Hodowca Syberyjski

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Hodowca syberyjski to wieloletnie zioło, którego wysokość może wahać się od dziesięciu do pięćdziesięciu centymetrów. Po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała tak: Phlogodicarpus sibiricus. Hodowca syberyjski jest jedną z roślin rodziny zwanej parasolem, po łacinie nazwa tej rodziny będzie brzmiała: Apiaceae Lindl.

Opis syberyjskiego wzdęcia

Korzeń tej rośliny jest gruby, a w niektórych przypadkach może być również wielogłowy. Szyjka korzeniowa tej rośliny jest jakby ubrana w resztki ogonków liściowych korzeni, które będą koloru brązowego. łodygi są albo pojedyncze, a dodatkowo może być ich kilka. Łodygi syberyjskiej tkanki podskórnej są nagie, mają wysokość około piętnastu do siedemnastu centymetrów. Podstawne liście rośliny są dość liczne, są również rozcięte trójcyperystycznie, a w kolorze będą niebieskawo-zielone. Te podstawowe liście są nagie, a ich słupki są w ogólnym zarysie podłużne, jajowate. Jest około ośmiu do dwudziestu trzech parasoli, długość płatków wyniesie około dwóch milimetrów i będą miały biały kolor. Owoce są szeroko jajowate i mają długość około pięciu do ośmiu milimetrów, a szerokość około trzech milimetrów. Kwitnienie bikarpia syberyjskiego przypada na okres od około czerwca do lipca.

Roślina ta stała się powszechna we wszystkich regionach Syberii Wschodniej, z wyjątkiem Jeniseju. Ponadto syberyjskie wzdęcia można znaleźć również na Dalekim Wschodzie, na łąkach stepowych i na kamienistych stepach. Korzenie tej rośliny wykorzystywane są do celów leczniczych.

Opis właściwości leczniczych syberyjskiego wzdęcia

Korzenie syberyjskiego wzdęcia zawierają następujące kumaryny: wisnadynę i digilrosamitynę, a także skopoletynę, umbelliferon, iterixin, samedin, diizowalerian kellaktonu, acomalin, deltoinę, suksdorfinę, a ponadto również dihydrosamedin i izoimperatorin.

Na uwagę zasługuje fakt, że sacharoza, olejek eteryczny, alfa-pinen, limonen, mircen, beta-pinen, gamma-terpinen, beta-fellandren, flawonoidy i kumaryny, takie jak buchtarmina, ksantohalina i lomatyna, znaleziono w lądowej części hipokarpia syberyjskiego. Należy zauważyć, że podziemna część rośliny może również stać się surowcem, na bazie którego można otrzymać leki zwane dihydrosamidyną i dimidyną. Takie leki będą miały działanie przeciwskurczowe w skurczach naczyń obwodowych, chorobie Raynauda, łagodnych postaciach przewlekłej niewydolności wieńcowej, a także w spastycznych postaciach zapalenia wsierdzia.

W medycynie tybetańskiej korzenie i kłącza syberyjskiego karpia są często używane jako składniki dość złożonych mieszanek leczniczych. Takie mieszaniny są szczególnie cenne w przypadku zapalenia żołądka i jelit, zapalenia płuc, gruźlicy płuc, różnych nerwic, wielu chorób krwi i błonicy. Ponadto takie mieszaniny działają również jako środki przeciwrobacze. Warto zauważyć, że części tej rośliny wykazują działanie bakteriostatyczne na prątki gruźlicy. Kumaryny, które wchodzą w skład tej rośliny, mają również właściwości przeciwskurczowe.

W przypadku gruźlicy płuc, nerwicy i zapalenia płuc zaleca się przygotowanie następującego środka: w tym celu należy wziąć około ośmiu do dziesięciu gramów zmiażdżonych suchych korzeni w jednej szklance wody. Zaleca się gotowanie takiej mieszanki przez około pięć do sześciu minut na dość małym ogniu, a następnie pozostawienie powstałej mieszanki do zaparzenia przez dwie godziny. Następnie dodaj przegotowaną wodę do pierwotnej ilości i przefiltruj tę mieszaninę. Zaleca się przyjmowanie tego środka trzy razy dziennie, dwie łyżki stołowe.