Kminek

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Kminek (łac. Carum) - rodzaj dwuletnich lub wieloletnich roślin z rodziny Parasol lub Seler. Najczęstszym przedstawicielem gatunku jest kminek (łac. Carum carvi), inne nazwy to anyż dziki, anyż polny, cmin, cmen, timon. W dużych ilościach kminek uprawiany jest w Rosji, na Ukrainie, w Rumunii, Francji, Niemczech, Kanadzie i Bułgarii.

Charakterystyka kultury

Kminek to roślina zielna o wysokości 20-80 cm o mięsistym wrzecionowatym korzeniu. Łodyga jest zaokrąglona lub kanciasta, gładka, pusta, łukowato zakrzywiona. Pod koniec sezonu wegetacyjnego łodyga nabiera brązowego koloru, a następnie wysycha. Łodyga tworzy pędy pierwszego, drugiego, trzeciego, czwartego i piątego rzędu, z których każdy kończy się kwiatostanem parasolowym.

Liście są nagie, petiolate, podwójne lub potrójnie upierzone. Blaszka liściowa jest podłużna, płaty końcowe lancetowate. W zależności od lokalizacji liście mogą różnić się kształtem i rozmiarem, na przykład dolne liście mają lekko ząbkowane krawędzie; blaszki liściowe kolejnych liści są bardziej rozcięte.

Kwiaty są liczne, małe, pięciopłatkowe, zwykle białe lub lilioworóżowe. Owocem jest krokodyl (jajowata dvussemiana). Owoc dzieli się na mericaps (inaczej półowoce), podział następuje bliżej dojrzewania. Owoce są bardzo aromatyczne, o gorzko-ostrym i ostrym smaku. Kminek kwitnie w czerwcu-lipcu, owoce dojrzewają w lipcu-sierpniu.

Warunki uprawy

Kminek jest dość wymagającą rośliną, aby uzyskać dobre plony, ważne jest przestrzeganie wszystkich warunków uprawy. Gleby do uprawy preferowane są żyzne, luźne, obojętne, umiarkowanie wilgotne. Gleby zasolone, kwaśne, silnie podmokłe i bagienne są nieodpowiednie.

Brak wilgoci niekorzystnie wpływa na naziemne części roślin: liście i pędy są grube, przyspiesza kwitnienie. Nie ma specjalnych wymagań co do lokalizacji kminku, chociaż wskazane jest uprawianie go na stanowiskach słonecznych lub półcienistych. Nie jest zabronione sianie kminku w przejściach głównych upraw, ale w tym przypadku aromatyczność nasion maleje.

Siew

Kminek wysiewa się wczesną wiosną w zwykły sposób. Odległość między rzędami powinna wynosić około 25-30 cm Głębokość siewu wynosi 1,5 cm Szybkość siewu wynosi 0,6-0,7 g na metr kwadratowy. Wraz z pojawieniem się dwóch prawdziwych liści na sadzonkach przeprowadza się przerzedzanie, pozostawiając odstęp między roślinami 20-30 cm. Z reguły sadzonki pojawiają się po 14-20 dniach, co w dużej mierze zależy od warunków pogodowych i pielęgnacji. W pierwszym roku rośliny rozwijają się bardzo wolno, więc w przejściach można wysiewać różne trawy.

Opieka

Dbanie o nasiona kminku sprowadza się do podlewania, spulchniania i odchwaszczania. Uprawa sprzyja nawożeniu, w środku lata rośliny karmione są nawozami fosforowymi i potasowymi. Na zimę kminek nie potrzebuje schronienia, a zasada ta dotyczy również zimnych regionów o surowych zimach. W drugim roku rośliny rozwijają się szybciej, mają kwitnącą łodygę, która w miarę wzrostu silnie się rozgałęzia.

Kminek rozmnaża się przez samosiew, dlatego nie można spóźnić się ze zbiorem nasion, w przeciwnym razie szybko się kruszą. Zbiór nasion przeprowadza się po uzyskaniu przez nie brązowego koloru. Nasiona dojrzewają w suchych pomieszczeniach, a następnie myte, suszone i umieszczane w szklanym pojemniku z szczelną pokrywką.

Podanie

Kminek jest szczególnie szeroko stosowany w kuchni i niewiele osób wie, że ma również silne właściwości lecznicze. Kminek jest przydatny w zdrowej i dietetycznej diecie. Spektrum chorób, z którymi może sobie poradzić kminek, jest ogromne. Pozwala uspokoić procesy fermentacyjne w przewodzie pokarmowym, zwiększa ilość soku żołądkowego, pomaga radzić sobie z kolkami i wzdęciami. Nasiona kultury mają działanie moczopędne, przeciwzapalne, wiatropędne, antyseptyczne i przeciwbakteryjne.