Sosna Syberyjska

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Sosna syberyjska (łac. Pinus sibirica) - wiecznie zielone drzewo iglaste, do którego nazwy dodaje się słowo „cedr”, chociaż z prawdziwymi cedrami łączy je tylko przynależność do rodziny Pine (Pinaceae). Cedr syberyjski lub sosna cedrowa syberyjska jest żywicielem rodziny zwierząt i ludzi żyjących w mroźne zimy i krótkie lata. Mróz utwardza potężne drzewo o godnej pozazdroszczenia długowieczności.

Co masz na imię?

Istnieje kilka wersji pochodzenia łacińskiej nazwy rodzaju drzew iglastych „Pinus”, która po rosyjsku nazywa się „sosna”. Według jednego z nich nazwa ta opiera się na słowie „Pin”, które należało do starożytnych Celtów, którzy dużo wiedzieli o otaczającej przyrodzie i aktywnie korzystali z jej darów. Użyli słowa „Pin” dla skał, a ponieważ Sosny uwielbiają osiedlać się na skałach, stąd ich nazwa.

Według innej wersji, podstawy nazwy należy jeszcze szukać w języku łacińskim, w którym znajduje się kilka słów o podobnym brzmieniu w znaczeniu „żywica”. Ponieważ sosna jest bogata w aromatyczną żywicę, to właśnie żywica posłużyła za podstawę takiej nazwy.

Przymiotnik „syberyjski” jest zrozumiały bez żadnych tłumaczeń, ale przymiotnik „cedr” najwyraźniej odzwierciedla moc drzewa, zbliżoną do mocy libańskich cedrów.

Opis

„Ziarno wpadło w ziemię. Trawa nie jest czerwona, ale przyjrzyj się bliżej! Sosna!”, - jakoś narodziny Sosny zostały opisane w czterowierszu wydrukowanym w jednej książce dla dzieci.

To „małe źdźbło trawy” nie spieszy się z rozwojem, powoli nabierając siły i mocy. Przecież jej sezon wegetacyjny jest ograniczony przez ciepłe syberyjskie lato, ale roślina ma przed sobą kilkaset lat życia, jeśli ziemskie kataklizmy nie przeszkodzą. Nawiasem mówiąc, cedr syberyjski swoim powolnym wzrostem różni się od prawdziwych cedrów, które rosną w ciepłym klimacie, a zatem mają znacznie dłuższy okres wegetacyjny i szybki wzrost wysokości.

Dla dobrego odżywiania natura wyposażyła sosnę w krótki korzeń palowy, z którego wyrastają korzenie przybyszowe (boczne), zapewniające drzewu stabilność i dające schronienie grzybom tworzącym mikoryzę, która wspomaga wzrost drzewa. Taka jest naturalna społeczność.

Potężny system korzeniowy pozwala szarobrązowemu, prostemu pniu drzewa wznieść się na wysokość do 40 metrów, porośniętym grubymi, potężnymi gałęziami, które tworzą gęstą koronę iglastą. Igły są zebrane w 5 kawałków, tworząc miękkie zielone grona pokryte niebieskawym nalotem. Żywotność igieł wynosi od trzech do siedmiu lat, dzięki czemu cedr syberyjski jest zielony latem i zimą.

Szyszki żeńskie i męskie żyją na tym samym drzewie, to znaczy sosna cedrowa syberyjska jest rośliną jednopienną. Syberyjski wiatr pomaga tworzyć na drzewie pożywne orzeszki pinii. A kontynuację życia cedru syberyjskiego w tajdze ułatwiają takie zwierzęta, jak wiewiórki rudosterne, zwinne wiewiórki i ptak, który jest popularnie nazywany „dziadkiem do orzechów” za pomoc drzewu.

Ważne rybołówstwo cedrowe

Cedr syberyjski nie owocuje co roku, dlatego zdarzają się owocne lata i nie tak dużo. Rok żniw to prawdziwe święto dla ludzi mieszkających w zasięgu tajgi.

Od XVI wieku orzeszki pinii były eksportowane do Europy, gdzie były doceniane i kochane. A w samej Rosji przez wszystkie wieki orzeszki pinii były dobrą pomocą w karmieniu ludzi. Jej wartość nie zmalała, a może nawet wzrosła dzisiaj, gdy tajga wycofuje się pod naporem ludzi „biznesu”, którzy nie oszczędzają natury.

Produkty z orzeszków piniowych

* Przede wszystkim to ty

orzechy, które mają wiele pozytywnych właściwości i zawierają ważne dla organizmu substancje.

*

olej cedrowy, unikalny w swoim składzie chemicznym, którego nie ma żaden inny olej roślinny, w tym słynna na światowym rynku oliwa z oliwek prowansalska. Co więcej, wszystkie te przydatne składniki znajdują się w oleju w postaci, która pozwala organizmowi na łatwe przyswojenie ich korzyści.

*

Mleko cedrowe i śmietana - nawet ciasto pozostałe po przerobieniu orzecha na masło nadaje się do produkcji mleka cedrowego i śmietanki, które mogą ukoić niesforne nerwy lub zastąpić mleko krowie.