Łopatka Orlików

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Orlik oxysepala (łac. Orlik oxysepala) - rzadki, ale dość atrakcyjny gatunek należący do rodzaju Aquilegia z dużej rodziny Jaskier. Inną nazwą gatunku jest zlewnia Cultivar. W swoim naturalnym środowisku występuje na terenie Chin, a dokładniej w regionach północnych i wschodnich, a także w Korei, południowej Syberii i Dalekowschodnim Okręgu Federalnym. Typowe siedliska to podmokłe łąki i brzegi rzek.

Charakterystyka kultury

Orlik jest reprezentowany przez wysokie rośliny osiągające wysokość 1 m. Jest to jeden z najjaśniejszych przedstawicieli rodzaju, odpowiedni do dekoracji tła mixborders. Ma daleką od kruchej łodygi, z wieloma złożonymi podwójnie potrójnymi skórzastymi liśćmi w kolorze zielonym. Podobnie jak inne gatunki, dolna część liści ma niebieskawy odcień. Płaty podstawowych liści są jajowate, odwrotnie jajowate, szeroko jajowate, owalne lub okrągłe, rzadziej klinowate, ząbkowane wzdłuż krawędzi, nie przekraczają 5 cm długości, liście łodygi są inne, mają kształt dłoni, są spiczaste na końcach.

Kwiaty rozważanego przedstawiciela rodzaju są małe, nie przekraczają 4 cm średnicy, ale częściej występują okazy z kwiatami do 2,5 cm, płatki w kwiatach są szerokie, lancetowate, mogą być koloru białego lub fioletowego. Ostrogi (duma wszystkich orlików), krótkie, nie przekraczające 10 mm długości, lekko zagięte w kwiat. Kwitnienie orlika acuminatus obserwuje się w trzeciej dekadzie maja - pierwszej dekadzie czerwca. Kwitnienie trwa około miesiąca, chociaż ten czynnik w dużej mierze zależy od warunków klimatycznych. Gatunek odporny na suszę, mrozoodporny oraz odporny na szkodniki i choroby. Nie należy do kategorii kapryśnych, niemniej jednak stawia pewne wymagania, których przestrzeganie obiecuje aktywny wzrost i obfite kwitnienie.

Orlik nadaje się do ozdabiania różnego rodzaju klombów, w tym wspomnianych już mixborderów. Również rośliny nie są zabronione do robienia bukietów i tworzenia zimowych kompozycji. W kulturze wybiera gleby umiarkowanie wilgotne, lekkie, żyzne, osuszone i obojętne. Gleby gliniaste, ciężkie, kwaśne i zbite są ujemne. Lokalizacja jest najlepiej półcienista, chociaż kultura dobrze sobie radzi na otwartym słońcu. Jedyną wadą uprawy na nasłonecznionym terenie jest kurczenie się kwiatów i zmętnienie cienia.

Uprawa nasion

Metody nasiennej nie można nazwać pracochłonną, ale ma pewne subtelności. Wysiew zaleca się po zebraniu nasion. Siew wiosenny wymaga stratyfikacji. Jesienią nasiona wysiewa się bezpośrednio do ziemi, a wraz z nadejściem ciepła sadzonki sadzi się w stałym miejscu; wiosną - siew odbywa się w skrzynkach sadzonek w marcu - kwietniu, z pojawieniem się kilku prawdziwych liści na sadzonkach, w oddzielnych pojemnikach wykonuje się kilof, sadzonki sadzi się na stałe nie wcześniej niż w pierwszym dziesięć dni czerwca. Skrzynki sadzonek powinny być wypełnione pożywką zawierającą próchnicę. Należy zauważyć, że nasiona orlików są raczej małe, nie wymagają głębokich dołów i rowków, wystarczy rozsypać je po podłożu, posypać ziemią, wodą i przykryć folią.

Przed pojawieniem się sadzonek zaleca się stałą wentylację i podlewanie upraw, ale nie nadmierne zwilżanie i nie czekanie na przesuszenie. Przy odpowiednim podejściu sadzonki zachwycą się wylęgiem w trzecim tygodniu. Optymalna temperatura kiełkowania to 17-18C. Sadząc w gruncie jeszcze niedojrzałe rośliny, bardzo ważne jest zapewnienie im starannej i starannej pielęgnacji. Na początku sadzonki muszą być zacienione, w przeciwnym razie nie da się uniknąć oparzeń słonecznych. Orlik uzyskany z nasion zakwitnie w drugim roku, ale obfite kwitnienie pojawi się dopiero w trzecim - czwartym roku po posadzeniu w ziemi.