Piołun Tauryczny

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Piołun tauryczny jest jedną z roślin z rodziny Asteraceae lub Compositae, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Artemisia taurica Willd. Jeśli chodzi o nazwę samej rodziny piołunu Taurida, to po łacinie będzie to: Asteraceae Dumort. (Compositae Giseke).

Opis piołunu taurycznego

Tavricheskaya lub krymski piołun to półkrzew, którego górna część obumiera każdej jesieni i odrośnie ponownie wiosną przyszłego roku. Korzenie takiej rośliny będą zdrewniałe, lekko rozgałęzione, grube i pręcikowate. Cała roślina może być biaława lub szara, czubata z obfitości pokrywających się włosków. Nadziemna część tej rośliny będzie z kolei składać się z silnie skróconych sterylnych pędów i łodyg. Łodygi piołunu taurskiego są żebrowane i proste, aw górnej części będą rozgałęzione i kwitnące. Liście sterylnych pędów tej rośliny, jak również dolne liście łodygowe, będą petiolate, a płytka jest trzykrotnie prosta lub podwójnie ścięta. Zraziki korzeniowe liści piołunu taurskiego będą nitkowate i cienkie, a ich długość wynosi około trzech do pięciu milimetrów. Górne liście łodyg tej rośliny są mniej rozcięte, prawie bezszypułkowe, podczas gdy przylistki są liniowo-nitkowate i proste. Kwiaty piołunu Tavricheskaya znajdują się w koszach po sześć do ośmiu sztuk, będą rurowe, a na gałęziach znajdują się liczne małe kosze i powstaje kwiatostan wiechowaty. Taki kwiatostan jest wyposażony w gałęzie skierowane ukośnie w górę i ma kształt wąsko-piramidowy.

Piołun kwitnie w okresie od sierpnia do września. Roślina ta rośnie na terytorium Półwyspu Taman, Północnego Kaukazu, Rostowa i Wołgogradu, stepów kaspijskich po Dagestan, a także w stepowej części Krymu. Do wzrostu roślina ta preferuje suche stepy, półpustynie, miejsca gliniaste i solonetyczne. Piołun tauryczny rośnie w małych zaroślach lub plamach wśród innych gatunków piołunu.

Opis właściwości leczniczych piołunu taurskiego

Piołun tauryczny posiada bardzo cenne właściwości lecznicze. Obecność takich właściwości leczniczych zaleca się tłumaczyć zawartością olejku eterycznego w zielu tej rośliny, podczas gdy głównym składnikiem takiego olejku będzie tauremizyna z laktonem seskwiterpenowym. Taka lecznicza substancja będzie obecna w zielu tej rośliny, która była zbierana przez cały okres pączkowania.

Należy zauważyć, że tauremizyna jest stosowana w różnych chorobach sercowo-naczyniowych, takich jak preparaty kamforowe. Niemniej jednak, w przeciwieństwie do kamfory, taki środek leczniczy stosuje się dożylnie oraz w przypadkach, gdy potrzebna jest pilna pomoc. Ponadto tauremizyna posiada zdolność przejawiania stymulującego działania na ośrodkowy układ nerwowy i diurezę, a także ma działanie kardiotoniczne i wazotoniczne. Jak już wspomniano, tauremizyna może być substytutem kamfory, a także jest niskotoksyczna i nie powoduje żadnych skutków ubocznych.

Po przymrozkach i do początku okresu wiosennego piołun bykowy służy jako pasza dla wszystkich gatunków zwierząt gospodarskich. Z tego powodu roślina ta jest jedną z najważniejszych roślin karłowatych na zimowych pastwiskach położonych na wschodnim Ciscaucasia. Niemniej jednak należy zauważyć, że po ulistnieniu piołunu taurskiego roślina ta nie może być używana jako pokarm dla zwierząt. Należy to przypisać temu, że do jesiennych przymrozków roślina ta spowoduje zatrucie u zwierząt.