Kudłaty Wierzbowiec

2024 Autor: Gavin MacAdam | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:44

Kudłaty wierzbowiec jest jedną z roślin z rodziny wierzbowców, po łacinie nazwa tej rośliny będzie brzmiała następująco: Epilobium hirsutum L. Jeśli chodzi o nazwę samej rodziny wierzbowców, po łacinie będzie ona brzmiała tak: Onagraceae Juss.

Opis kudłatego wierzbownicy

Kudłaty wierzbowiec to wieloletnie zioło, którego wysokość waha się od pięćdziesięciu do stu osiemdziesięciu centymetrów. Taka roślina będzie obdarzona grubym kłączem i silnie rozgałęzionymi łodygami. Łodygi tej rośliny to zwykle owłosione, proste, długie, miękkie, rozmieszczone w odstępach włosy, a także domieszka włosów gruczołowych. Liście tej rośliny są przeciwne, a tylko wierzchołki będą naprzemienne. Takie liście wierzbownicy kudłatej będą osiadłe i nieco opadające, mogą być podłużne, lancetowate lub podłużne, a także szydłowato-zębne. Kwiaty kudłatego wierzbownicy są pojedyncze i pachowe, są dość duże, a średnica osiągną około dwóch i pół centymetra. Płatki tej rośliny są pomalowane na fioletowe odcienie, mają kształt dwupłatowy i okrągło- odwrotnie jajowaty. Długość pudła futrzastego wierzbownicy wyniesie około czterech do dziesięciu centymetrów, takie pudełko będzie również owłosione.

Kwitnienie włochatych wierzbownicy występuje latem. W warunkach naturalnych roślina ta występuje na zachodniej Syberii, Ukrainie, w europejskiej części Rosji, Mołdawii, Białorusi, Azji Środkowej i na Kaukazie. Do wzrostu roślina preferuje miejsca wzdłuż brzegów bagien i w pobliżu rowów, a także wilgotne łąki. Warto zauważyć, że na Kaukazie wierzba owłosiona występuje aż po górny pas górski. Należy zauważyć, że ta roślina jest również bardzo dekoracyjna.

Opis właściwości leczniczych wierzbownicy włochatej

Kudłaty wierzbowiec obdarzony jest bardzo cennymi właściwościami leczniczymi, natomiast do celów leczniczych zaleca się stosowanie korzeni, ziół i kwiatów tej rośliny. Trawa zawiera kwiaty, liście i łodygi. Obecność tak cennych właściwości leczniczych należy tłumaczyć zawartością w roślinie garbników, saponin, śladowych ilości alkaloidów, floroglucynolu, flawonoidów, witaminy C, a także kwasów fenolokarboksylowych i ich pochodnych.

Preparaty na bazie tej rośliny będą obdarzone bardzo skutecznym działaniem zmiękczającym, przeciwzapalnym, hemostatycznym i ściągającym.

Odwar lub proszek przygotowany na bazie od sześciu do dziewięciu gramów włochatych kwiatów wierzbownicy zaleca się stosować wewnętrznie na ból zęba, jednak w tym przypadku można wypłukać usta wywar. Takie środki będą również skuteczne w przypadku zapalenia spojówek, zapalenia tchawicy i nieregularności miesiączkowania, a także dość obfitego upławu. Odwar sporządzony na bazie korzeni tej rośliny zalecany jest do stosowania przy silnym przejadaniu się, bólach żołądka różnego pochodzenia oraz przy braku miesiączki.

Mocny wywar z korzeni włochatego wierzbownicy i łodyg tej rośliny może być również stosowany zewnętrznie: w tym przypadku taki środek stosuje się jako proszek na różne urazy, złamania kości o różnym nasileniu i czyraki. Ponadto tak mocny wywar, sporządzony na bazie korzeni i łodyg wierzbownicy kosmatej, zaleca się stosować jako bardzo cenny środek hemostatyczny na rany cięte.

Należy zauważyć, że z powodu niedostatecznej znajomości składu chemicznego rośliny jej zastosowanie jako środka terapeutycznego jest raczej ograniczone iw niedalekiej przyszłości możemy spodziewać się pojawienia się nowych sposobów wykorzystania tej rośliny.