Nawozy Część 3

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Zdjęcie: A. Singkham / Rusmediabank.ru

Nadal omawiamy rodzaje nawozów i cechy ich stosowania.

Część 1.

Część 2.

Nawozy bakteryjne mają na celu zwiększenie żyzności gleby. Ponadto takie nawozy zamienią azot w formę akceptowalną dla roślin.

Nawozy bakteryjne obejmują azotobakterynę, nitraginę, fosforobakterynę i kilka innych rodzajów. Nitragin to mieszanka bakterii żyjących w korzeniach roślin strączkowych, z których wszystkie mają zdolność pochłaniania azotu z powietrza. Taki preparat przed zastosowaniem do gleby należy rozpuścić w wodzie. W rozwiązaniu, które się w tym przypadku okaże, nasiona należy zwilżyć.

Jeśli chodzi o fosforobakterynę, to zarodniki bakterii zostaną zmieszane z kaolinem. Taki nawóz będzie miał zdolność uwalniania fosforu ze związków organicznych.

Azotobacterin to nawóz wytwarzany z tzw. mikroorganizmów glebowych. Pierwiastki te będą przyswajać azot z powietrza, jednocześnie przekształcając go w związki bardziej przydatne dla roślin. Ten produkt jest zalecany do stosowania tylko na wilgotnych glebach. Ponadto takie preparaty będą zawierać mikroorganizmy zdolne do rozkładania substancji organicznych i uwalniania z nich amoniaku.

Odrębnym rodzajem nawozu są mikronawozy. Takie preparaty będą zawierać pierwiastki przydatne dla roślin, takie jak: żelazo, mangan, miedź, bor, cynk, molibden i wiele innych. Takie elementy są bardzo skuteczne w zwalczaniu chorób grzybiczych. Takie nawozy należy podawać doglebowo w bardzo ograniczonych ilościach. Najczęstsze preparaty z tego typu nawozu to witriol żelazowy, nawozy borowe i manganowe. Mikronawozy posłużą do oprysków zarówno drzew, jak i krzewów.

Bardzo często roślinom warzywnym brakuje bardzo ważnych pierwiastków śladowych w glebie: na przykład boru, miedzi i molibdenu. Te elementy są najważniejsze dla buraków i kalafiorów. W takich sytuacjach nasiona kalafiora należy traktować przez pięć do sześciu godzin kwasem borowym, nadmanganianem potasu i molibdenem. Pierwiastki te należy przyjmować w następujących ilościach: 0,3 g/l, 0,5 g/l, 1 g/l. Ponadto takie nawozy można aplikować do gleby w postaci specjalnych preparatów dostępnych w sprzedaży. Takie nawozy będą również zawierać miedź, azot i potas.

Należy zauważyć, że nie wszystkie nawozy można mieszać przed nałożeniem na glebę. Dlatego najlepszym wyjściem z tej sytuacji jest wprowadzenie ich osobno.

Z biegiem czasu wielu ogrodników zaczyna określać, na podstawie wyglądu roślin, elementy, których brakuje w glebie. Spróbujmy dowiedzieć się, jak to zrobić. Jeśli roślinom brakuje azotu, liście takiej rośliny będą małe, bladozielone, z czasem żółkną, a następnie całkowicie odpadną.

Brak fosforu można określić kolorem liści: będą ciemnozielone lub niebieskawe z czerwonym odcieniem. Liście wysychają i stają się prawie czarne.

Jeśli rośliny nie mają wystarczającej ilości potasu, krawędzie liści zaczną żółknąć i z czasem obumrą. Same liście pomarszczą się i zaczną zwijać w dół.

Jeśli rośliny potrzebują więcej wapnia, korzenie i pąki wierzchołkowe ulegną uszkodzeniu, az czasem całkowicie obumrą.

Przy braku magnezu w glebie liście zaczną przybierać jaśniejsze odcienie. Na krawędziach takie liście zmienią kolor na żółty, zmienią kolor na czerwony lub nabiorą fioletowego koloru. Ta zmiana koloru jest obserwowana nie tylko na krawędziach, ale także między żyłkami liści.

Jeśli rośliny potrzebują żelaza, liście staną się bladozielone, a tkanki zaczną obumierać. Pomiędzy żyłami pojawi się również rozjaśnienie, które nazywa się chlorozą.

Gdy brakuje miedzi, czubki liści najpierw zaczną bieleć, a z czasem pojawi się chloroza. Jeśli potrzeba więcej boru, liście odpadną, kwitnienie nie nastąpi, a korzenie i pąki wierzchołkowe wymrą.