Zapaśnik Lub Aconite Dzungarian

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Zapaśnik lub tojad dżungarski (łac. Aconitum soongaricum) - zielna kwitnąca bylina z rodzaju Aconite (łac. Aconitum) z rodziny Jaskier (łac. Ranunculaceae). Roślina jest trująca, wykorzystywana przez tradycyjnych uzdrowicieli w walce z wieloma chorobami. Badania naukowe na myszach potwierdzają zdolność preparatów z bulw roślinnych do hamowania wzrostu nowotworów złośliwych.

Co masz na imię?

Oba słowa łacińskiej nazwy rośliny kojarzą się z miejscami jej wzrostu.

Słowo „Aconite” kojarzy się z miastem Akoni, niedaleko którego bohater mitów o imieniu Herkules pokonał złego podziemnego potwora. Trucizna potwora, rozrzucona na ziemi podczas ich bitwy, dała życie wysoce trującej roślinie.

Roślina ta zawdzięcza swój gatunkowy epitet „soongaricum” pasmowi górskiemu „Dzhungarskiy Alatau”, rozciągającemu się między Kazachstanem a Chinami. Tradycyjna medycyna chińska, oparta na wykorzystaniu leczniczych właściwości różnych ziół, bardzo aktywnie wykorzystywała górskie spiżarnie, znacznie osłabiając witalność rośliny. Jeśli chodzi o Kazachstan, na swojej części pasma górskiego roślina przetrwała znacznie lepiej, często tworząc prawdziwe naturalne plantacje wraz z tak cennymi roślinami leczniczymi jak krokosz leuzea, Radiola rosea, waleriana.

Jak zawsze w przypadku popularnych roślin, tojad dżungarski ma wiele popularnych nazw odzwierciedlających jego siłę i przebiegłość. Na przykład Kirgizi nazywają roślinę „korzeń Issyk-Kul” i „Trujący ołów”, łącząc w ten sposób jej podstępną śmiertelną moc z ołowianym pociskiem.

Opis

Najcenniejszą częścią rośliny jest jej system korzeniowy, który gwarantuje wieloletniość tojadu dżungarskiego, a także przechowywanie cennych chemikaliów w jej stożkowatych bulwach, które są bardzo trujące, ale właściwie stosowane i dozowane zamieniają się w cenny lek dla niebezpieczne ludzkie dolegliwości.

Potężny system korzeniowy pokazuje również światu potężną wyprostowaną łodygę, której wysokość, w zależności od warunków środowiskowych, waha się od siedemdziesięciu centymetrów do ponad metra. Powierzchnia mocnego pnia może być naga lub chroniona przez mniej lub bardziej gęste pokwitanie.

Natura umiejętnie pocięła liście ogonków liściowych na gałązki, ubierając potężny krzew w ciemnozieloną, malarską suknię, za którą piękno kryje śmiertelne niebezpieczeństwo dla człowieka, ponieważ tkanka liścia jest również przesiąknięta substancjami trującymi.

Niebiesko-fioletowe duże kwiaty tradycyjnej formy tojadów tworzą szczytowe kwiatostany racemose. Każda szypułka ma parę wąskich przylistków. Pięć działek, na czele z górnym w kształcie rycerskiego hełmu, chroni przed zmiennymi warunkami pogodowymi trzy słupki i liczne pręciki oraz nektarnik, który wabi zapylaczy.

Koroną cyklu wegetacyjnego jest niełupek z suchą owocnią i brązowo-brązowymi kanciastymi nasionami.

Zdolności lecznicze

Zdolności lecznicze tojadu Dzhungar są konsekwencją unikalnego składu chemicznego nagromadzonego przez roślinę w jej liściach i bulwach korzeniowych. Chociaż ta kompozycja nie została jeszcze wystarczająco zbadana przez botaników i farmaceutów, jednak osoba wie coś o jej głównych przedstawicielach.

A główne to kilka alkaloidów, wśród których wiodącą rolę odgrywa akonityna. Ilość alkaloidów w częściach roślin zależy od wielu czynników: środowiska, składu gleby, a także czasu zbierania surowców leczniczych. Największą ich koncentrację w bulwach rośliny obserwuje się późną jesienią lub wczesną wiosną, aw łodygach i liściach - wiosną, kiedy tojad nie wszedł jeszcze w fazę kwitnienia.

Świeże zioło jest w stanie odwrócić ból od reumatyzmu, zapalenia korzeni nerwowych i różnych nerwobólów. Używając go, należy pamiętać, że alkaloid „akonityna” jest jedną z najsilniejszych trucizn ukrytych przez naturę w królestwie roślin, dlatego jego właściwe dawkowanie uchroni Cię przed kłopotami.

Możliwości tojadu dżungarskiego są wieloaspektowe: jest to działanie znieczulające i przeciwdrobnoustrojowe, przeciwskurczowe, przeciwzapalne i co najważniejsze - przeciwnowotworowe, które stosuje się w późniejszych stadiach rozwoju raka.