2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Jak mówią ludzie, po zagranicznej stronie i słodycze w musztardzie, a po krajowej i piekło dla lizaka. Kiedyś chrzan był uważany za irytujący chwast i został bezwzględnie wykorzeniony przez letnich mieszkańców. Wtedy ktoś wpadł na pomysł, żeby ugotować apetyczne „badziewie”, i przestali niszczyć chrzan i zaczęli go celowo hodować, przeznaczając mu zakątek daczy
Przedstawiciel rodziny kapusta
Długie, podłużne liście chrzanu cieszą oko swoją elastycznością i mocą. Dziwne, ale w moim ogrodzie nie widziałem kwitnącego chrzanu. Okazuje się, że ma bardzo urocze białe kwiaty i owoce w strąkach.
Ale najważniejszą częścią rośliny są korzenie. Rosną długie i grube, więc kopanie i wyciąganie ich z ziemi jest nieco trudniejsze niż ciągnięcie rzepy lub buraków.
Bogactwo chrzanu
Specyficzny ostry zapach i smak nadaje chrzanowi olejek eteryczny, który znajduje się we wszystkich częściach rośliny wieloletniej. Chrzan nie jest na próżno czasami porównywany do musztardy pod względem wpływu na organizm człowieka. Główną częścią olejku eterycznego jest olejek musztardowy.
A chrzan zawdzięcza swoje działanie przeciwdrobnoustrojowe substancji białkowej zwanej „lizozymem”, która znalazła schronienie w soku korzeni. W świeżym soku jest wiele innych przydatnych substancji. Są to kwas askorbinowy, olej tłuszczowy, karoten, skrobia, ryboflawina, substancje żywiczne, tiamina, węglowodany. Niektóre z nich są obecne w liściach i nasionach rośliny.
W korzeniach chrzanu znajdziemy pierwiastki śladowe takie jak żelazo, wapń, potas, magnez, miedź, siarka, fosfor i wiele innych, których nasz organizm potrzebuje do normalnego funkcjonowania. Korzenie wykopuje się wczesną wiosną lub jesienią, gdy liście przesychają.
Tradycyjna rosyjska przyprawa
W czasach, gdy orientalne przyprawy nie były jeszcze znane, chrzan w Rosji (przypuszczalnie z IX wieku) był tradycyjną przyprawą do dań mięsnych, rybnych i wódki. Ponieważ w Rosji uwielbiali jeść ciasno, chrzan zaostrzał apetyt i pomagał narządom trawiennym lepiej i szybciej trawić pokarmy białkowe.
W porównaniu z gorącą musztardą, od dawna używaną również w Rosji, przyprawa chrzanowa jest bardziej pikantna i pożywna. Urozmaica różne dania mięsne i rybne, nadając im wyjątkowy smak.
Dodatkowo w naszym zimnym klimacie chrzan dzięki swoim właściwościom bakteriobójczym nie tylko poprawiał smak potraw, ale także pełnił rolę prewencyjną, zapobiegając chorobom takim jak grypa, szkorbut, choroby zakaźne górnych dróg oddechowych i jelit.
Po zwycięstwie nad Napoleonem chrzan zaczął być używany jako przyprawa w kuchniach europejskich. Ale zniekształcili specyfikę przypraw chrzanowych, łagodząc ich naturalny „gniew”, a dla zachowania zaczęli dodawać ocet. Jeśli kiedykolwiek kupiłeś w sklepach bardzo urocze słoiki z importowanym chrzanem, to ich zawartość wcale nie pachnie jak chrzan. Jakaś kwaśna masa bez smaku.
Ponieważ musztarda jest łatwiejsza do przechowywania, a jej koszt jest niższy niż chrzanu, na początku XIX wieku chrzan jako przyprawę do potraw został mocno wyparty przez musztardę.
Gówniany
Nie wiem kto jest autorem przyprawy „chrzan”, ale wraz z jego pojawieniem się popularność chrzanu dramatycznie wzrosła. Każda gospodyni na pewno ma swój przepis na chrzan.
Głównymi składnikami chrzanu są czerwone pomidory bez uszkodzeń i zgnilizny; korzenie chrzanu, oczyszczone z ziemi, umyte i wysuszone; czosnek i sól. Niektórzy dodają trochę cukru, pieprzu. Wszystko to przechodzi przez maszynkę do mięsa, podczas gdy gospodynie ronią łzy. Aby nie wylewać łez z ostrego zapachu chrzanu, wymyślono różne metody ochrony.
Proporcje są dostosowane do gustu producenta, który bardziej lubi zapach i żołądek. Oczywiście im więcej chrzanu i czosnku, tym dłużej będzie trwać przyprawa. W końcu po podaniu można go rozcieńczyć świeżymi zakręconymi pomidorami, których nie brakuje już przez cały rok.
Na mój gust nasz chrzan syberyjski to najlepsza przyprawa na świecie.
Przeciwwskazania
Chrzan jest przeciwwskazany dla osób cierpiących na zapalenie żołądka, zapalenie nerek i jelit, ponieważ niekorzystnie wpływa na chore nerki i wątrobę.
