Zgnilizna Korzeni Pomidora

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Zgnilizna korzeni pomidora jest szczególnie szkodliwa na podmokłych podłożach i gruntach. Przejawia się głównie w gniciu szyjek korzeniowych rosnących roślin i ich więdnięciu. Pomidory zaatakowane przez zgniliznę korzeni często umierają przedwcześnie. Dzieje się tak szczególnie często, jeśli rośliny zostały dotknięte niefortunną chorobą w młodym wieku. Aby uniknąć takiej uciążliwości, ważne jest, aby w odpowiednim czasie zidentyfikować chorobę i skierować wszelkie wysiłki, aby jak najszybciej się jej pozbyć

Kilka słów o chorobie

Zakażone zgnilizną korzeni szyjki korzeni i korzeni stają się czarne, a nieco później tworzą liczne zwężenia (tzw. „czarna noga”). W rezultacie pomidory albo usychają, albo rozwijają na nich niszczycielską mokrą zgniliznę. A w przypadku infekcji przez grzyby, gdy pogoda jest wilgotna, na zainfekowanych tkankach tworzy się biały nalot złożony z grzybni. Jeśli rośliny zostaną dotknięte rizoktonią, liście dorosłych pomidorów zaczną ciemnieć i wysychać, a w kątach liści i na dolnych partiach pędów powstaną brązowe, lekko zagłębione plamy. Plamy te są najpierw pokryte białawym, a nieco później - brązowawym filcowym nalotem („biała noga”).

Czynnikiem sprawczym nieszczęsnego nieszczęścia może być pityum lub rhizoctonia. Oomycete pythium charakteryzuje się cienką i bezbarwną jednokomórkową grzybnią. Grzyb ten może infekować jedynie osłabione i poważnie uszkodzone korzenie. Najpierw jest wprowadzany do martwych, a dopiero potem do żywych komórek w pobliżu.

A wielokomórkowa brązowawa grzybnia rizoktonii składa się z krótkich, grubych komórek. Rozprzestrzenianie się patogenu w tym przypadku następuje przez kawałki grzybni, podczas gdy rozwój sporulacji prawie nie występuje. Rhizoctonia jest szczególnie szkodliwa na glebach niesterylnych. A jego rozwojowi sprzyja nadmierne podlewanie w zagęszczonych nasadzeniach i deszczowa pogoda z częstymi deszczami.

Podstawowym źródłem infekcji jest zwykle torf będący częścią mieszanki sadzonkowej, a także stara gleba. Nasiona mogą również służyć jako źródło infekcji, ale jest to niezwykle rzadkie, a patogen znajduje się w tym przypadku głównie na powierzchni nasion.

Jak walczyć

Podczas uprawy pomidorów w ziemi należy sadzić tylko zdrowe sadzonki. A bezpośrednio przed posadzeniem w otworach zaleca się dodanie łyżeczki Rossy, a następnie zalanie roślin roztworem środka stymulującego o nazwie Effekton (jedna łyżka tego leku jest rozcieńczana w pięciu litrach wody).

Bardzo skutecznym sposobem walki z tą nieprzyjemną dolegliwością jest dezynsekcja gleby parą – sterylizacja podłoża pozwala szybko uporać się z infekcją. Musisz również zdezynfekować mieszankę sadzonek lub pobrać podłoża, które są sterylne od patogenu. Około dzień przed siewem nasiona są również traktowane. Można je również namoczyć przez 18-24 godziny w roztworze „Pseudobakteryny-2”. Na każdy kilogram nasion powinieneś wziąć około półtora litra tego leku. Nawiasem mówiąc, pomidory są podlewane roztworem zarówno podczas sadzenia, jak i w okresie wegetacji, rozcieńczając ten produkt wodą w stosunku 1: 100. Z reguły na każdą roślinę zużywa się około 100 ml roztworu.

Również w okresie wegetacyjnym rośliny są dwukrotnie karmione preparatem „Kropla” (na dziesięć litrów wody potrzebne będą dwie łyżki stołowe). W tym samym czasie na każdą roślinę zużywa się jeden litr roztworu.

Jeśli na miejscu nie ma wielu pomidorów, rozlanie podłoża roztworem roboczym „Previkur” pomoże przezwyciężyć zgniliznę korzeni - ta procedura jest przeprowadzana nie tylko podczas sadzenia, ale także kilka razy w ciągu sezonu wegetacyjnego.

A w celu ochrony przed rizoktonią glebę rozlewa się zawiesiną preparatów zawierających siarkę (0,3%). Szczególnie odpowiednie są siarka koloidalna oraz Tiovit i Cumulus.

Jeśli pomidory są wystarczająco mocno dotknięte zgnilizną korzeni, zaleca się stosowanie zawiesiny „Metaxil” lub leku „Ridomil Gold MC” (w obu przypadkach - 0,25%).