2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Kwiczoł (łac. Sorbaria) - rodzaj krzewów z rodziny Pink. Obszar przyrodniczy - Azja. Rodzaj ma swoją nazwę od łacińskiego „sorbus”, co tłumaczy się jako „jarzębina”, a to ze względu na fakt, że liście większości gatunków kwiczołów są podobne do liści jarzębiny. Do tej pory istnieje 10 rodzajów.
Charakterystyka kultury
Kwiczoł to krzew liściasty do 3 m wysokości, tworzący obfite i bardzo efektowne zarośla, ze względu na silną zdolność wschodów. Pędy są faliste, faliste, żółtawo-szare. Liście są duże, pełne wdzięku, złożone, podwójnie ząbkowane, pierzaste.
Kwiaty są drobne, liczne, kremowobiałe lub białe, zebrane w duże wiechowate kwiatostany o stożkowatym lub piramidalnym kształcie. Owocem jest ulotka. Kwiczoł charakteryzuje się szybkim wzrostem, bezpretensjonalnością i długim kwitnieniem, które trwa około miesiąca.
Warunki uprawy
Kwiczoł nie jest wymagający dla warunków glebowych, chociaż bardziej dekoracyjne formy można uzyskać tylko na glebach wilgotnych, luźnych, przepuszczalnych. Nie akceptuje upraw gleb zasolonych, silnie podmokłych, suchych, zbitych i kwaśnych, a także nisko położonych obszarów ze stojącym zimnym powietrzem lub stopioną wodą. Mile widziane cieniowanie, mile widziane miejsca nasłonecznione. Reszta kultury nie stawia specjalnych wymagań.
Reprodukcja
Kwiczoł jest rozmnażany przez nasiona, sadzonki i odrosty korzeniowe. Nasiona wysiewa się wiosną bez uprzedniej stratyfikacji i innych zabiegów przygotowawczych, ale doświadczonym ogrodnikom zaleca się przeprowadzenie dwumiesięcznej stratyfikacji, co przyspieszy wschody sadzonek.
Za najprostszą i najczęstszą metodę rozmnażania uważa się rozmnażanie przez odrosty korzeniowe. System korzeniowy kwiczołu jest płytki i dość łatwo o potomstwo. Po odcięciu ukorzenionego potomstwa łopatą materiał natychmiast sadzi się w przygotowanej glebie. Kwitnie kwiczoł wyhodowany w ten sposób w drugim lub trzecim roku, co jest niewątpliwym plusem. Cięcie jest bardziej pracochłonną metodą, dlatego stosuje się ją niezwykle rzadko, podobnie jak nasiona.
Opieka
Pielęgnacja polowa to standardowe zabiegi, czyli odchwaszczanie i rozluźnianie strefy przyłodygowej, podlewanie i nawożenie. Konieczne jest również systematyczne usuwanie wyblakłych wiech, choć nie jest to konieczne.
Przycinanie sanitarne i formacyjne odbywa się wiosną, w ten sposób można pozbyć się złamanych, pogrubionych, chorych i przemarzniętych gałęzi. Stare gałęzie, które z czasem stają się nagie, są również usuwane lub przycinane w celu silnego wzrostu. Lepiej jest ograniczyć rozwój systemu korzeniowego, w przeciwnym razie może rosnąć na duże odległości, a tym samym zmiażdżyć inne rośliny.
Podanie
Kwiczoł przykuwa uwagę ażurową, rozłożystą koroną, kolorem liści i bujnie kwitnącymi wiechami. Rośliny stosuje się w nasadzeniach grupowych i pojedynczych, do mocowania wąwozów i skarp, tworzenia runa leśnego i obrzeży lasu. W projektowaniu krajobrazu rozpowszechniły się tylko dwa gatunki - kwiczoł Pallas i kwiczoł jarzębiny.
Uprawa może być uprawiana w bezpośredniej bliskości płotów i ścian domów. Jako żywopłot kwiczoł również wygląda dość harmonijnie. Rośliny świetnie wyglądają w autach. Wyblakłe wiechy kwiczołu można wykorzystać na zimowe bukiety.
Kultura jest również wykorzystywana do celów leczniczych. Liście i kwiaty roślin zawierają śladowe ilości kumaryn, fenyloetyloaminy i flawonoidów. Korzenie kwiczoła są bogate w olejki eteryczne. W medycynie ludowej jako środek przeciwreumatyczny stosuje się napary z liści, kwiatów i korzeni. Odwary kwiczołowe są przydatne w przypadku krwawienia wewnętrznego i macicznego.
