Łąka Lumbago

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Łąka Lumbago jest jedną z roślin z rodziny jaskier, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: PulsatiIIa pratensis (L.) Mill. (Anemone pratensis L.). Jeśli chodzi o samą nazwę łąkowej rodziny lumbago, to po łacinie będzie to tak: Ranunculaceae Juss.

Opis łąki lumbago

Łąkowe lumbago znane jest pod następującymi popularnymi nazwami: grot strzały, trawa śpiąca, grot strzały, dzik lumbago, książka marzeń, mruczenie, samsonchik, konar, trawa owcza i razlapushnik. Łąkowe lumbago to wieloletnie zioło, obdarzone dość silnym pionowym kłączem i będzie kwitło do momentu, gdy liście się otworzą. Podstawowe liście lumbago łąkowego są długo ogonkowe, owłosione i podzielone na trzy oddzielne segmenty. W takim przypadku płaty tego segmentu będą zawierały od dwóch do czterech spiczastych płatów zębatych. Przez cały okres kwitnienia lumbago łodyg kwiatów łąkowych będzie pokryty gęstymi miękkimi włoskami. Pokrycie tej rośliny ma kształt dzwonu, składa się z liści zrośniętych u podstawy. Takie liście lumbago łąkowego zostaną z kolei podzielone na liniowe i mocno owłosione zraziki. Kwiaty tej rośliny są szeroko dzwonkowate, z zaledwie sześcioma działkami, na zewnątrz będą jajowate i owłosione. Kwiaty lumbago są pomalowane na niebiesko-fioletowe odcienie, a ich długość wyniesie około trzech do czterech centymetrów. Pręciki tej rośliny są krótsze niż działki i są pomalowane na żółto. Owoce lumbago łąkowego są obdarzone silnie owłosioną kolumną, której długość wyniesie około trzech do pięciu centymetrów.

Kwitnienie tej rośliny przypada na okres od kwietnia do maja. W warunkach naturalnych roślina ta występuje na terytorium Białorusi, Ukrainy i większości regionów europejskiej części Rosji. Do wzrostu roślina ta preferuje suche zbocza, lasy sosnowe, otwarte piaszczyste wzgórza i skraj lasu.

Opis właściwości leczniczych lumbago łąkowego

Łąka lumbago posiada bardzo cenne właściwości lecznicze, natomiast zaleca się stosowanie liści tej rośliny w celach leczniczych. Zaleca się zbieranie takich surowców leczniczych w okresie od kwietnia do maja.

Obecność tak cennych właściwości leczniczych należy tłumaczyć zawartością w składzie tej rośliny sterydu sitosterolu, gamma-laktonu ranunculiny, kwasu chelidonowego, triterpenoidu beta-amyryny i pochodnych gamma-pironu. W korzeniach lumbago łąkowego będą obecne saponiny, w łodygach znaleziono ślady alkaloidów, w liściach jest witamina C, a także śladowe ilości alkaloidów. Nadziemna część tej rośliny zawiera olejek eteryczny, anemoninę, gamma-lakton i kwasy organiczne.

Jeśli chodzi o tradycyjną medycynę, tutaj ta roślina jest bardzo rozpowszechniona. Tradycyjna medycyna zaleca stosowanie tej rośliny jako środka nasennego i uspokajającego. Ponadto lumbago łąkowe posiada bardzo skuteczne działanie grzybobójcze, kaszlowe, przeciwzapalne i bakteriobójcze.

Napar sporządzony na bazie ziela tej rośliny wskazany jest do stosowania przy kokluszu, reumatyzmie stawowym, różnych chorobach kobiecych oraz zapaleniu oskrzeli. Jako środek wykrztuśny stosuje się wywar na bazie nadziemnej części lumbago łąkowego. Warto zauważyć, że wodny ekstrakt z ziela tej rośliny wskazany jest do stosowania przy grzybiczych zmianach skórnych, a także do opatrywania ran.