Schlumberger

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Schlumberger (łac. Schlumbergera) to niewielki rodzaj kaktusów żyjących dziko na drzewach lub skałach, należy do plemienia Rhipsalideae (łac. Rhipsalideae), należącego do podrodziny Cactus (Latin Cactoideae) tej samej rodziny Cactus (Latin Cactaceae). Według niektórych doniesień w tym rodzaju występuje tylko sześć gatunków roślin. Większość gatunków Schlumberger, zamiast zwykłych liści dla roślin, ma łodygi, które wyglądają jak połączone ze sobą płatki w kształcie liści, a kwiaty wyrastają ze stawów tych płatków lub rodzą się na końcach łodyg.

Co masz na imię?

Rodzaj Schlumberger swoją nazwę zawdzięcza francuskiej taksonomii świata roślin Charles Antoine Lemaire, lata życia (01.11.1800 - 22.06.1871). Uważa się, że Lemaire zadedykował to imię Francuzowi, który nadal zbierał kolekcję kaktusów, zapoczątkowaną przez swojego ojca. Nazwisko tego człowieka to Frederick Schlumberger (19.04.1823 - 18.02.1893). Jednak ze względu na odmienną pisownię nazwiska w różnych źródłach drukowanych, różniących się tylko jedną literą, powstały inne wersje osób, którym przyznano ten zaszczyt. W każdym razie najczęściej przywoływany jest Frederic Schlumberger.

Rośliny z rodzaju mają wiele popularnych nazw. W ich ojczyźnie, w Brazylii, rodzaj ten nazywa się „Flor de Maio” („majowy kwiat”), ponieważ kwitnienie odbywa się w maju. Ponieważ rośliny na półkuli północnej naszej planety wolą pokazywać swoje kwiaty w sezonie zimowym, ludzie nazywają je „kaktusem na Święto Dziękczynienia” lub „kaktusem bożonarodzeniowym”.

Opis

W dzikich tropikach południowo-wschodniej Brazylii rośliny z rodzaju Schlumberger rosną na potężnych drzewach tropikalnych lub na skałach przybrzeżnych gór, gdzie z reguły panuje wysoka wilgotność powietrza i wystarczająco dużo zacienionych miejsc do życia epifitycznych kaktusów, które pobierają pożywienie i wilgoć z powietrza. Ich wygląd bardzo różni się od ich ciernistych krewnych z rodziny Cactaceae rosnącej na pustyniach.

Większość gatunków tego rodzaju ma łodygi przypominające klocki w kształcie liści, połączone ze sobą wąskimi mostkami-węzłami. Te dwa gatunki są bardziej podobne do innych kaktusów, z cylindrycznymi, soczystymi łodygami.

Jeśli u większości roślin lądowych organem fotosyntetycznym są liście, to u roślin z rodzaju Schlumberger rolę tę pełnią łodygi. Poduszki lub segmenty łodygi przybierają jedną z dwóch form. Pierwsza forma, charakterystyczna dla większości gatunków z rodzaju, to silnie spłaszczone segmenty (tzw. kladodia), składające się z centralnego rdzenia z 2-3 „skrzydłami”. Na końcach segmentów powstają specjalne struktury zwane „areolami”. W drugiej formie łodygi są mniej spłaszczone, bliższe kształtowi walca, a „areole” znajdują się nie na końcach segmentów, ale wzdłuż całego segmentu, mniej więcej spiralnie. Obie formy „areoli” muszą znajdować się w miejscu pojawienia się pąka kwiatowego i mogą mieć włos lub włosie.

Kwiaty rodzą się na styku płatków w kształcie liści lub znajdują się na końcach pędów, wyłaniając się z „otoczki otoczki”. W roślinach domowych mogą opadać na powierzchnię ziemi lub parapetu lub mogą być umieszczone mniej lub bardziej poziomo. Kolor kwiatów ma dość bogatą paletę, w tym biały, żółty, różowy, pomarańczowy, fioletowy lub czerwony. Każdy kwiat składa się z 20-30 płatków. Bliżej podstawy kwiatu znajdują się niepołączone krótkie płatki zewnętrzne. Płatki wewnętrzne znajdują się w kierunku czubka kwiatu. Są dłuższe od zewnętrznych i stopniowo stają się coraz bardziej zrośnięte u podstawy, tworząc kwiatową rurkę. U niektórych gatunków różnica między płatkami wewnętrznymi i zewnętrznymi sprawia wrażenie „kwiatu w kwiecie”.

W przypadku roślin z rodzaju Schlumberger charakterystyczną cechą jest dwurzędowy układ licznych pręcików, który nadaje kwiatom szczególnego uroku.

Nawożone kwiaty zamieniają się w czarne lub brązowe nasiona o średnicy do jednego milimetra.