Lilia Kalina

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Kalina prunifolia (łac. Viburnum prunifolia) - przedstawiciel rodzaju Kalina z rodziny Adoksovye. Obszar przyrodniczy - regiony atlantyckie Ameryki Północnej. W naturze rośnie na zboczach wzgórz, polanach, skrajach lasów i brzegach rzek.

Charakterystyka kultury

Lilia Kalina - duży krzew liściasty z rozłożystą koroną lub niskim drzewem o wysokości do 5 m. Gałęzie są nagie, ciemnobrązowe, rozmieszczone poziomo. Młode pędy są czerwonawe, później zielone. Pąki są czerwonawe, owłosione, krótko spiczaste.

Liście proste, ciemnozielone, jajowate, eliptyczne lub szeroko eliptyczne, do 8 cm długości, ostre na wierzchołku, z klinowatą lub zaokrągloną podstawą, drobno ząbkowane wzdłuż krawędzi, nagie, błyszczące, osadzone na ogonkach, zewnętrznie przypominające liście śliwki. Jesienią liście stają się szkarłatnoczerwone, co umożliwia wykorzystanie roślin w jesiennych ogrodach kwiatowych lub autogeniach.

Kwiaty są małe, śnieżnobiałe, zebrane w corymbose kwiatostany o średnicy do 7-10 cm, owoce okrągłe lub owalne, do 12 mm średnicy, niebiesko-czarne z niebieskawym nalotem, jadalne. Lilia kalina kwitnie w kwietniu-maju przez 10 dni, owoce dojrzewają we wrześniu. Rozważany gatunek zaczyna owocować w ósmym roku po posadzeniu, a następnie owocuje corocznie i obficie.

Do chwili obecnej istnieje ozdobna forma Viburnum x jackii - Viburnum x jackii, jest to hybryda uzyskana przez skrzyżowanie z kaliną kanadyjską. Jest to gatunek odporny na zimę. Dobre kiełkowanie nasion nie jest scharakteryzowane. Wskaźnik ukorzenienia zielonych sadzonek jest doskonały i sięga 80-85%. Różni się od innych gatunków szybkim wzrostem. Średnia długość życia to 70-80 lat.

Subtelności uprawy

Ślina kalina preferuje gleby lekko zasadowe, obojętne lub lekko kwaśne, skład gleby nie ma znaczenia. Chociaż kultura czuje się uszkodzona na podmokłych, ciężkich gliniastych, zbitych, zasolonych i podmokłych glebach. Lokalizacja, podobnie jak w przypadku innych przedstawicieli rodzaju, jest najlepiej słoneczna lub półcienista. Na terenach otwartych rośliny kwitną obficiej i w związku z tym dają dobre plony owoców.

Kalina jest rozmnażana metodą nasienną i sadzonki (sadzonki zielone i zdrewniałe). W pierwszej metodzie nasiona wymagają dwustopniowej stratyfikacji. Głębokość siewu wynosi 2-2,5 cm, nasiona warstwowe można wysiewać zarówno na otwartym terenie, jak iw doniczkach, które najpierw przechowuje się w temperaturze pokojowej i przenosi do piwnicy na zimę. Wzmocnione sadzonki sadzi się na stałe nie wcześniej niż 2-3 lata później. Ważne jest, aby zapewnić młodym roślinom regularne podlewanie i nawożenie nawozami mineralnymi.

Zastosowanie w medycynie tradycyjnej

Lilia kalina wraz z jej krewnymi jest szeroko stosowana w medycynie ludowej. Jej owoce zawierają arbutynę, flawonoidy, garbniki, kumaryny, saponiny itp. Preparaty sporządzone na bazie owoców tej rośliny są skuteczne podczas bólów menstruacyjnych i menopauzy. Mają również zastosowanie w przypadku innych chorób kobiecych. Długotrwałe stosowanie owoców kaliny, nalewek i preparatów z niej nie powoduje uzależnienia i reakcji alergicznych.

Zastosowanie w projektowaniu krajobrazu

Lilia Kalina to efektowna roślina ozdobna wykorzystywana do kształtowania dużych parków miejskich i ogrodów oraz, oczywiście, osobistych przydomowych / letnich domków. Kalina ma dobrze rozwinięty system korzeniowy, dzięki czemu idealnie nadaje się do sadzenia na nierównych miejscach. Jest często używany do kotwienia skarp i skarp.

Nie wolno uprawiać śliny Viburnum w pobliżu ścian domów i budynków gospodarczych, altan, ławek i ogrodzenia. Krzewy lub małe drzewa dobrze współgrają z innymi roślinami ozdobnymi, takimi jak świerk, cyprys, jałowiec, jarzębina, klon i kwiaty cebulowe. Kalina nadaje się również do tworzenia żywopłotu, który służy jako główny składnik prawidłowego zagospodarowania przestrzeni podmiejskiej.