Arbuz Fusarium

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Arbuz Fusarium zaczyna przejawiać się od etapu kiełkowania sadzonek i do powstania drugiego lub trzeciego prawdziwego liścia, a także podczas dojrzewania owoców. Kultury silnie zaatakowane przez chorobę często umierają po 2-8 dniach od pojawienia się jej zewnętrznych objawów. A infekcja następuje głównie przez system korzeniowy. Jeśli ta nieprzyjemna choroba nie zostanie wykryta na czas, zbiory arbuzów nie będą tak bogate, jak byśmy chcieli

Kilka słów o chorobie

Na sadzonkach Fusarium objawia się w dwóch postaciach: więdnięcia szyjek korzeniowych lub ich zgnilizny. W pierwszym przypadku liście liścieni tracą turgor, przybierają bladozielonkawy odcień, a następnie blakną i wysychają w ciągu zaledwie dwóch lub trzech dni. Zgnilizna szyjki korzeniowej występuje w większości przypadków przy bardzo niskiej temperaturze gleby lub przy zbyt dużej wilgotności (a czasami przy połączeniu tych dwóch czynników). Szyszki korzeniowe szybko stają się cieńsze i zaczynają gnić, a łodygi zaczynają prześwitywać i stają się wodniste. Jakiś czas później zainfekowane sadzonki psują się i masowo opadają.

Jeśli chodzi o rośliny dorosłe, to na nich Fusarium przejawia się również w dwóch formach: więdnięcia i ucisku. Często objawy jego manifestacji są mylone z fizjologicznym więdnięciem. W uprawach uprawnych więdnięcie charakteryzuje się dokładnie takimi samymi objawami jak w przypadku sadzonek. W większości przypadków obejmuje pojedyncze pędy. Nawiasem mówiąc, zainfekowane kultury nie zawsze umierają - często stają się karłowate i różnią się małymi liśćmi i krótkimi międzywęźlami, a na nich tworzą się bardzo małe owoce lub wcale się nie tworzą.

Czynnikiem sprawczym tego nieprzyjemnego nieszczęścia jest szkodliwy grzyb Fusarium oxysporum, którego grzybnia ma przewiewną strukturę i jest w większości pomalowana na różowawe odcienie. To prawda, że czasami może mieć jasnożółty lub nawet biały kolor. W tej grzybni powietrznej dochodzi do tworzenia się makrokonidiów w kształcie wrzecionowatych sierpów, obdarzonych niezwykle cienkimi błonami. W grzybni tworzą się również liczne mikrokonidia.

Grzybnia grzyba stopniowo zaczyna rozprzestrzeniać się przez naczynia rosnącej rośliny, co z kolei prowadzi do zakłócenia różnych procesów fizjologicznych i metabolizmu wody. Ponadto szkodliwy grzyb działa toksycznie na uprawy.

Czynnik sprawczy fusarium jest prawie zawsze zachowany na szczątkach roślin w ziemi. A nasiona uważa się za opcjonalne źródło infekcji – patogen jest w stanie utrzymać się na ich powierzchni przez bardzo długi czas. Intensywny rozwój grzyba rozpoczyna się, gdy termometr osiąga dwadzieścia pięć do trzydziestu stopni. Jeśli temperatura wzrośnie powyżej trzydziestu pięciu stopni, jej rozwój zacznie zwalniać i zatrzyma się całkowicie tylko wtedy, gdy temperatura spadnie do pięciu stopni. W odniesieniu do wilgotności gleby, rozwojowi patogenu sprzyja wskaźnik 50 - 80%. Nawiasem mówiąc, czynnik sprawczy fusarium może łatwo się rozwijać i rosnąć nawet na glebach zasolonych.

Jak walczyć

Najważniejsze środki zapobiegawcze w walce z arbuzem fusarium to eliminacja resztek roślinnych z ich późniejszym spaleniem, najściślejsze przestrzeganie płodozmianu (dopuszczalne jest przywrócenie melona do pierwotnego miejsca nie wcześniej niż pięć do siedmiu lat później) i głęboka orka. Melon należy wysiewać dopiero po korzystnych przodkach, w gruntownie rozgrzanej i dostatecznie lekkiej teksturze. Jeśli to możliwe, wskazane jest stosowanie hybryd i odmian arbuza odpornych na patogen.

Arbuzy należy podlewać oszczędnie, starając się nie zalewać korzeni roślin. Przydatne jest również przygotowanie specjalnej kompozycji do nawadniania: 10 g soli potasowej, 30 g siarczanu amonu i 125 g superfosfatu rozpuszcza się w litrze wody. Na każdą roślinę zużywa się od jednego do dwóch litrów takiego roztworu. A w okresie wzrostu sadzonek dobrze będzie podlewać arbuzy środkiem grzybobójczym o nazwie „Previkur”. Odbywa się to zwykle trzy do czterech razy w tygodniu, wydając od dwóch do czterech litrów roztworu na każdy metr kwadratowy upraw.