Polifagiczna ćma łąkowa

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Ćma łąkowa żyje wszędzie, a przede wszystkim szkody wyrządza na północy strefy stepowej i na stepie leśnym. Gąsienice tych groźnych pasożytów są niesamowicie polifagiczne - niszczą roślinność z 35 rodzin. Szczególnie lubiane przez mole łąkowe są kukurydza, słoneczniki, buraki, a także melony, rośliny strączkowe i wiele innych upraw. Na terytorium Rosji rozwijają się dwa pokolenia w sezonie, czasami trzy, aw regionach południowych, w sprzyjających warunkach, prawie zawsze rozwijają się trzy pokolenia

Poznaj szkodnika

Wielkość motyli tego szkodnika może wynosić od 18 do 27 mm. Ich jasnobrązowe przednie skrzydła są ozdobione jasną plamą pośrodku i żółtawo-brązowym wzorem kilku pasków na zewnętrznych krawędziach.

Jaja motyli łąkowych mają kształt płaskoowalny i osiągają rozmiary od 0,8 do 1 mm. Ich kolor jest matowo biały, z lekkim perłowym odcieniem.

Gąsienice w pierwszym stadium rozwojowym mogą być początkowo zabarwione na żółto-zielonkawe lub przezroczyste, a następnie ich barwa może wahać się od jasnych odcieni szaro-zielonkawych do ciemnych, zbliżonych do czarnego. Na grzbiecie znajdują się dwa żółte paski, a po bokach widoczne są błyszczące żółte linie. A maleńkie ciałko szkodliwych gąsienic pokryte jest guzkami przypominającymi szczecinę. Pod koniec ich rozwoju ich długość sięga 28 - 35 mm.

Poczwarki mogą być jasnobrązowe lub słomkowożółte, a tuż przed pojawieniem się motyli przybierają ciemnoszary kolor. Ich wielkość wynosi około 10 - 12 mm i znajdują się w cylindrycznych kokonach umieszczonych pionowo w górnych warstwach gleby, których szerokość sięga 3 - 4 mm, a długość - od 20 do 70 mm. Na zewnątrz wszystkie kokony są starannie pokryte grudkami ziemi, a na ich wierzchołkach widać jedwabiste dziury przeznaczone do wyjścia motyli.

Gąsienice końcowej fazy rozwoju zimują w kokonach. Kiedy gleba nagrzewa się wiosną do dwunastu stopni w głębi kokonów ćmy łąkowej, szkodniki natychmiast przepoczwarzają się. A lot motyli rozpoczyna się najczęściej na początku maja, kiedy temperatura sięga piętnastu do siedemnastu stopni. W zależności od warunków meteorologicznych długość ich lata wynosi od miesiąca do dwóch. Motyle są najbardziej aktywne przed wschodem słońca, a także o zmierzchu. W ciągu dnia pasożyty chowają się pod listowiem roślin. W ciepłe noce bardzo aktywnie wlatują w światło. Ich mobilność również gwałtownie wzrasta wraz ze wzrostem temperatury powietrza, a zwłaszcza podczas burzy. Ze względu na wzmożoną aktywność motyle łąkowe są w stanie migrować na dość znaczne odległości. Motyle potrzebują dodatkowego pożywienia w postaci kroplówki lub słodkiego nektaru.

Kiedy u samic występuje sucha pogoda, jajniki często ulegają degradacji, co z kolei prowadzi do ich bezpłodności. Ich średnia płodność wynosi około 120, a maksymalna to około 800 jaj. Proces nieśności trwa u samic od pięciu do piętnastu dni.

Czas rozwoju embrionalnego motyli łąkowych trwa od dwóch do piętnastu dni. Żarłoczne gąsienice zjadają spód młodych liści, nie uszkadzając ich górnej skóry i wygryzając soczyste tkanki. Nieco później zaczynają z grubsza skubać liście, oplatając je grubymi pajęczynami. A na etapie zakończenia odżywiania mogą nawet uszkadzać owoce i soczyste pędy sadzonkami. Po nakarmieniu gąsienice natychmiast zagłębiają się w powierzchniową warstwę gleby i tkają tam kokony w celu późniejszego przepoczwarzenia. Lata drugiego pokolenia motyli obserwuje się na przełomie czerwca i lipca. Przy dobrej pogodzie składają jaja, a w lipcu lub sierpniu pojawiają się już zimujące gąsienice.

Jak walczyć

Aby miejsce to było nieatrakcyjne dla ciem łąkowych, należy systematycznie niszczyć wszystkie znajdujące się na nim chwasty. Na obszarach gęsto zaludnionych szkodliwymi gąsienicami (innymi słowy, jeśli na metr kwadratowy przypada więcej niż pięć osobników), wykonuje się orkę głęboką i talerzowanie gleby.

W razie potrzeby dozwolone jest stosowanie zatwierdzonych środków owadobójczych. Opryskiwanie ćmy łąkowej odbywa się tylko w przypadku znalezienia dużych skupisk żarłocznych gąsienic.

Wśród produktów biologicznych najlepiej sprawdziły się Bitoksybacylina i Lepidocyd.

Dużo ciem łąkowych i naturalnych wrogów. Do zmniejszenia ich liczebności przyczyniają się muchy tahini i pasożyty koni, a także larwy sikaków, biedronki i mięsożerne biegaczowate. Gawrony i niektóre inne ptaki chętnie zjadają motyle.