2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Wierzba biała (łac. Salix alba) - przedstawiciel uradowanej Willow z rodziny Willow. Inne nazwy to Silvery Willow, Belotal, Beloloz lub Vetla. Obszar naturalny - Europa, Azja Mniejsza, Zachodnia Syberia i Iran. Obecnie kultura ta stała się powszechna w Azji Środkowej i Ameryce Północnej. Wysoce dekoracyjny i stosunkowo trwały wygląd. Typowe siedliska to brzegi rzek i zbiorników wodnych, tereny zalewowe, pobocza dróg.
Charakterystyka kultury
Wierzba biała to drzewo liściaste o wysokości do 30 m, z potężnym pniem o średnicy do 3 m i płaczącej, zaokrąglonej koronie. Kora jest ciemnoszara, dla starych drzew charakterystyczne są grube podłużne pęknięcia. Młode pędy są czerwonobrązowe lub oliwkowo-zielone, stare żółtobrązowe z połyskiem. Pąki są spłaszczone, lancetowate, jedwabiste, ostre, czerwono-żółte.
Liście całe lub drobno ząbkowane, lancetowate lub wąsko lancetowate, powyżej ciemnozielone, poniżej srebrzyste owłosione, ułożone naprzemiennie, wyposażone w przylistki. Przylistki są małe, gruczołowe, owłosione, srebrzyste, wcześnie odpadają. Kwiaty są małe, zebrane w luźne, pogrubione, cylindryczne kolczyki. Owocem jest kapsułka o długości 6 mm. Wierzba biała kwitnie jednocześnie z kwitnieniem liści na przełomie kwietnia i maja. Nasiona dojrzewają na początku czerwca.
Warunki uprawy
Wierzby białej nie można nazwać kapryśną rośliną, ale lepiej rośnie na średnich lub lekkich glinach z wystarczającą ilością materii organicznej. Rośliny są neutralne dla bliskiego występowania wód gruntowych. Lokalizacja słoneczna lub półcienista. Kultura nie akceptuje ciężkich gleb gliniastych i zasolonych. Podczas sadzenia w ciężkiej glebie wstępnie wprowadza się gruboziarnisty piasek. Wierzba biała jest wrażliwa na mróz.
Reprodukcja
Wierzba biała jest rozmnażana przez nasiona, sadzonki, pędy pneumatyczne i odkładanie. Najczęstszym sposobem jest szczepienie. Sadzonki do ukorzenienia sadzi się w żyznej wilgotnej glebie. Nawiasem mówiąc, opadłe gałęzie są również łatwe do ukorzenienia.
Lądowanie
Sadzenie sadzonek wierzby białej można wykonywać od kwietnia do października, najważniejsze jest to, aby ich korzenie nie były przesuszone. Zaleca się sadzenie sadzonek z otwartymi korzeniami wczesną wiosną. Podczas sadzenia wierzby jesienią liście sadzonek są usuwane. Jesienią nie zaleca się sadzenia odmian niskozimowych, mogą one umrzeć w ostre zimy nawet pod osłoną.
Dół do sadzenia przygotowuje się w ciągu 2-3 tygodni, jego wymiary to 50 * 50 lub 60 * 60 cm 1/2 lub 1/3 dołu jest wypełniona mieszanką gleby składającą się z żyznej gleby, torfu i zgniłego obornika, pobranego w stosunku 1:1:jeden. Wprowadzenie złożonych nawozów mineralnych nie jest zabronione. Zaraz po posadzeniu rośliny obficie podlewać, następnie podlewać raz na 2-3 tygodnie. Po 3-4 latach wierzba jest podlewana tylko podczas suszy.
Opieka
Wierzba biała ma pozytywny stosunek do karmienia. W sezonie konieczne jest wykonanie 2-3 opatrunków: pierwsze dwa - ze złożonymi nawozami mineralnymi, ostatni (w sierpniu) - siarczan potasu i superfosfat. Mile widziane jest również przycinanie przerzedne. Żywopłoty z białej wierzby również wymagają strzyżenia. Odmiany niewrażliwe wymagają przykrycia gałązkami świerkowymi lub innym materiałem nietkanym. Szczepione okazy muszą być wolne od przerostu.
Podanie
Wierzba biała to bardzo dekoracyjny i jednocześnie bezpretensjonalny wygląd. Różni się od swoich „kongenerów” spektakularnym srebrzystym kolorem liści. Doskonałymi sprzymierzeńcami wierzby białej mogą stać się kasztanowiec, wiąz, lipa, klon czerwonolistny, śliwka, berberys, sosna, cis itp. Roślina dobrze wygląda zarówno w pojedynkę, jak i w grupach, można ją sadzić również w pobliżu zbiorników wodnych (zarówno sztuczne i naturalne).
Jako materiał dekoracyjny i budowlany stosuje się drewno wierzby białej. Kora roślin jest używana jako barwnik do wełny i jedwabiu, a także jako środek do garbowania skór. Ponadto wierzba biała jest doskonałą rośliną miodową. Miód uzyskany z takiego pyłku ma dobre właściwości smakowe i drobnoziarnistą strukturę.
Zalecana:
Wierzba Cipka
Wierzba (łac. Salix alba) - roślina drzewiasta lub krzewiasta należąca do rodziny Willow. Opis Wierzba to ładny krzew lub drzewo, którego wysokość może sięgać trzydziestu metrów, a średnica wynosi półtora metra. Każde drzewo pokryte jest dość twardą korą o ciemnoszarym kolorze i wyposażone jest w rozłożyste korony wiechowate.
Wierzba Omanowa
Wierzba Omanowa jest jedną z roślin z rodziny Asteraceae lub Compositae, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Inula salicina L. Jeśli chodzi o samą nazwę rodziny Elecampanus, po łacinie będzie to: Asteraceae Dumort. Opis wierzby omanowej Wierzba Elecampaneus to wieloletnie zioło kłączowe, obdarzone prostą łodygą i pełzającym kłączem.
Luźna Wierzba
Luźna wierzba jest jedną z roślin z rodziny Loosestrife, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Lithrum salicaria L. Jeśli chodzi o samą nazwę rodziny Lost Loose foliage, po łacinie będzie to: Lithraceae Jaumo . Opis lofera z wierzby Wierzbowa kłącze to wieloletnie zioło, obdarzone gęstym zdrewniałym kłączem.
Kozia Wierzba
Kozia wierzba jest jedną z roślin z rodziny zwanej wierzbą, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała tak: Salix caprea L. Jeśli chodzi o nazwę rodziny wierzb kozich, po łacinie będzie to tak: Salicaceae Mirb. Opis wierzby koziej Wierzba kozia jest drzewem dwupiennym, obdarzonym zielonkawo-szarą korą, której wysokość waha się od sześciu do dziesięciu metrów.
Wierzba
Wierzba jest jedną z roślin rodziny zwanej wierzbą, po łacinie nazwa tej rośliny brzmi tak: Salix. Roślina ta jest idealna zarówno do zbiorników wodnych, jak i obszarów przybrzeżnych. Warto zauważyć, że roślina ta jest bardzo rozpowszechniona w całej Europie, aw Rosji roślina ta występuje wszędzie, z wyjątkiem Dalekiej Północy.
