Zwinna Ciemnoskrzydła Klaczka

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Klaczka ciemnoskrzydła to niezwykle smukły i bardzo zwinny szkodnik. Zamieszkuje większość obszarów leśno-stepowych i stepowych stref południa, a także w środkowej strefie europejskiej części Rosji. Ponadto tego łajdaka można spotkać w Kazachstanie (w tym w jego górzystych regionach), w górach Azji Środkowej, na całej Syberii i na Kaukazie. Klaczki czarnoskrzydłe szczególnie upodobały sobie tereny bogate w roślinność, gdzie przeważają trawy. A szkodzą głównie bakłażanom, papryce i uprawom zbóż

Poznaj szkodnika

Samice klaczki ciemnoskrzydłej osiągają długość od 21, 8 do 27, 2 mm, a samce od 17, 8 do 20, 3 mm. Jeśli chodzi o wielkość elytry, to u samic wynoszą one zwykle od 17,8 do 20,3 mm, au samców od 17,7 do 19,2 mm. Nitkowate cienkie czułki żarłocznych pasożytów wystają poza tylne brzegi przedplecza i nie mają zgrubień w częściach wierzchołkowych. A jeśli spojrzysz z profilu na ciemnoskrzydłą klaczkę, zauważysz, że jej czoła są dość mocno pochylone.

Wszystkie klaczki ciemnoskrzydłe charakteryzują się ciemnozielonym lub brązowawym kolorem. Czasami na ich przedpleczu można zauważyć kilka czarnych, aksamitnych pasków. Z reguły wyraźnie wyróżniają się na nich wklęsłe i lekko łukowate boczne ostrogi o białawym kolorze.

Zarówno skrzydła, jak i naloty szkodników są równie dobrze rozwinięte. W pobliżu podstawy elytry obszar przedżebrowy jest nieco poszerzony, a nieco dalej ostro zwęża się, nie wychodząc zbyt daleko poza środek. A poprzeczne paski na ciałach szkodników są zauważalnie pogrubione i mają prawidłowy kształt.

Skrzydła klaczki ciemnoskrzydłej są koloru ciemnobrązowego, prawie czarnego, a ich główne podłużne żyły są wyraźnie pogrubione. W szczytowych partiach skrzydeł widoczne są wyraźnie zakrzywione żyły podżebrowe i żebrowe, a brzegi przednich części skrzydeł są lekko poszerzone. Tylne kości udowe szkodliwych pasożytów są brunatnobrązowe, a ich czerwone piszczele są wyposażone od wewnętrznej strony w maleńkie dolne ostrogi, które są nieco większe w porównaniu z górnymi ostrogami znajdującymi się w tym samym miejscu.

Wylęganie się żarłocznych larw rozpoczyna się mniej więcej w połowie maja (z reguły po raz pierwszy występuje w górzystych regionach Kazachstanu). Każda osoba przechodzi przez cztery wieki i kończy swój rozwój w ciągu około trzydziestu do trzydziestu pięciu dni. A półtora tygodnia po opierzeniu się szkodliwe pasożyty łączą się w pary. Kapsułki jaj szkodników są zwykle deponowane na obszarach o niezbyt gęstej szacie roślinnej i stosunkowo lekkich glebach. Następnie samice stopniowo migrują na tereny gęsto porośnięte roślinnością, zlokalizowane głównie na ich obrzeżach. Złożone przez samice strąki jaj są dość krótkie, mają owalny kształt i są mocno zwężone po obu stronach. Długość zwykle osiąga około 7-10,5 mm, a ich średnica może wahać się od 3 do 5 mm.

Każdy strąk zawiera od jednego do dziesięciu jaj, a nieco rzadziej można w nich znaleźć jedenaście jaj. Jaja zajmują prawie całą powierzchnię strąków jaj - są tam ułożone w trzech pionowych rzędach. Jednocześnie w rzędach zewnętrznych znajdują się trzy jajka, a w rzędach środkowych cztery.

Błyszczące, gładkie jaja klaczek ciemnoskrzydłych są żółte i mają lekko zakrzywiony, cylindryczny kształt. Na dolnych biegunach są lekko rozciągnięte, a na górnych szeroko zaokrąglone. Jaja osiągają średnicę rzędu 1, 3 - 1, 5 mm, a długość - od 4 do 5, 6 mm. A wokół jaj i między nimi widać spienioną półprzezroczystą i drobnokomórkową masę, pomalowaną na czerwono-żółte odcienie. Dokładnie ta sama masa tworzy cienkie ścianki kapsułek jajecznych.

Jak walczyć

Roślinność zaatakowaną przez klaczkę ciemnoskrzydłą zaczyna się opryskiwać „Karbofosem” lub „Aktellikiem”. Doskonałe do tego celu są również takie preparaty jak „Iskra” czy „Fas”.