma kolor żółty. Ale może być też czerwone, przypominające zewnętrznie lokalne czerwone jabłka z wodnistą miazgą, które mają wiele różnych nazw: śliwka malabarska, chompu, różane jabłko…

To ścisła współpraca dwóch bardzo różnych części rośliny: mięsistego pojemnika i twardego orzecha owocowego dała botanikom powód do oficjalnej nazwy rodzaju roślin - "Anacardium". Znalazłem w Internecie kilka różnych interpretacji tego słowa. Jeden z nich podobał mi się bardziej niż inne, więc na nim opieram swoją wersję.

Słowo „anacardium” wywodzi się z dwóch greckich słów. Pierwsze słowo - "ava" (brzmi jak "ana") oznacza "na zewnątrz". Drugie słowo to „cardia”, co oznacza „serce”. Przez „serce” rozumie się orzech znajdujący się na zewnątrz, to znaczy poza „owocem”. Okazuje się, że w momencie nadawania nazwy roślinie botanik uważał mięsistą szypułkę za owoc. Ale ta część rośliny, choć jadalna, nie jest owocem. To tylko szypułka, która z czasem urosła. A owoc to mój ulubiony orzech nerkowca, skrywający się pod podwójną ochronną powłoką.