Araukaria - żywa Choinka

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Rosjanie kojarzą Boże Narodzenie i Nowy Rok z zaspami śnieżnymi, w których zakopana jest puszysta wiecznie zielona choinka. Brodaci chłopi ścinają pod kręgosłupem biedną choinkę i przynoszą ją do domu, gdzie będzie elegancko stać przez siedem lub dziesięć dni, a potem pójdą na drewno opałowe lub na wysypisko. Ale drzewo iglaste z rodzaju Araucaria, popularnie nazywane „Żywą choinką”, ma nieco inny los

Araucaria to rodzaj zimozielonych drzew iglastych

Do tej pory botanicy odkryli na naszej planecie tylko dwadzieścia jeden gatunków roślin należących do rodzaju Araucaria. Są to wysokie drzewa o pięknych liściach iglastych, preferujące życie w ciepłych regionach. Dwa gatunki wybrały na swoją rezydencję Amerykę Południową, pozostałe zaś osiedliły się na ziemiach Australii i na kilku wyspach w południowo-zachodniej części Oceanu Spokojnego.

Dziś rośliny z rodzaju Araucaria można zobaczyć w innych częściach naszej małej planety, gdzie przywieźli je wielbiciele zafascynowani malowniczymi drzewami. Na obszarach o mroźnych zimach Araukaria jest uprawiana jako roślina doniczkowa.

Chcę opowiedzieć tylko o jednym gatunku z rodzaju, którego oficjalna łacińska nazwa to „Araucaria heterophylla” („Araucaria heterophylla”). Jedno takie piękno niespodziewanie spotkało mnie na ulicy wyspy Phuket (Tajlandia). Podziwiając tropikalną egzotykę, nie byłam gotowa na spotkanie wysokiego drzewa iglastego, które wyglądało jak prawdziwy cud, z wdziękiem rozkładając potężne sosnowe łapy obok wątłych palm i prostego kwitnącego krzewu karłowatego. Niestety miałem tylko telefon, co uniemożliwia mi wybór dobrej lokalizacji do fotografowania przy słonecznej pogodzie. Dlatego całe drzewo nie działało dla mnie. Oto tylko niewielka część tego, która dostała się do kadru:

Araukaria varifolia

Po raz pierwszy zobaczyłam tak piękną efedrę. Nie wyglądał jak nasz świerk, jodła, sosna. Znalazłem tę nazwę w Internecie, dowiedziawszy się wielu ciekawych rzeczy o nieodpartym, wspaniałym tworzeniu natury.

pochodzenie nazwy

Podobno pierwsze spotkanie botaników z roślinami z tego rodzaju miało miejsce w Chile, w regionie, który Hiszpanie nazwali słowem „Araucania”, gdzie w naturalnych warunkach rosły wysokie drzewa iglaste. Stąd narodziła się nazwa rodzaju roślin.

Specyficzny epitet „różnorodny” odzwierciedla interesującą cechę rośliny. Kształt liści zależy od wieku osobnika. U młodych są to krótkie zakrzywione igły, podobne do igieł naszych świerków, umieszczone spiralnie na łodydze, a u dorosłych liście stają się krótsze i szersze, stając się jak łuski. Drzewo, które spotkałem, sądząc po kształcie igieł, jest jeszcze dość młode:

Miejsce urodzenia

Ojczyzną Araucaria varifolia jest mała wyspa na południowo-zachodnim Pacyfiku zwana Norfolk. Drzewo jest godłem wyspy i pyszni się na białym tle centralnej części flagi narodowej, po bokach której znajdują się jeszcze dwie części flagi w postaci zielonych kwadratów.

Ludzie nazywają drzewo „Sosną Norfolk”, chociaż sosny są bardzo odległymi krewnymi Araukarii. W użyciu są również takie nazwy jak „Gwiaździsta sosna”, „Drzewo trójkątne” - od kształtu korony, „Żywa choinka”.

Geolodzy twierdzą, że dwieście milionów lat temu Araukaria rosła na całej powierzchni Ziemi, będąc w szczególności pokarmem dla dinozaurów. Ale udało mu się przetrwać do dziś tylko na jednej wyspie na Pacyfiku. Dziś, z pomocą ludzi, jest bezpiecznie uprawiany w wielu ciepłych regionach planety, na przykład, jak się okazało, w Tajlandii.

Przydatne zdolności Araucaria varifolia

Araukaria to różnobarwne, bardzo efektowne drzewo, wysokie, o piramidalnej koronie, z puszystymi malowniczymi gałęziami. Dlatego odkąd kapitan Cook odkrył wyspę dla Europejczyków, której nadał nazwę - Norfolk (a stało się to w 1774 roku), drzewo szybko zyskało popularność wśród ogrodników na całym świecie. Szkoda tylko, że mroźna zima jest śmiertelna dla tej efedryny.

Szyszki araukarii dojrzewają w ciągu 18 miesięcy, dając ludziom jadalne nasiona, podobne do orzeszków piniowych, ale większe. Nie zauważyłem szyszek na drzewie, które spotkałem, najwyraźniej jego wiek nie jest jeszcze taki sam.