Herbata Nerkowa

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Herbata nerkowa jest jedną z roślin z rodziny labiatów, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Orthosiphon stamineus Berth. Jeśli chodzi o samą nazwę rodziny herbat nerkowych, po łacinie będzie ona wyglądać tak: Lamiaceae Lindl. (Labiatae Juss.).

Opis herbaty nerkowej

Herbata nerkowa to coroczne zioło, którego wysokość waha się od trzydziestu do osiemdziesięciu centymetrów. Łodygi tej rośliny na dole są pomalowane na ciemnofioletowe odcienie, aw górnej części takie łodygi będą zielonkawo-fioletowe lub zielone z fioletowymi węzłami. Liście herbaty nerkowej mają kształt petiolate, przeciwny, rombowy lub podłużno-jajowaty, takie liście będą wyposażone w spiczastą końcówkę i podstawę w kształcie klina. Kwiaty tej rośliny są pomalowane na liliowe odcienie, są dwuwargowe i biseksualne, takie kwiaty są zbierane w kilku kawałkach w przeciwległych półkolach. Na szczycie łodygi pączki herbaciane będą tworzyć przerywany kwiatostan racemose, a długość takich kwiatów będzie wynosić około czterech do sześciu centymetrów. Pręciki tej rośliny są tylko cztery, będą daleko wystające z rurki koronowej, podczas gdy sama kolumna okazuje się nieco dłuższa niż pręciki. Owoc herbaty nerkowej składa się z jednego do czterech orzechów, które z kolei znajdują się w pozostałej filiżance.

Kwitnienie herbaty nerkowej następuje w okresie od lipca do sierpnia. W warunkach naturalnych roślina ta występuje w tropikach Azji Południowo-Wschodniej, Filipin, Laosu, Birmy, Wietnamu, wysp Sumatra i Jawa w Indonezji, a także w północno-wschodniej Australii.

Opis właściwości leczniczych herbaty nerkowej

Herbatka nerkowa posiada bardzo cenne właściwości lecznicze, a liście tej rośliny polecane są do celów leczniczych. Obecność tak cennych właściwości leczniczych zaleca się tłumaczyć zawartością w liściach tej rośliny gorzkiej ortosyfoniny glikozydowej, która rozpuszcza się w wodzie i alkoholu, ale nie rozpuszcza się wcale w chloroformie. Ponadto liście zawierają olejek tłuszczowy, olejek eteryczny, dużą ilość soli potasowych, beta-sitosterol, alkaloidy, garbniki, a także kwasy organiczne: rozmarynowy, winowy, cytrynowy i fenolokarboksylowy.

W formie naparu roślina ta posiada bardzo cenne właściwości moczopędne. W takim przypadku efektowi moczopędnemu przy przyjmowaniu takiego środka leczniczego będzie towarzyszyć dość silne wydalanie kwasu moczowego i mocznika z organizmu, podczas gdy diureza podwoi się i nastąpi również wzrost chlorków.

Ponadto herbata nerkowa będzie miała działanie antyseptyczne na narządy z mięśniami gładkimi, a także ma zdolność do zwiększania wydzielania żółci i zwiększania wydzielania kwasu żołądkowego.

Medycyna w wielu krajach stosuje tę roślinę na zapalenie cewki moczowej, dnę moczanową, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie pęcherzyka żółciowego, cukrzycę, kamicę żółciową, przy ostrych i przewlekłych chorobach nerek, którym z kolei będzie towarzyszyć tworzenie się kamieni nerkowych, albuminurii, azotemii i obrzęków. Ponadto taka roślina jest stosowana w leczeniu wyraźnych zjawisk nadciśnienia i miażdżycy mózgu, którym będą towarzyszyć różne zaburzenia wątroby i nerek. Należy zauważyć, że środki lecznicze oparte na herbacie nerkowej będą powodować alkalizację moczu i zwiększone wydalanie moczu: te właściwości ujawnią się już w pierwszym dniu rozpoczęcia przyjmowania tego środka. W takim przypadku efekt odbioru będzie widoczny po około dwóch do trzech dniach.