Syberyjski Isstod

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

syberyjski isstod jest jedną z roślin z rodziny Isthodaceae, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Polygala sibirica L. Jeśli chodzi o nazwę samej rodziny Isthod Siberian, to po łacinie będzie to tak: Polygalaceae R. Fr.

Opis syberyjskiego Istod

Syberyjska wiosna to wieloletnie zioło, którego wysokość wyniesie około piętnastu do dwudziestu centymetrów. Roślina ta będzie obdarzona krótkim korzeniem palowym, a także licznymi krótkimi, cienkimi łodygami, które są krótko owłosione. Liście syberyjskiej wiosny są bezszypułkowe i lancetowate. Kwiatostan tej rośliny jest jednostronnym, rzadkim gronem bocznym. Kwiaty syberyjskiej istody są pomalowane na niebiesko. Owocem tej rośliny jest dwukomórkowa okrągła kapsułka w kształcie serca.

Kwitnienie wiosny syberyjskiej przypada na okres od maja do lipca. W warunkach naturalnych roślina ta występuje na Dalekim Wschodzie, w zachodniej i wschodniej Syberii, w regionie Wołgi, na Kaukazie, a także w następujących regionach Ukrainy: wzdłuż Dniestru, na południu regionu Doniecka i na południowym wschodzie w dorzeczu Doniecka.

Opis właściwości leczniczych syberyjskiej istody

Syberyjskie źródło posiada bardzo cenne właściwości lecznicze, a korzenie tej rośliny zaleca się wykorzystywać w celach leczniczych. Takie korzenie należy wykopać w okresie jesiennym, korzenie są strząsane z ziemi: bardzo łatwo się kruszą. Korzenie są następnie krótko odcinane i suszone na powietrzu w cieniu z dobrą wentylacją. Po wysuszeniu korzeni syberyjskiej wiosny pozostałą ziemię należy strzepnąć na siatkach.

Obecność tak cennych właściwości leczniczych tłumaczy się zawartością w korzeniach tej rośliny glikozydów, saponin, saponin triterpenowych, alkoholu polihalitowego, żywic, glukozy oraz kwasów: walerianowego, askorbinowego i wielohalogenowego.

Korzenie tej rośliny mają działanie zmiękczające, wykrztuśne, otulające i przeciwzapalne. Odwar i napar z korzeni syberyjskiej istody może spowodować zwiększone wydzielanie gruczołów oskrzelowych, a także upłynnienie i zwiększy napięcie mięśni gładkich jelita. Ponadto naukowo ustalono, że podrażniając receptory nerwowe błony śluzowej, saponiny tej rośliny będą w sposób odruchowy stymulować ośrodek kaszlu.

Stwierdzono, że preparaty na bazie tej rośliny nie będą powodować szczególnie szkodliwych skutków ubocznych i są uważane za bardzo skuteczne środki wykrztuśne przy przewlekłych i ostrych chorobach płuc i górnych dróg oddechowych, w tym astmie oskrzelowej, zapaleniu oskrzeli, zapaleniu krtani i ropni płuc.

Jeśli chodzi o tradycyjną medycynę, szeroko rozpowszechniony jest tu wywar z korzeni tej rośliny. Taki środek powinien być stosowany jako środek przeciwpotowy, moczopędny i wymiotny. Napar z wiosennych liści syberyjskich zalecany jest do stosowania w przypadkach osłabienia seksualnego, utraty pamięci i wymiotów. Ponadto taki środek jest również skuteczny jako środek regenerujący i przeciwgorączkowy. Jeśli chodzi o zastosowanie zewnętrzne, taki wywar stosuje się na ropnie na gruczołach sutkowych, czyraki, karbunkuły, guzy i ropnie. Na ukąszenia węży należy stosować okłady na bazie soku z wiosennych ziół syberyjskich. Również wywar z korzeni tej rośliny można stosować w postaci popłuczyn i balsamów zarówno na karbunkuły, jak i ropnie. Niemniej jednak, korzystając z funduszy opartych na istodzie syberyjskiej, należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ w dużych dawkach korzenie tej rośliny mogą mieć działanie wymiotne.