Wspólna Komelina

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Wspólna komelina jest zawarty w liczbie roślin rodziny o nazwie Commelinaceae, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Commelina communis L. Jeśli chodzi o nazwę samej rodziny Common Commeline, po łacinie będzie to: Commelinaceae Reichb.

Opis wspólnej komeliny

Komelina pospolita to jednoroczne zioło o włóknistych korzeniach. Łodyga tej rośliny będzie w większości rozgałęziona, może być również wyprostowana lub wznosząca się. Taka łodyga będzie gładka, jej wysokość będzie się wahać od piętnastu do czterdziestu centymetrów. Liście komelina są jajowato-lancetowate, są spiczaste, u nasady takie liście będą obdarzone błoniastymi pochwami i rzadkimi krótkimi włoskami, które będą znajdować się głównie na spodzie.

Kwiatostan komeliny znajduje się na cienkich szypułkach w samych kątach górnych liści, u podstawy taki kwiatostan będzie wyposażony w przylistki, ubrane w kształt liścia i szerokie serce. Warto zauważyć, że taki przylistek pokryje kwiatostan, aż zakwitnie. Kwiaty komeliny są nieco nieregularne, działki pomalowane na zielonkawe, błoniaste i jajowate. W tym przypadku dwa działki u podstawy są zrośnięte, a korona będzie składać się z trzech nierównych płatków: dwa z nich będą dość duże i pomalowane na ciemnoniebieskie odcienie, są również zaokrąglone, odwrotnie jajowate i wyposażone w krótki pazur na samym baza. Trzeci płatek będzie mniejszy, jajowato-lancetowaty i raczej blady.

Komelina pospolita kwitnie w okresie od lipca do września. W warunkach naturalnych roślina ta występuje na Dalekim Wschodzie, w Batumi na Zachodnim Zakaukaziu, a także w regionie Ałtaju w zachodniej Syberii oraz w regionie Daur we wschodniej Syberii. Jeśli chodzi o ogólną dystrybucję, roślina ta znajduje się w Ameryce Północnej, Chinach i Japonii.

Opis właściwości leczniczych komeliny pospolitej

Komelina zwyczajna posiada bardzo cenne właściwości lecznicze, a ziele tej rośliny zaleca się stosować w celach leczniczych. Trawa zawiera kwiaty, łodygi i liście.

Obecność tak cennych właściwości leczniczych należy tłumaczyć zawartością w płatkach kwiatów glikozydów komeliny, delfinów i awobanin. W tym przypadku łodygi tej rośliny będą zawierały substancje śluzowe, a nasiona zawierają olej tłuszczowy.

Odwary na bazie ziela tej rośliny mają zdolność do hamowania i hamowania rozwoju gronkowca złocistego, a dodatkowo będą również obdarzone bardzo skutecznym działaniem moczopędnym.

Jeśli chodzi o tradycyjną medycynę, dość rozpowszechniony jest tu wywar przygotowany na bazie ziela tej rośliny. Taki wywar na bazie zwykłej komeliny zaleca się stosować przy przeziębieniach o charakterze epidemicznym, obrzęku, tchawicy, bólu gardła, czerwonce, licznych chorobach serca, zapaleniu jelit i infekcyjnym zapaleniu dróg moczowych.

Jako tynk zaleca się stosowanie zewnętrznie świeżej trawy tej rośliny, którą najpierw należy zmiażdżyć na papkowatą masę. Ten plaster jest stosowany w leczeniu ropiejących ran i jęczmienia. Jeśli chodzi o sok z ziela komeliny zwyczajnej, stosuje się go na guzy i ukąszenia węży: taki środek charakteryzuje się dość wysokim stopniem skuteczności po zastosowaniu.