Pełne Wdzięku Kwiaty Tibukhina

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Nie każdy może wyhodować w swoim mieszkaniu tropikalne drzewo o aksamitnych liściach i delikatnych jasnych kwiatach. Egzotyczna uroda jest bardzo wybredna jeśli chodzi o warunki życia. Ale komuś się to udaje, dlaczego nie zaryzykować?

Rodzina Tibukhina

Do rodzaju należy ponad trzysta gatunków zimozielonych krzewów

Tibuchina (Tibouchina).

Ich rodzimym żywiołem są lasy tropikalne, rozpościerające się pod gorącymi promieniami słońca, wypełnione ciepłym i wilgotnym powietrzem. Te same warunki czekają na roślinę uprawianą jako roślina doniczkowa. Jednak w młodości, a także w zimowych okresach dojrzałego życia roślina uwielbia chłodną temperaturę, równą około plus 10 stopni. Najważniejsze, aby temperatura na termometrze nie spadła poniżej +7.

Tibukhina to bardzo dekoracyjna i delikatna kreacja natury. W naturze krzewy mogą dorastać do 3 metrów wysokości. Ale w warunkach wewnętrznych są znacznie mniejsze. Rosną powoli, dlatego szczypiąc szczególnie zwinne pędy, można utworzyć stosunkowo małą krzaczastą roślinę.

Spośród wielu gatunków naturalnych tylko jeden został uhonorowany, aby stać się rośliną doniczkową. Łacińska nazwa tego gatunku to Tibouchina urvilleana, co w języku rosyjskim wymawia się jako „

Tibuchina Urvilla ».

Tibuchina Urvilla

W różnych krajach istnieją lokalne nazwy roślin. Na przykład,"

Fioletowy blask ”. Innym, bardzo pasującym do Tibukhiny, jest „Kwiat Księżniczki”, który przetłumaczyłabym jako

Kwiatowa Księżniczka

Rzeczywiście, patrząc na różowe pąki kwiatowe, otulone białą szczeciną osłoną, wydaje się, że trafiłeś na bajeczny bal, na którym eleganckie i czyste księżniczki tańczą do pięknej, delikatnej muzyki, demonstrując suknie ozdobione cennymi futrami.

Czas minie, a pąki zamienią się w eleganckie panie w szlachetnych niebiesko-fioletowych strojach i z kręconymi pręcikami.

W naturze Tibukhina nie lubi rozgałęziać się, ale zużywa całą swoją energię, aby jej łodyga o kwadratowym przekroju pędziła prosto do Słońca. Dlatego w kulturze zwinne pędy są ściśnięte, aby zapewnić wystarczającą siłę nie tylko na wysokość, ale także na szerokość geograficzną. Po zakończeniu kwitnienia wszystkie pędy rośliny są skracane, aby umożliwić powstanie pędów bocznych, nadając krzewowi splendoru.

Łodygi pokryte są prostymi owalnymi liśćmi. Ich aksamitna powierzchnia i żyłki, tworzące na tej powierzchni niezwykle delikatny płynący wzór, zamieniają proste liście w prawdziwe dzieło cudownej sztuki. Latem zielone, jesienią liście przebarwiają się na czerwono.

Tibukhina Urvilla wyróżnia się obfitym kwitnieniem. Kwiaty mogą być pojedyncze i duże lub mniejsze, zebrane w kwiatostany wierzchołkowe. Liliowo-fioletowa korona kwiatu ma pięć płatków i dziesięć pręcików, które mają różną długość i lepki pyłek.

Rozwój

Paradoksalnie, będąc rośliną tropikalną, Tibukhina uwielbia chłodne pokoje. Chłód stymuluje obfite kwitnienie. Dlatego nawet na obszarach o zimnym klimacie roślina powinna być wystawiona na otwarte przestrzenie od późnej wiosny do jesieni.

Kolejnym niesamowitym momentem w upodobaniach rośliny jest to, że gdy podstawa rośliny jest w cieniu, jej korona potrzebuje dobrego oświetlenia.

Gleba wymaga żyznej, przepuszczalnej dla wilgoci, lekko kwaśnej. W okresie aktywnej wegetacji woda jest często podlewana. Podlewanie łączy się z nawożeniem złożonym nawozem dwa razy w miesiącu. Ponadto w celu utrzymania wilgotności powietrza przeprowadza się częste spryskiwanie ciepłą miękką wodą. Zimą gleba powinna być lekko wilgotna.

Reprodukcja

Roślinę rozmnaża się wiosną i latem przez częściowo zdrewniałe sadzonki, sadząc je w mieszaninie torfu i piasku.

Wrogowie

Przy słabym drenażu nadmiar wilgoci powoduje zgniliznę korzeni.

Przędziorki lubią ucztować na liściach.