Truskawka

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Truskawki (łac. Fragaria) - popularna kultura jagodowa; rodzaj wieloletnich roślin zielnych z rodziny Rosaceae. Rodzaj obejmuje ogromną liczbę gatunków dziko rosnących, a także gatunki, które nie występują w naturze, na przykład truskawki ananasowe (łac. Fragaria * ananassa). W warunkach naturalnych truskawki rosną w Eurazji i Ameryce, niektóre gatunki występują w górzystych regionach Japonii.

Poglądy kulturowe

*Truskawki ananasowe lub ogrodowe, lub wielkoowocowe (łac. Fragaria * ananassa) - to jeden z najpospolitszych gatunków, uprawiany na wielu działkach przydomowych i na prywatnych plantacjach. Często roślina ta jest błędnie określana jako truskawka - roślina jagodowa należąca do innego gatunku botanicznego.

* Truskawka leśna, czyli alpejska (łac. Fragaria vesca) – gatunek występuje zarówno w przyrodzie, jak iw kulturze. Ma doskonałe właściwości smakowe, nie może pochwalić się dużymi rozmiarami jagód. Jest to roślina lecznicza.

* Truskawki z gałki muszkatołowej, czyli piżmo (łac. Fragaria moschata) – gatunek ten jest często uprawiany przez ogrodników na działkach ogrodowych. Daje dobre plony jagód średniej wielkości. Ten gatunek jest powszechnie nazywany truskawkami. Gatunek występuje zarówno w przyrodzie, jak iw kulturze.

* Zielone truskawki (łac. Fragaria viridis) – gatunek, który pierwotnie nazywano truskawkami, dziś jest to półmiod. Rośnie dziko w centralnej Rosji.

* Truskawka Virginia (łac. Fragaria virginiana) jest jednym z rodzicielskich taksonów truskawki ogrodowej. Różni się odpornością na suszę i niskie temperatury. Wady: małe owoce, niski plon i intensywne tworzenie pędów, co powoduje niepotrzebne koszty w pielęgnacji roślin.

* Truskawka chilijska (łac. Fragaria chiloensis) - jest jednym z rodzicielskich taksonów truskawki ogrodowej. Tworzy dość duże i aromatyczne jagody.

Charakterystyka kultury

Truskawka to roślina zielna z włóknistym systemem korzeniowym, którego większość korzeni wnika na głębokość 20-25 cm Liście są złożone, trójlistkowe i siedzą na długich łodygach. Pełzające pędy, szybko ukorzeniające się. Kwiaty są średniej wielkości, biseksualne, zebrane w wielokwiatowe tarcze, umieszczone na długich szypułkach, tworzące w formie rozety od szyjki korzeniowej. Płatki są białe, rzadziej żółtawe.

Owoc to fałszywa jagoda (wielorzechy) lub truskawka. Nasiona są drobne, brązowawe, położone na powierzchni soczystego, zarośniętego naczynia. W centralnej Rosji truskawki kwitną od trzeciej dekady maja do początku lipca. Na tej samej roślinie mogą istnieć jednocześnie jagody i kwiaty.

Warunki uprawy

Truskawki nie wymagają warunków glebowych. Przy dobrej i terminowej pielęgnacji może rosnąć na każdym obszarze, z wyjątkiem suchych piasków i silnie podmokłych gleb. Optymalne są gleby piaszczysto-gliniaste i lekkie gliniaste, pożywne, przepuszczające powietrze i umiarkowanie wilgotne.

Ze względu na to, że system korzeniowy truskawek jest płytki, potrzebuje stałej wilgoci, ale zbyt niskie obszary ze stojącą wodą roztopową nie nadają się do uprawy roślin. W przeciwnym razie rośliny będą ważone, narażone na różnego rodzaju gnicie i inne dolegliwości. Wskazane jest wydzielenie osobnego obszaru na truskawki

Przygotowanie gleby

Właściwe przygotowanie gleby pod uprawę odgrywa ważną rolę w uzyskaniu zdrowych roślin, a co za tym idzie dużych plonów smacznych i soczystych jagód. Przed sadzeniem truskawek głęboko kopią glebę, stosują nawozy mineralne i organiczne, uwalniają ją od chwastów i aktywnie zwalczają larwy chrząszczy i dżdżownic, jeśli takie występują.

Działki z glebami darniowo-bielicowymi są wykopywane na głębokość 20-22 cm, a gleby czarnoziemowe i bielicowe - na głębokość 28-30 cm Korzystne tło wodne i odżywcze zależy od głębokiej uprawy gleby, co umożliwia zwiększenie odporność roślin i ich plon. Do kopania wprowadza się zgniły obornik, torf lub kompost, a także superfosfat, sól potasową i azotan amonu. Ilość nawozów mineralnych dobierana jest dla każdego rodzaju gleby osobno.

Lądowanie

Jako materiał do sadzenia ogrodnicy używają młodych ukorzenionych krzewów, które powstają z anten rośliny matecznej. Wskazane jest zbieranie materiału z wysokoplennych krzewów matecznych w wieku 2-3 lat. Nie zaleca się wycinania materiału z dziwnych krzewów, ponieważ plony będą znikome. Młode rozety zakorzeniają się tylko na luźnej i umiarkowanie wilgotnej glebie, dlatego należy o to wcześniej zadbać. W płytkich otworach równo sadzi się czułki, rozety wciska się w ziemię i posypuje ziemią. Liście i punkt wzrostu środkowego pąka nie mogą być posypane. Gdy czułki rosną i pojawiają się na nich nowe rozety, posypuje się je wilgotną ziemią.

Truskawki można sadzić przez cały sezon, od wczesnej wiosny do jesieni, ale przed nadejściem stabilnych przymrozków (około 1,5-2 miesięcy). Truskawki najlepiej zakorzeniają się latem i jesienią, aw przyszłym roku można już uzyskać dobre zbiory. Materiał zbierany jest tuż przed sadzeniem. Ukorzenione nasadki wykopuje się szpachelką, usuwa stare liście i skraca korzenie, następnie zanurza korzenie w glinianym zacierze i kapie na kilka godzin.

Po tym czasie nasadki sadzi się na stałe. Zejście na ląd można zrobić w zwykły sposób. Odległość między rzędami powinna wynosić 70-80 cm, a między roślinami - 20-25 cm Metoda kwadratowego zagnieżdżania również nie jest zabroniona. W tym przypadku materiał do sadzenia umieszcza się w odległości 50 cm od siebie, po trzy kopie na gniazdo.

Opieka

Pielęgnacja truskawek polega na uprawie gleby, podlewaniu, odchwaszczaniu, dokarmianiu oraz zwalczaniu chorób i szkodników. Niezbędne są procedury usuwania wąsów i mulczowania gleby. Podlewanie odbywa się regularnie, gleba nie powinna wysychać, można zastosować metodę zraszania. Jest to konieczne dla roślin i łatwego hillingowania odsłoniętych korzeni, które czasami wystają z gleby przy mrozie. W sezonie wykonuje się co najmniej 7-8 rozluźnień i 5-6 pielenia.

Ściółkę nanosi się w rozstawie rzędów warstwą około 6-8 cm bezpośrednio po pierwszym wiosennym poluzowaniu. Jako ściółkę możesz użyć zgniłej słomy, opadłych liści, trzciny i folii. Do opatrunku pogłównego zaleca się stosowanie próchnicy, ptasich odchodów, kompostu, popiołu drzewnego i nawozów mineralnych. Potrzeba ich zależy całkowicie od żyzności gleby. W pierwszych dwóch latach nawożenie nie jest konieczne, chyba że oczywiście zastosowano je przed sadzeniem.