Piołun Polny

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Piołun polny jest jedną z roślin z rodziny Asteraceae lub Compositae, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Artemisia campestis L. (A. dniproica Klok., A. marschalliana Spreng., A. sosnovskyi Krasch.). Jeśli chodzi o nazwę samej rodziny piołunów, to po łacinie będzie to: Asteraceae Dumort. (Compositae Giseke).

Opis piołunu

Piołun polny lub zwykły to wieloletnie zioło, którego wysokość wyniesie około dwudziestu centymetrów. Taka roślina będzie wyposażona w wyprostowany zdrewniały korzeń, który z kolei wykształci wegetatywne pędy generatywne. Łodyga piołunu polnego będzie prosta i rozgałęziona, pomalowana na brązowe lub lekko zaczerwienione odcienie. Brak rozety liści u nasady tej łodygi, jak również całej rośliny, łodyga będzie naga lub może być obdarzona rzadkimi, na wpół sprasowanymi włoskami. Liście jałowych pędów i dolne liście łodyg piołunu będą długo petiolityczne, a ich długość będzie wynosić około dziesięciu centymetrów. Takie liście będą dwu- lub trzykrotnie pierzaste w wąsko-lancetowate płaty, których długość będzie wynosić około trzech do dziesięciu milimetrów. Środkowe i górne liście łodyg tej rośliny są bezszypułkowe i najczęściej są rozcinane na pierzasto. Kwiatostan piołunu będzie kolczasto-wiechowaty i wyposażony w dość liczne i niewielkie kosze. Długość takich koszy będzie wynosić około półtora do trzech milimetrów, będą skierowane w górę i będą jajowate. Kwiaty marginalne w koszyczkach piołunu będą miały kształt słupka, są wyposażone w wąsko rurkowatą i dwuzębną koronę. Z kolei środkowe kwiaty są prężne, mają stożkowaty kształt z nagą koroną i słabo rozwiniętym słupkiem.

W warunkach naturalnych roślina ta występuje na terenie Mołdawii, Białorusi, Ukrainy, Kaukazu, Azji Środkowej, we wszystkich regionach Syberii Zachodniej z wyjątkiem Ob, a także we wszystkich regionach europejskiej części Rosji, z wyjątek Dvinsko-Peczora i Karelo-Murmańsk. Do uprawy piołun preferuje lasy sosnowe, łąki stepowe, pola, żwirowe zbocza, piaszczyste brzegi rzeczne i morskie.

Opis właściwości leczniczych piołunu

Piołun polny jest obdarzony bardzo cennymi właściwościami leczniczymi, natomiast zaleca się wykorzystywanie owoców i ziół tej rośliny w celach leczniczych. Trawa zawiera kwiaty, łodygi i liście. Obecność tak cennych właściwości leczniczych należy tłumaczyć zawartością w tej roślinie gumy, kwasów fenolokarboksylowych i ich pochodnych oraz olejku eterycznego. W korzeniach piołunu będą obecne następujące związki poliacetylenowe: dehydrofolkarinon, artemisiaqueton.

Jeśli chodzi o medycynę tradycyjną, tutaj roślina ta stała się dość powszechna: wywar przygotowany na bazie ziela piołunu jest zalecany do stosowania w wielu chorobach ginekologicznych.

Napar i wywar na bazie ziela tej rośliny stosuje się przy chorobach kobiecych, bólach żołądka, biegunce, zapaleniu pęcherza, gruźlicy płuc, bólach kości oraz jako środek przeciwrobaczy. Dodatkowo w postaci płukanki napar sporządzony na bazie ziela piołunu stosuje się na jamę ustną w przypadku bólu zęba.

Świeżo zmiażdżoną trawę tej rośliny stosuje się miejscowo na różne rany ropne, a w postaci okładu zioło to stosuje się na nowotwory. W kolekcji ziele piołunu może być stosowane na wrzody żołądka i dwunastnicy, a także na ostre i przewlekłe nieżyty żołądka. Należy zauważyć, że takie fundusze są bardzo skuteczne, gdy są prawidłowo wykorzystywane.