Srebrna Dziura To Wszechogarniający Wróg

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Srebrzysta dziura to dość niebezpieczny polifagiczny szkodnik. Populacja tych łajdaków jest w stanie w krótkim czasie zniszczyć prawie cały ogród, a nawet plantacje leśne. Wśród ich upodobań smakowych znajduje się szeroka gama drzew liściastych, ale szczególnie uwielbiają je brzoza brodawkowata dziurawka, dąb i drzewa owocowe. Z reguły w ciepłych latach pasożyty te atakują plantacje od czerwca do września. Jeśli na drzewach jest zbyt wiele gąsienic, ich śmierć jest prawie z góry ustalona

Poznaj szkodnika

Srebrzysta dziura to ładny srebrzystobiały motyl o stosunkowo niewielkich rozmiarach - jego rozpiętość skrzydeł wynosi zaledwie 0,5 mm. Puszyste głowy żarłocznych szkodników są pomalowane na żółto-brązowe odcienie, a na tylnej części ich skrzydeł widoczne są małe ślady podobnych odcieni. Te wzory przypominają kształt księżyca, co dało początek nazwie szkodliwych motyli. Dziwaczny kolor pomaga złoczyńcom przebrać się za złamane gałązki. Srebrzystą dziurę znajdującą się na pędzie można łatwo pomylić z odłamaną gałązką - pomaga to szkodnikom chronić się przed różnymi owadożernymi ptakami.

Nie tylko same motyle, ale także ich składanie jaj charakteryzuje się doskonałym kamuflażem. Jaja składane przez szkodliwe pasożyty mają raczej płaskie dno i są wielobarwne. Wierzchołki jaj są zwykle jasne, podczas gdy dna są w kolorze trawy. Takie schematy kolorów pomagają znosić jaja niezauważone dla wszystkich kochanków, którzy mogą się nimi ucztować.

Małe żółte paski biegną wzdłuż ciał ciemnobrązowych gąsienic srebrzystej dziury, a wszystkie segmenty ich ciał są oddzielone drobnymi paskami. A na dużych błyszczących głowach szkodników są zabawne żółte plamki. Wszystkie gąsienice są dość wełniste, pokryte gęstym włosiem i dorastają do 35 mm długości. Jeśli chodzi o wielkość poczwarek, jest ona prawie równa wielkości dorosłych motyli i wynosi około 50 mm. Poczwarki charakteryzują się brązowawym kolorem i mają cztery miniaturowe wyrostki na dole.

Pojawiające się w ogrodach już na początku lata szkodliwe pasożyty zaczynają składać jaja, przyczepiając je do grzbietów liści. Każdy lęg zawiera średnio pięćdziesiąt jaj, ale zdarzają się też lęgi o wiele solidniejsze. Około dwa tygodnie później z jaj pojawiają się malutkie żółte gąsienice z małymi czarnymi kropkami na ciele. Natychmiast zaczynają szkieletować liście, a dorosłe osobniki całkowicie je niszczą. Szkodniki pozostają w stadium gąsienicy przez około pięćdziesiąt dni, a następnie opuszczają drzewa i przepoczwarzają się w glebie na głębokości około pięciu centymetrów. Nieco rzadziej gąsienice mogą pogłębić się o dziesięć centymetrów. Warto zauważyć, że poczwarki srebrzystej dziury mogą przebywać w glebie od jednego do trzech lat. A po tym czasie na stronach zaczynają pojawiać się motyle.

Jak walczyć

Jeśli na drzewach nie ma zbyt wielu szkodliwych gąsienic, można je zbierać ręcznie i natychmiast niszczyć. To prawda, że tego środka nie można nazwać skutecznym sposobem walki. Dużo lepszy efekt daje opylanie DDT i HCH – z reguły przeprowadza się je na bardzo dużych powierzchniach. A w małych sadach drzewa owocowe można potraktować 20% roztworem HCH, DDT lub KMME. Ponadto dopuszcza się opryskiwanie drzew Metafosem, Chlorofosem i niektórymi innymi preparatami fosforoorganicznymi.

Latem zaleca się spulchnianie gleby pod drzewami, a najważniejszymi środkami zapobiegawczymi będzie wykopywanie pasów przy pniu i jesienna orka.

Srebrna dziura ma wielu naturalnych wrogów. Głównymi wrogami tych szkodników są zjadacze jaj Trichogramma. Poczwarkami często cieszą się różne gryzonie, w tym myszy. Ponadto czasami poczwarki umierają z powodu chorób grzybiczych. Ale gąsienice szkodników są tak dobrze chronione, że nawet ptaki nie są nimi zainteresowane.