Lycoris, Spektakularny I Tajemniczy

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Wieloletnie rośliny cebulowe z rodzaju Licoris zaskakują świat swoimi niezwykłymi „rozczochranymi” kwiatami. Będąc spokrewnionym w rodzinie Amarylis z takimi roślinami jak żonkile, przebiśniegi, białe kwiaty, które nie boją się syberyjskich przymrozków, rośliny z rodzaju Lycoris preferują cieplejsze terytoria. Ale miłośnikom egzotyki udaje się wyhodować Likoris w centralnej Rosji

Lycoris to niewielki rodzaj roślin kwitnących, liczący w swoich szeregach nie więcej niż dwadzieścia gatunków. Za ojczyznę roślin uważa się kraje Azji wschodniej i południowej, a także wschodni Iran i Afganistan, skąd z powodzeniem „rozproszyły się” na rabaty kwiatowe innych kontynentów i krajów. Dotarli nawet do Ameryki, gdzie z powodzeniem zakorzenili się na ziemiach Północnej Karoliny.

Rośliny z rodzaju Licoris uwielbiają zadziwiać ludzi wyglądem swoich niezwykłych kwiatów, a także niektórymi cechami ich życia. Niezwykłe kwiaty dają nitkowate, długie pręciki, które są dwa do trzech razy dłuższe niż płatki kwiatów, co nadaje całemu kwiatowi wygląd malowniczej i jasnej fontanny roślinnej. Jeśli posadzisz obok roślin o różnych kolorach kwiatów, kwiatowa „fontanna” będzie mieniła się wszystkimi kolorami niebiańskiej tęczy. Nieco „rozczochrany” wygląd kwiatów, których na jednej szypułce może być od czterech do ośmiu sztuk, a także fakt, że ich kwitnienie w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych zbiega się ze szczytem sezonu huraganów w tej części naszej planety, dało Amerykanom powód do nazwania Lycoris ludową nazwą - "Hurricane flowers" ("Hurricane flowers").

Osobliwością życia Licoris są różne czasy pojawiania się liści i kwiatów rośliny na powierzchni ziemi. Podobnie jak znajoma roślina o nazwie Matka i Macocha, której słoneczne kwiaty pojawiają się na powierzchni ziemi przed liśćmi, kwiaty Lycoris na długich szypułkach pojawiają się, gdy nie ma liści. Cienkie i długie liście Licoris pojawiają się, gdy kwiaty już zwiędły. Taka przemiana narodzin kwiatów i liści rośliny zrodziła wśród ludzi wiele różnych legend, oczywiście związanych ze smutną miłością. Dwa elfy stały się bohaterami jednej z chińskich legend. Elf imieniem Manu strzegł kwiatu rośliny, a elf o imieniu Saka strzegł jej liści. Samotnie strzegąc rośliny, postanowili pokłócić się z losem i udało im się spotkać, zakochując się w sobie od pierwszego wejrzenia. Swoją rozmyślnością rozgniewali Boga, który rzucił na nich klątwę, zgodnie z którą kwiaty mandżurskie nigdy więcej nie spotkają liści Saki. Kiedy elfy umarły i spotkały się w innym świecie, złożyły przysięgę, że po reinkarnacji na pewno spotkają się ponownie na Ziemi. Jednak nie dotrzymali ślubów. Dlatego Chińczycy i Japończycy nazywają Likoris - „Manyusaka”.

Likoris ma inną popularną nazwę - „Lilie Czerwone Pająki” („Lilie Czerwone Pająki”). Z tą nazwą wiąże się smutna legenda o ludziach, którzy kiedyś się spotkali, ale których losy, po jednym spotkaniu, pójdą zupełnie innymi ścieżkami życia, z wyłączeniem nowego spotkania tych ludzi na Ziemi. A na ich ścieżkach życia zakwitną „czerwone lilie pająków”. Możliwe, że z takimi legendami wiąże się tradycja Japończyków - używać tych kwiatów na pogrzebach. Nawet japońska nazwa Likoris brzmi jak „Higan”, co oznacza brzeg rzeki Sanzu, odpowiednika rzeki Styks w mitologii greckiej, która oddziela świat rzeczywisty od życia pozagrobowego.

Ale legendy to legendy, a współcześni ogrodnicy aktywnie wykorzystują Licoris jako roślinę ozdobną na całym świecie, szczególnie na ziemiach o ciepłym klimacie. Obecnie istnieje ponad dwieście odmian Licoris.

Na przykład w Japonii brzegi pól ryżowych ozdobione są pasem jasnych kwiatów Lycoris, łącząc użyteczność z pięknem. Chociaż niektóre gatunki lukrecji kończą cykl wzrostu dojrzałymi nasionami, wiele gatunków jest sterylnych i dlatego rozmnaża się tylko wegetatywnie.