Bajeczny Dywan łąk. Część 3

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Trudno znaleźć osobę, która nie byłaby zaznajomiona z posłańcem wiosennego mniszka lekarskiego, jeśli nie w fazie kwitnienia, to przynajmniej w owocach, ze srebrzystobiałymi kulkami nasion. Bardzo rozpowszechniony. Cenna roślina lecznicza i spożywcza. Na łąkach niziny występuje mniszek późny, którego kwitnienie trwa do grudnia

Wiele gatunków jastrzębi o żółtych kwiatach jest dość naturalnych na łąkach. Różnią się tym, że górna strona prześcieradła ma włosie, a dolna pokryta jest „filcem”. Zielenią się pod śniegiem, dlatego czasami nazywa się to niedojrzałym. Bardzo niestabilny i trudny do zdefiniowania. Są uważane za fenomen królestwa roślin ze względu na możliwość wysiewu nasion bez nawożenia. Według greckich legend zioło to zachowuje ostrość widzenia jastrzębia (stąd jego nazwa).

Pewnie znajomy wszystkim

krwawnik pospolity

Najbardziej pamiętną rzeczą jest trzykrotne rozcięcie liści. Kwiaty zbierane są w koszach. Jest to powszechna i szeroko rozpowszechniona roślina łąk, pastwisk, stepów. Od dawna jest stosowany w medycynie. Świeże liście i kwiaty emitują fitoncydy. Preparaty z niego leczą choroby żołądka i jelit, są stosowane w celu pobudzenia apetytu, jako środek hemostatyczny i uspokajający. Gatunki z rodziny występują licznie wśród traw łąkowych

parasol … W niektórych miejscach nawet dominują. Niemal wszędzie na górskich łąkach można znaleźć

voluschku, oryginalna astrantia, kminek, niski baldach - alpejska roślina Tumbleweed, która wytrzyma rzeź, skalnica udowa, skrzydlate ligusticum ze srebrzystymi łodygami. Na łąkach równina jest powszechna

dzika marchewka z owłosionymi łodygami.

Kminek zwyczajny - znana roślina łąkowa. Często występuje na łąkach i pastwiskach. Jeśli zjadłeś chleb Borodino, poczujesz jego specyficzny „kminkowy” smak, który nadają mu kminek. Korzeń jest również używany jako przyprawa, a młode liście jako przyprawa. Nasiona znajdują szerokie zastosowanie w przemyśle konserwowym, cukierniczym i piekarniczym.

Barszcz - być może najbardziej gigantyczna z naszych traw łąkowych. Jej żebrowana łodyga dochodzi czasem do 2,5 m. Niezwykłych rozmiarów ciężkie trójlistkowe, szerokie, jak łopian, liście, rozcięte na duże płaty - szorstkie, wełniste. Po wyschnięciu stają się kruche, zgniłe. Ze względu na tak niezwykły wygląd i mocny wygląd barszcz został nazwany przez botaników „ziołem Herkulesa”. Ludzie nazywają tego zielonego olbrzyma niedźwiedzią łapą, fajkami wieprzowymi.

Barszcz występuje na łąkach zalewowych, wśród wysokich traw, w przydrożnych chwastach, na starych kożuchach i pozostałościach domostw. Zwykle rośnie z łopianami, ostami, kąkolami i innymi ziołami. Wędruje głównie w stronę górzystych terenów. Osadza się na skokach i osuwiskach.

Mamy barszcz sosnowski i endemiczny dla Środkowego Kaukazu barszcz osetyński znaleziony w górnym biegu rzeki Ardon. Gdy tylko śnieg topnieje, ta potężna trawa natychmiast zaczyna rosnąć. Jego wzrost na subalpejskich łąkach trawiastych i na tacach lawinowych sięga trzech metrów, waga łodygi z liśćmi do sześciu kilogramów. Ogonki i łodygi są przetokowe. Łodyga rośnie, wydłuża się o 10 cm dziennie, jest cenną rośliną kiszonkową i jadalną. Całkiem dobra roślina miodowa. Nie toleruje koszenia i wypasu.

W „dżungli” zaroślach barszczu i innych ogromnych roślin zielnych można się zgubić. Wzrost trawy jest tutaj zauważalnie przyspieszony. Jak w bajce rosną skokowo. Jesienią masa zieleni obumiera, jest pokryta śniegiem, przez zimę pereperetsya, tworząc próchnicę. Obficie zwilżone roztopioną wodą, która stymuluje rozwój, barszcz i arcydzięgiel bujnie rosną i dają dużo zieleni. Podczas kwitnienia zarośla stają się białe, emanują miodowym aromatem.

Barszcz Sosnowskiego wytwarza tak kolosalną masę zieleni, że hodowcy kukurydzy mogą jej pozazdrościć, uważając kukurydzę za rekordzistę w gromadzeniu zieleni. W zaroślach barszczu ciemno jak w lesie. Niewiele traw, które nadążają za barszczem i jego względnym arcydzięglem rośnie w takich "trawiastych lasach" - wysokich trawach lub lasach "parasolowych". Te zdrewniałe „nie są wpuszczane” do tych zarośli. Ich nasiona umierają tutaj z powodu braku światła i szkodliwych wydzielin dla sadzonek innych roślin.

Uważa się, że wysokie trawy mają tę samą starożytność, co tropikalny las deszczowy. Ciekawym zjawiskiem w naszej florze łąkowej jest gigantyzm roślin w trawach.