2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Sisyurinhiy (łac. Sisyrinchium) - rzadka roślina kwitnąca z rodziny Iris. Jego drugie imię to niebieskooka lub niebieskooka.
Opis
Sisyurinhiy to nisko rosnąca bylina zielna, która jest uderzająco podobna do miniaturowych tęczówek. Wysokość tej rośliny zwykle mieści się w zakresie od dziesięciu do pięćdziesięciu centymetrów, jej pędy są najczęściej proste, jednak czasami spotyka się również lekko spłaszczone pędy, a jej liście są zawsze cienkie i wąskie, zbierające się w dziwaczne podstawowe rozety.
Kwiaty Sisyurinhia mogą być nie tylko niebieskie, ale także białe i żółte, a nawet fioletowe. A środek tych kwiatów ma zwykle inny kolor. A ten przystojny mężczyzna kwitnie przez całe lato - jego kwitnienie zwykle rozpoczyna się w maju, a kończy z początkiem września.
W sumie rodzaj Sisyurinhia ma około stu gatunków, ale tylko dziesięć z nich można znaleźć w kulturze. Nawiasem mówiąc, w Rosji sisyurinhiy został wprowadzony do kultury bardzo dawno temu - pod koniec XVIII wieku. I jedna z pierwszych w kraju ta roślina zaczęła rosnąć wielkim miłośnikiem kwiatów hrabiego Razumowskiego!
Gdzie rośnie
W naturze sisyurinhiy rośnie w Ameryce Południowej i Północnej, na Grenlandii, a także na Sandwich i Falklandach.
Stosowanie
Sisyurinhiy sprawdził się w ozdobnej uprawie kwiatów - wygląda bardzo fajnie w ogrodach frontowych, na klombach, w nasadzeniach grupowych, w skalniakach z ogrodami skalnymi i na granicach, a także jest wspaniałą ozdobą alejek i ścieżek. Roślina ta szczególnie dobrze komponuje się z dzwoneczkami, różami, szałwią i piwoniami. Sisyurinhiy będzie wyglądać bardzo dobrze w towarzystwie innych „niebieskich oczu” - muscari, altówki, brunnera, niebieskich hiacyntów, weroniki czy niezapominajek.
Uprawa i opieka
Sisyurinhiy może rosnąć na prawie każdej glebie, a zarówno słoneczne obszary, jak i lekkie zacienienie są równie dobrze przystosowane do jego pełnego rozwoju. Ale naprawdę nie lubi przeciągów, a tego faktu w żadnym wypadku nie należy lekceważyć.
Sisyurinhia preferuje umiarkowany reżim wilgotności - jego krótkie korzenie nie wnikają zbyt głęboko w glebę, dlatego przy braku terminowego i regularnego podlewania może umrzeć. Nawiasem mówiąc, aby zachować wilgoć, bardzo przydatne jest mulczowanie gleby w pobliżu korzeni!
Sisyurinhiy może pochwalić się bardzo imponującą odpornością na zimę (mimo to nadal potrzebuje schronienia na zimę), a także odpornością na różne choroby i szkodniki. Ogólnie rzecz biorąc, pielęgnacja jest bardzo bezpretensjonalna, co czyni ją niezwykle atrakcyjną rośliną nawet dla początkujących ogrodników!
Sisyurinchia jest rozmnażana głównie przez dzielenie krzewów: młode rośliny zwykle doskonale się ukorzeniają i dobrze rosną. Rozmnażanie go przez nasiona jest całkiem dopuszczalne - można je wysiewać bezpośrednio do ziemi (odbywa się to z początkiem maja), ale najlepiej rozpocząć uprawę sadzonek na samym początku lutego. W tym przypadku nasiona rozrzuca się po powierzchni zwilżonej gleby i posypuje cienką warstwą gleby (nie więcej niż trzy do czterech milimetrów), po czym przykrywa się je szklaną lub plastikową folią, a pojemnik wysyła się do ciepłego miejsce aż do pojawienia się pędów. Gdy sadzonki dorosną do pięciu do sześciu centymetrów, przesadza się je do skrzynek lub, jeśli pogoda jest wystarczająco ciepła, natychmiast sadzi się je na otwartym, słonecznym obszarze w odległości od trzydziestu do czterdziestu centymetrów. A sisyurinhiy wąskolistne, między innymi, bardzo dobrze rozmnaża się przez samosiew. Nawiasem mówiąc, aby uniknąć nadmiernego pojawiania się młodych sadzonek, zaleca się natychmiastowe odcięcie kwitnących szypułek!
