2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Belladona jest jedną z roślin z rodziny Solanaceae, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała tak: Atropa belladonna L. Jeśli chodzi o nazwę samej rodziny belladonna, to po łacinie będzie to tak: Solanaceae Juss.
Opis Belladonny
Belladonna to zioło wieloletnie, obdarzone wielogłowym kłączem i dość licznymi, grubymi, rozgałęzionymi korzeniami. Łodygi tej rośliny będą rozgałęzione, soczyste i grube, występują w jednej liczbie lub kilku, wysokość takich łodyg będzie wynosić około jednego lub dwóch metrów. Liście Belladonny są grube i spiczaste, mogą mieć kształt owalny, podłużny lub owalny, a liście te są pomalowane na ciemnozielone odcienie. Dolne liście tej rośliny ułożone są pojedynczo, natomiast górne będą ułożone parami, przy czym większe liście będą przeplatane mniejszymi. Większe liście będą obecne w ilości około piętnastu do dwudziestu sztuk. Kwiaty tej rośliny będą opadające i samotne, są pachowe i znajdują się na szypułkach gruczołowo-owłosionych. Korona tej rośliny jest pomalowana na brudnofioletowe odcienie, a taka korona jest również obdarzona fioletowym sokiem. Owoc belladonny to błyszcząca, polispermiczna jagoda o fioletowo-czarnej tonacji.
W warunkach naturalnych roślina ta występuje na Krymie, Kaukazie i Karpatach. Warto zauważyć, że belladonna będzie uprawiana w wielu krajach Europy, Ameryki i Azji. Do wzrostu roślina preferuje krawędzie, polany i lasy górskie. Należy pamiętać, że roślina ta jest bardzo trująca, dlatego należy zachować szczególną ostrożność przy stosowaniu jakichkolwiek produktów na bazie belladonny.
Opis właściwości leczniczych belladonny
Belladonna posiada bardzo cenne właściwości lecznicze, natomiast do celów leczniczych zaleca się stosowanie korzeni i ziół tej rośliny. Trawę należy zbierać przez cały okres kwitnienia tej rośliny, a także na samym początku owocowania. Takie surowce lecznicze należy suszyć natychmiast po zebraniu na powietrzu w cieniu lub pod baldachimem. Korzenie Belladonny należy zbierać z roślin, które mają już dwa lata: należy to zrobić jesienią. Warto zauważyć, że wszystkie części tej rośliny zawierają alkaloid hioscyjaminę.
Należy zauważyć, że głównymi alkaloidami będzie atropina lewoskrętna, która po wydaleniu przejdzie w racemat. W takim przypadku hioscyjamina będzie miała intensywniejsze działanie niż atropina. Ponadto w niewielkich ilościach będzie również zawarta skopolamina alkaloidowa. Liście i korzenie tej rośliny zawierają garbniki i pochodną kumaryny skopoletynę, a liście również zawierają flawonoidy.
Alkaloidy tej rośliny mają działanie przeciwskurczowe i przeciwbólowe, a także mają zdolność do poprawy i wzmocnienia czynności serca. Ponadto takie alkaloidy regulują napięcie przewodu pokarmowego, rozszerzają oskrzela i źrenicę, zwiększają ciśnienie wewnątrzgałkowe, regulują napięcie żółci i dróg moczowych, a ponadto hamują wydzielanie aparatu gruczołowego do w bardzo dużym stopniu.
Preparaty na bazie tej rośliny polecane są do stosowania przy wrzodach żołądka, stanach spastycznych przewodu pokarmowego, astmie oskrzelowej, nieżytach żołądka o wysokiej kwasowości, kamicy żółciowej i nerkowej, vazonenerozie, dystonii wegetatywnej oraz w leczeniu pacjentów z parkinsonizmem.
