Traganek Słodowy

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Traganek słodowy (łac. Astragalus glycyphyllos) - lub Astragalus słodkolistny, reprezentuje na planecie zielną bylinę z rodzaju Astragalus (łac. Astragalus), zaliczaną przez botaników do rodziny motylkowatych (łac. Fabaceae). Zieleń rośliny uwielbiają przeżuwacze, a tradycyjna medycyna wykorzystuje liście rośliny do leczenia ludzkich dolegliwości.

Co masz na imię?

Znaczenie łacińskiej nazwy rodzaju „Astragalus”, która jest pierwszym słowem w nazwie wszystkich gatunków roślin tego rodzaju, można znaleźć czytając artykuł w naszej Encyklopedii zatytułowany „Astragalus”.

Specyficzny łaciński epitet „glycyphyllos” („słodowy”) przypisano roślinie ze względu na podobieństwo jej złożonych liści do nieparzystopierzastych liści roślin z rodzaju Lukrecja (łac. Glycyrrhiza), również należących do rodziny motylkowatych (łac. Fabaceae).

Szeroka gama liści słodowych Astragalus wyjaśnia narodziny wielu nazw, które są synonimem oficjalnej nazwy łacińskiej. Są praktycznie we wszystkich językach używanych na ziemi europejskiej. W naszym kraju ludzie pieszczotliwie nazywają roślinę „Trawą Bogorodską” lub, nieco groźnie, „Wilczym Groszkiem”.

Opis

Długoterminową gwarancją Astragalus słodowo-słodowych są jego rozgałęzione korzenie, z których na powierzchni ziemi wyrastają grube łodygi o czerwonawo-brązowej powierzchni i rzadkim pokwitaniu. Pędy leżące, rozgałęzione w dolnej części, osiągające długość 1,0-1,5 metra, tworzą gęstą sieć podtrzymującą dla złożonych liści.

Każdy liść ma parę różnokształtnych zielonych lub żółto-zielonych przylistków z ostrymi końcami. Na ogonkach liściowych o długości do 20 centymetrów znajduje się od czterech do siedmiu par owalnych, podłużnych listków, których długość waha się od 1,8 do 4,0 centymetrów. Liście pokryte są wyraźnymi żyłkami, dzięki czemu są dekoracyjne. Górna powierzchnia blaszek liściowych jest naga, a dolna pokryta krótkim, rozproszonym pokwitaniem.

Z kątów złożonych liści rodzą się rzadko owłosione szypułki, z kępami wielokwiatowych kwiatostanów. Pędzle składają się z kwiatów ćmy typowych dla roślin z rodziny motylkowatych. Biało-filmowe przylistki z zębami szydłowatymi są prawie nie do odróżnienia od jasnozielono-żółtej korony kwiatu. Pośrodku kwiatu na gołej, krótkiej kolumnie znajduje się delikatny lub nagi jajnik.

Strąki, które są owocem słodu Astragalus, kierują swoje spiczaste nosy ku niebu w ciasnych skupiskach. Lekko sierpowaty kształt strąków jest gorszy od krzywizny krzywizny strąków Astragalus falcatus (łac. Astragalus falcatus). Wewnętrzne legowisko w strąkach pokryte jest białawym pokwitaniem, co zapewnia nasionom komfort.

Zdolności lecznicze

Zdolności lecznicze Astragalus słodowo-liściastych są poszukiwane zarówno przez medycynę ludową, jak i oficjalną.

Naukowcy z Nowosybirska, stosując metodę analizy fluorescencji rentgenowskiej, ustalili, że liście, łodygi, fasola i korzenie traganka słodowego zawierają 19 (dziewiętnaście) pierwiastków chemicznych układu okresowego pierwiastków. Co więcej, nie tylko określili ich ilość na sztukę, ale także prześledzili ilościową akumulację każdego pierwiastka chemicznego przez cały sezon wegetacyjny rośliny.

Takie prace naukowców pozwalają zidentyfikować źródła mikro- i makroelementów niezbędnych do utrzymania zdrowia człowieka wśród przedstawicieli świata roślinnego.

Oprócz mikro- i makroelementów Astragalus słodowy zawiera w swoich częściach wiele innych przydatnych składników, wśród których znajdują się kwasy organiczne, tłuszcze, białka, garbniki, flawonoidy, witamina „C”.

Takie bogactwo medycyny tradycyjnej stosuje się w leczeniu układu nerwowego, reumatyzmu, dolegliwości żołądkowych, problemów z nerkami, chorób przenoszonych drogą płciową, jako środek wykrztuśny.

Preparaty farmakologiczne z ziela tej rośliny stosowane są przy problemach układu krążenia i zaburzeniach nerwowych.

Ziele traganka jest czasami używane jako napar do herbaty.