Ginkgo - żywa Skamielina

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Dwa niezgodne słowa, takie jak „żywy” i „skamieniały”, połączyły się, aby opowiedzieć o niesamowitym drzewie miłorzębu. Pojawiając się w ziemskim świecie setki milionów lat temu, zdołał przetrwać wiele rodzajów bujnej roślinności z tamtych odległych czasów, pozostając na zewnątrz w swojej pierwotnej formie

okres permski

Według naukowców kula ziemska narodziła się około 5 miliardów lat temu. Przez pierwsze setki milionów lat procesy formowania się planety przebiegały bardzo powoli. A jednak, bo wtedy ziemskiego dnia było tylko 6 (sześć) godzin. Ile można zrobić w tak krótkim czasie?

Aby ułatwić badanie życia geologicznego Ziemi, te 5 miliardów lat podzielono na przedziały czasowe, z których każdy otrzymał imię i nazwisko.

Tak więc w okresie permu ery paleozoicznej, który (z szorstkim zaokrągleniem, niech mi naukowcy wybaczą) trwał 50 milionów lat, na jednym kontynencie planety narodziło się piękne drzewo wśród mięsożernych i roślinożernych pryszczycy, denerwujące i liczne owady. Tak mocno zatopił swoje korzenie w ziemi, że zdołał przetrwać wszystkie kataklizmy ostatnich 250 milionów lat życia planety, w tym rozprzestrzenienie się jednej Pangei na współczesne kontynenty oraz masowe wymieranie zwierząt i roślin, które spowodowało linii do okresu permu, który ustąpił miejsca triasowi ery mezozoicznej.

Jeden jedyny

Po globalnej katastrofie, spowodowanej upadkiem ogromnego meteorytu, jak sugerowało wielu naukowców, Ziemia zaczęła leczyć rany, nadal odpychając od siebie kontynenty i kierując ewolucją zwierząt i roślin.

Ciepły klimat epoki mezozoicznej pozwolił drzewu miłorzębu na eksperymentowanie, tworząc różne rodzaje roślin. Skamieniałe szczątki liści z tamtych czasów wskazują na istnienie co najmniej 15 gatunków takich drzew. Zajmowali rozległe tereny, a jesienią pokryli powierzchnię ziemi grubą warstwą dekoracyjnych liści.

Ale pod koniec mezozoiku ponownie nastąpiło zimne uderzenie, które pozbawiło życia gigantycznych roślinożerców i wielu gatunków roślin. Opisywane drzewo również drżało, ale udało się zachować tylko jeden gatunek, który dziś nazywamy „Ginkgo biloba” (z naciskiem na „o”), który po łacinie brzmi jak „Ginkgo biloba” (Ginkgo biloba).

Życie bez pośpiechu

Długa historia życia drzewa nauczyła go cierpliwości, wytrzymałości i wytrzymałości.

Drzewo nie spieszy się, by dorosnąć, zdając sobie sprawę, że młodość łatwiej znosi przeciwności losu, a długość życia, sięgająca kilku tysięcy lat, pozwala nie spieszyć się.

Dlatego samce (roślina dwupienna) dopiero po 30 latach beztroskiego życia nabywają żółtawych bazi w celu pozostawienia potomstwa. Kwiatostany pojawiają się jednocześnie z pojawieniem się fantazyjnych liści.

Samice w tym samym wieku kwitną późno, na początku lata wykazują dwa zalążki na długich szypułkach. Zalążki zapylane przez wiatr pyłkiem z kwiatów męskich również nie spieszą się, zapładniając do jesieni.

Zarodek wewnątrz owocu, który można pomylić z dojrzałą morelą, również nie spieszy się z rozwojem. Dopiero po opadnięciu owocu na ziemię zarodek rozpoczyna swoją misję.

Takie niespieszne życie dla współczesnych ludzi.

Akcja „Aleja Rosji”

Latem 2014 roku w kraju odbyło się głosowanie na zielone symbole regionów.

W wyniku głosowania drzewo miłorzębu zostało wybrane jako Zielony Symbol Terytorium Permu na pamiątkę okresu geologicznego Permu - kolebki rośliny. Chociaż Ginkgo dzisiaj nie rośnie tutaj, drzewo zdobyło 52% głosów, znacznie wyprzedzając inne rośliny proponowane przez ludzi.

Ginkgo jest tolerancyjny na wszystkie temperatury, jednak dziś drzewo można znaleźć tylko na obszarach o ciepłym klimacie. W naszym kraju piramidalna korona samców i rozłożysta korona samic, gorsza od samców, ozdabiają wybrzeże Morza Czarnego na Kaukazie swoimi wyjątkowymi liśćmi.