Weronika

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Weronika (łac. Weronika) To duży rodzaj roślin kwiatowych należących do rodziny motylkowatych. Wcześniej rodzaj zaliczano do rodziny Norichnikov. Gatunki z kolei reprezentowane są przez rośliny zielne, krzewinki i krzewinki. Jest ich ponad 500. Inne nazwy to wąż, trawa węża, trawa Andreevy. Występuje wszędzie w przyrodzie, ale rośnie w dużych ilościach w Morzu Śródziemnym, Ameryce Południowej i Nowej Zelandii. Typowe siedliska to lekkie, umiarkowanie wilgotne lasy, łąki, stepy, lasostepy. Niektóre gatunki są klasyfikowane jako chwasty.

Charakterystyka kultury

Weronika reprezentowana jest przez jednoroczne lub wieloletnie trawy, krzewinki i krzewinki, wyposażone w długie, często rozgałęzione kłącza, obdarzone licznymi cienkimi korzeniami. Niektóre gatunki mają dość grube i pełzające korzenie, które tworzą kilka pędów. Łodyga większości gatunków z rodzaju Veronica jest prosta, rzadziej prostata, rozgałęziona lub pojedyncza, może być naga lub owłosiona na całej powierzchni. Na przykład orzęsek Veronica ma łodygę pokrytą gęstymi, wydłużonymi włoskami, podczas gdy krzew Veronica ma zdrewniałą łodygę u podstawy.

Liście u przedstawicieli rodzaju Veronica mogą być naprzemienne, whorled lub przeciwne. Drugi typ jest najczęstszy. Kształt również jest różny i zależy od gatunku, może być jajowaty, lancetowaty, eliptyczny, wąsko-lancetowaty, podłużny i trójkątny. Są też przedstawiciele o liściach sercowatych u podstawy i liściach pierzasto rozciętych, podczas gdy stopień dysekcji u każdego gatunku jest bardzo różny. Niektórzy przedstawiciele rodzaju charakteryzują się postrzępionymi liśćmi - ząbkowanymi, rozwartymi, drobnymi i karbowanymi. Liście, podobnie jak łodyga, mogą być nagie lub owłosione, często pokwitanie jest reprezentowane przez włosy gruczołowe i rzęskowe.

Kwiatów z rodzaju Veronica nie można nazwać dużymi, one z kolei są zbierane w kwiatostany wierzchołkowe. W tym przypadku kwiatostany mogą być baldaszkowate, wiechowate, w kształcie kolca itp. Na przykład ta ostatnia forma jest nieodłączna w kwiatostanach Veronica spicata i Veronica siwowłosej. Szypułki mogą być krótkie lub wydłużone, owłosione lub nagie. Istnieją gatunki zarówno o gęstych kwiatostanach, jak i luźnych. Przylistki mogą być rzęskowe, całe, proste, lancetowate lub liniowe, ale okwiat u wszystkich gatunków jest podwójny. Kolor kwiatów jest różny, może być liliowy, niebieski, biały, żółty, czerwony itp. Podobna sytuacja dotyczy czasu kwitnienia i owocowania.

Owoce u przedstawicieli rodzaju Veronica są najczęściej reprezentowane przez dwukomórkowe kapsułki o jajowatym, nerkowatym, eliptycznym lub okrągłym kształcie. Istnieją również gatunki, które podczas owocowania tworzą torebkę jednooczną. Torebki mogą być nagie, lekko lub silnie owłosione. Nasiona są zwykle żółtawe, płaskie lub wypukłe, pomarszczone lub gładkie, jajowate lub kuliste. Istnieją również gatunki, które tworzą idealnie płaskie lub łódkowate nasiona.

Rosnące funkcje

Przedstawiciele rodzaju Veronica w większości należą do kategorii roślin bezpretensjonalnych. Przyjmują każdy rodzaj gleby, z wyjątkiem zasolonych, nadmiernie ciężkich gliniastych i podmokłych. Charakteryzują się odpornością na suszę, rośliny bez problemu znoszą krótką suszę, choć niektóre gatunki nadal wymagają regularnego podlewania. Jeśli mówimy o lokalizacji, to tutaj wszystko zależy od gatunku. Niektórzy świetnie czują się w półcienistych obszarach, a niektórzy nie tolerują ich istnienia bez otwartej lokalizacji, czyli w świetle.

Stosowanie

Wiele gatunków z rodzaju Veronica ma właściwości lecznicze, są aktywnie wykorzystywane w medycynie ludowej do przygotowywania nalewek i wywarów przeznaczonych do zwalczania różnych chorób. Niektóre gatunki są wykorzystywane do dekoracyjnego ogrodnictwa, na przykład do formowania skalniaków, zjeżdżalni alpejskich, mixborderów, granic i innych rodzajów klombów. Niektóre gatunki z rodzaju Veronica nadają się do dekoracji obszarów położonych w pobliżu sztucznych lub naturalnych zbiorników, ponieważ są przedstawicielami kochającymi wilgoć. Pełzające gatunki z rodzaju wykorzystywane są do kształtowania sadów, a dokładniej sadzi się je w pobliżu krzewów i drzew w celu ochrony ich systemu korzeniowego przed przegrzaniem, szybkim parowaniem kłód i chwastów.