2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44
Chistoustom (łac. Osmunda) - odporna na cień i kochająca wilgoć wieloletnia paproć z rodziny Chistoustovye. Jego drugie imię to osmunda.
Opis
Chistoustom to najstarsza reliktowa roślina paproci na naszej planecie. Według archeologów ta niesamowita paproć pojawiła się ponad sto osiemdziesiąt milionów lat temu! Dawno, dawno temu, na południowej półkuli Ziemi istniał starożytny superkontynent zwany Gondwana - tam dorastał przystojny chistmouth!
Chistoustom to paproć, której wysokość waha się od półtora do dwóch metrów. Jej duże i wolno rosnące, parzysto-pierzaste zielone liście tworzą niesamowicie piękne rozety o odpowiednim kształcie. Liście chistomusa nie zimują i niezmiennie znajdują się na krótkich, gęstych kłączach.
Wraz z nadejściem jesieni liście najczystszych ust żółkną lub nabierają charakterystycznego brązowawego koloru. A w gatunkach tropikalnych liście są w większości przypadków wiecznie zielone.
Charakterystyczną różnicą między czystożołądkiem a wieloma innymi paprociami jest ogromna liczba sori, które podczas dojrzewania zmieniają swój kolor na przyjemny, złocistożółty, w wyniku czego te sori upodabniają się do bardzo nietypowych kwiatów. I dlatego paproć ta zyskała sławę jako kwitnąca, co z kolei stało się impulsem do powstania wielu legend!
W sumie ten rodzaj obejmuje około dziewięciu gatunków.
Gdzie rośnie
Najczęściej puremouth można zobaczyć w południowej Europie, a także na obszarach Ameryki Północnej i Dalekiego Wschodu. A na terytorium Rosji paproć ta rośnie głównie w regionie Dalekiego Wschodu, w tym na wyspie Sachalin z Kurylami, ponadto nie będzie trudno spotkać puremouth u podnóża Kaukazu.
Stosowanie
W naszym klimacie, w warunkach polowych, z powodzeniem uprawiane są trzy odmiany Chistmouth - Royal Chist, a także Clayton Chist i Asiatic Chist. Niektóre gatunki tej paproci są dość aktywnie wykorzystywane w kwiaciarstwie, zarówno przemysłowym, jak i amatorskim.
Uprawa i opieka
Chistoustom najlepiej rośnie na bardzo wilgotnych i półcienistych terenach bagiennych z glebami torfowymi. Jednak zacienione obszary są również odpowiednie do uprawy tej wdzięcznej paproci, a jeśli gleba jest bardzo dobrze nawilżona, faktycznie będzie można uprawiać puremouth na obszarach dobrze oświetlonych przez słońce. Przygotowując glebę do sadzenia tej paproci, koniecznie wprowadza się do niej piasek i próchnicę z torfem, a ponadto, aby poprawić ogólną charakterystykę gleby, nie jest zabronione dodawanie do niej małych kamyków. Nawiasem mówiąc, torf z najczystszych królewskich ust jest często używany do uprawy storczyków!
Chistmouths należy regularnie podlewać przez cały sezon - szczególnie ważne jest, aby roślina była odpowiednio podlewana, gdy panuje sucha pogoda. Nawet krótka susza może łatwo spowodować śmierć tej pięknej paproci, a tego faktu nie należy lekceważyć. Ale odporność na zimę wszystkich odmian chistomus jest dość wysoka, więc można ją bezpiecznie sadzić w regionach o klimacie umiarkowanym.
Rozmnażanie odbywa się zarówno poprzez dzielenie krzewów, jak i zarodniki. Jednak przy rozmnażaniu przez zarodniki należy wziąć pod uwagę, że zarodniki te szybko tracą zdolność kiełkowania. W warunkach naturalnych zarodniki z reguły rozpraszają się same, dając w ten sposób początek nowym roślinom. A potem te nowe rośliny można bezpiecznie usunąć z gleby i przesadzić na stałe miejsca, natomiast przy ich sadzeniu konieczne jest zachowanie odległości około 150 – 170 centymetrów.
