Cis

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Cis (łac. Taxus) - rodzaj iglastych zimozielonych krzewów i drzew z rodziny Yew. W naturze cisy występują w lasach iglastych Kaukazu i Europy. W warunkach naturalnych rośnie tylko siedem gatunków.

Charakterystyka

Cis jest krzewem lub drzewem o gęstej koronie, gładkim pniu w młodym wieku i podłużnie bruzdowanym w dojrzałym i kręconym układzie gałęzi. Kora większości przedstawicieli rodzaju jest czerwonawo-brązowa lub czerwonawa. Igły są osadzone spiralnie, skierowane do góry, na pędach poziomych igły są dwurzędowe, liniowe, prawie grzebieniaste, często wygięte w sierp. Na zewnątrz igły mają podłużną żyłę, od wewnątrz dwa szarawe lub żółto-zielone paski szparkowe. W igłach nie ma kanałów żywicy.

Szyszki są męskie, kuliste, osadzone na krótkich nogach, pokryte na całej powierzchni łuskami. Ponieważ cisy są roślinami typu nagonasiennego, nie tworzą kwiatów, a zatem owoców. Dojrzałe nasiono jest owalne, otoczone osobliwym dachem w kształcie kielicha, który nie rośnie razem z nim. Nasiona i wszystkie części rośliny zawierają toksyny, więc są bardzo trujące. Cisy rosną powoli, ale średni wiek roślin to 1500-2000 lat. Istnieją okazy, które żyją do 3500-4000 lat.

Warunki uprawy

Cisy preferują gleby wilgotne, pożywne, lekko zasadowe lub obojętne. Wapienne nie są zabronione. Poziom wód gruntowych wynosi nie mniej niż 1,5 m. Wszystkie gatunki stawiają własne wymagania dotyczące warunków wzrostu, na przykład cis szpiczasty najlepiej rozwija się na glebach gliniastych i lekko bielicowych, cis jagodowy - na glebach lekko kwaśnych, niebagiennych.

Większość przedstawicieli rodzaju ma negatywny stosunek do gleb podmokłych, zwłaszcza roślin wobec obecności w glebie substancji toksycznych i metali ciężkich. Gleby zasolone mają szkodliwy wpływ na jakość igieł, stają się żółte. Jeśli mówimy o lokalizacji, to pod tym względem cisy są bezpretensjonalne. Mogą rozwijać się normalnie zarówno na obszarach słonecznych, jak i mocno zacienionych.

Lądowanie

Cis zapuszcza korzenie w ciągu trzech miesięcy. Materiał do sadzenia sadzi się w zimnych szklarniach lub na otwartym terenie. Okres uprawy cisa przez sadzenie sadzonek wynosi 6-7 lat. Doły do sadzenia są przygotowywane z góry, jedna trzecia z nich jest wypełniona specjalną mieszanką gleby składającą się z torfu, piasku i ziemi darniowej w stosunku 2: 2: 3.

Ponadto podczas sadzenia należy dodać 50-70 g nitroammofoski lub 100 g uniwersalnego nawozu Kemira. Wymagany jest również drenaż, jako drenaż można użyć łamanej cegły lub żwiru o warstwie 10 cm, po posadzeniu glebę w strefie przy pniu podlewać i ściółkować trocinami, igłami sosnowymi lub torfem.

Opieka

Pielęgnacja cisa polega na rzadkim podlewaniu (raz w miesiącu po 9-10 litrów na drzewo) i systematycznym zraszaniu (przynajmniej raz na dwa tygodnie). Konieczne jest również poluzowanie i odchwaszczanie strefy przyłodygowej. Optymalne rozluźnienie do głębokości 10-15 cm Cis ma pozytywny stosunek do ścinania i przycinania, koronie roślin można nadać dowolny kształt.

Na zimę strefa młodych roślin przy łodydze pokryta jest torfem lub próchnicą warstwą około 5-7 cm, a same rośliny pokryte są gałązkami siarczanowymi lub świerkowymi. Materiały te pomogą chronić rośliny przed poparzeniem słonecznym. Opatrunek górny przeprowadza się corocznie. Do tych celów idealnie nadają się nitrofoska, złożone nawozy mineralne i Florovit.