2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Rochea (łac. Rochea) - soczysty z rodziny Tołstyankowy, który swoją ciekawą nazwę otrzymał na cześć słynnego francuskiego botanika F. de la Roche. Czasami gaj jest określany jako grube kobiety i nie jest uważany za osobny rodzaj.
Opis
Rocheya to spektakularny krzew karłowaty lub karłowaty miniaturowy soczysty krzew - wysokość tej rośliny rzadko przekracza sześćdziesiąt centymetrów. Błyszczące zielone, grube liście rochea są spiczaste na brzegach i charakteryzują się podłużnym, jajowatym kształtem. Wszystkie rosną razem przy podstawach i mogą pochwalić się układem przeciwstawnym, krzyżowym.
Roshea szczyci się również niezwykle pięknym i niezwykle obfitym kwitnieniem: jej delikatne pięciopłatkowe kwiaty o różowo-czerwonych odcieniach składają się w luksusowe kwiatostany w kształcie parasola i zdobią krzewy zarówno latem, jak i jesienią. Średnio średnica każdego kwiatu waha się od trzech do trzech i pół centymetra.
Gdzie rośnie
Rocheya jest gościem z RPA, to znaczy suchy i gorący klimat jest najbardziej preferowany dla jej pełnego rozwoju.
Stosowanie
Rochea jest zwykle hodowana jako ozdobna roślina doniczkowa. To bardzo dekoracyjne piękno jest dość rozpowszechnione w kulturze.
Uprawa i opieka
Rocheya jest bardzo bezpretensjonalna w pielęgnacji, więc łatwo ją uprawiać, jednak aby uzyskać z niej spektakularne kwitnienie, trzeba będzie stworzyć dla niej mroźne warunki zimowania (nieprzestrzeganie tego warunku może prowadzić do całkowite zatrzymanie kwitnienia w przyszłości). Najlepiej umieścić to piękno na południowych oknach, a osłabione ogrzewanie w sezonie zimowym przyniesie jej korzyści. Idealna temperatura w zimie dla rochei to dziesięć do piętnastu stopni.
Ponieważ gaj jest niesamowicie światłolubny, wcale nie boi się bezpośrednich promieni słonecznych. I można ją bezpiecznie posadzić w dowolnej mieszance gleby, najważniejsze jest to, aby ta mieszanka gleby była raczej luźna (a następnie zawsze musisz również upewnić się, że gleba w doniczce nadal pozostaje luźna, bez skorup) i wystarczająco lekka. Równie ważne jest zapewnienie mu dobrego drenażu.
W lecie zagajnik powinien być wystarczająco obficie podlewany (starając się wszelkimi sposobami nie dopuścić do zastoju wody), ale podlewania zimowego nie powinno być zbyt wiele (najlepiej, by grudka gliniana była zawsze praktycznie sucha). Roche nie toleruje nasiąkania wodą (szczególnie na mrozie) – prowadzi nie tylko do więdnięcia i więdnięcia liści, ale także do gnicia łodyg. A ta roślina w ogóle nie odczuwa potrzeby opryskiwania.
Jeśli chodzi o zaprawianie, hodowca jest zwykle żywiony tylko wtedy, gdy jego wzrost jest nadmiernie opóźniony lub w przypadku wystąpienia objawów wskazujących na niedobór żywieniowy. Do tych celów najlepiej jest używać specjalnych nawozów do sukulentów i kaktusów. Obfite kwitnienie pięknej rośliny może również ułatwić okresowe szczypanie pędów - rokieta bardzo dobrze je toleruje. Pewnym znakiem, że rochea zakwitnie obficie, jest obecność silnych, ciemnozielonych pędów wyposażonych w krótkie międzywęźle.
Gdy tylko roślina zaniknie, jej pędy są koniecznie skracane i starają się ją podlewać tak mało, jak to możliwe, oczywiście bez całkowitego wysuszenia ziemnej bryły.
Rochea doskonale toleruje ucisk, więc absolutnie nie ma potrzeby zbyt częstego przesadzania. I zwykle rozmnaża się przez nasiona, czasami jednak uciekają się również do sadzonek. W tym ostatnim przypadku sadzonki łodyg sadzi się wiosną lub latem na dobrze nawilżonym podłożu.
